Στην Ψάθα Αττικής διοργανώθηκε ο 13ος Πανελλήνιος Αγώνας 100χλμ, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στη μνήμη του Αλέξανδρου Θεοφανίδη. Η συγκεκριμένη διαδρομή ήταν επίσημα καταμετρημένη και πιστοποιημένη από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου, με πλήρη τροφοδοσία κάθε 2,5 χλμ. και ιατρική κάλυψη.

Το νησί μας εκπροσωπήθηκε από τον αθλητή του Γ.Σ Αλκαίου Μυτιλήνης, Στρατή Βαρταλαμίδη, που κατάγεται από τον Μανταμάδο και τερμάτισε στην 22η θέση μαζί με τον φίλο και συναθλητή του Θεόδωρο Γκούμα, με χρόνο 10:57΄:41΄΄.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΣΕΓΑΣ, ο Στρατής Βαρταλαμίδης είναι ο πρώτος Λέσβιος δρομέας που κατάφερε να ολοκληρώσει τα 100χλμ σε χρόνο κάτω των 11 ωρών.

Η εκκίνηση του αγώνα δόθηκε στις 6:30 το πρωί με τη συμμετοχή 68 αθλητών, από τους οποίους κατάφεραν να ολοκληρώσουν τον αγώνα οι 48, αφού οι υπόλοιποι είτε εγκατέλειψαν, είτε δεν κατάφεραν να τερματίσουν εντός του χρονικού ορίου που για πρώτη φορά έθεσε ο ΣΕΓΑΣ (πέρασμα των  80χλμ έως τις 16:15).

Την πρώτη θέση κατέλαβε ο Γιώργος Τάσιος με χρόνο 8:12΄:23΄΄ ενώ τη δεύτερη ο Βασίλης Μίχος με χρόνο 8:27΄:10΄΄ και την τρίτη ο Βαγγέλης Γανιάρης με χρόνο 8:44΄:02΄΄. Στις γυναίκες πρώτη τερμάτισε η Κατερίνα Βυθούλκα με χρόνο 11:11΄:30΄΄, δεύτερη κατετάγη η Μαρία Σταμούλη με χρόνο 11:18΄:56΄΄ και την τρίτη θέση κατέλαβε η Γεωργία Ζαφειροπούλου με χρόνο 12:21΄:27΄΄.

Ο «Δημοκράτης» συνομίλησε με τον Στρατή Βαρταλαμίδη, ο οποίος μας μετέφερε τις ενδιαφέρουσες στιγμές της πρωτόγνωρης εμπειρίας του.

-Πώς προέκυψε αυτός ο στόχος;

Στόχοι ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Όλα ξεκινούν από προσωπικά βιώματα που στη συνέχεια γίνονται όνειρα, στόχοι, όπως θέλετε πείτε το. Από κάπου ξεκινάς, κάτι θέλει το μέσα σου να πει και αρχίζεις... να γράφεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να τρέχεις, να ονειρεύεσαι! Όλα αυτά, πολλά άλλα και κάθε τι που μας εκφράζει, από μόνα τους φτιάχνουν μια διαδρομή. Αυτή τη διαδρομή θέλουμε να διανύσουμε ο καθένας με το δικό του ρυθμό, τα δικά του βήματα και τις δικές του ανάσες. Κάπως έτσι και εγώ έφτασα να τρέξω τα 100 χιλιόμετρα, σε μια προσωπική ανάσα που γίνεται χωρίς να το καταλαβαίνεις.

Η μεγαλύτερη απόσταση που είχα τρέξει έως τότε ήταν τα 50χλμ και πάλι στον Πανελλήνιο αγώνα, στην Ψάθα (14/02/2015). Στη διάρκεια της διαδρομής γνώρισα την πρωταθλήτρια Ελλάδας (1η θέση στην κατηγορία της, στον Αυθεντικό Μαραθώνιο Αθήνας 2015, με χρόνο 3:13΄:32΄΄) Χριστίνα Δεμέστιχα, η οποία μου έκανε την τιμή να με συνοδεύσει από το 24ο χιλιόμετρο έως και το 45ο. Όταν επιτέλους τερμάτισα στην 31η θέση μεταξύ 129 αθλητών μετά από 4:53΄:42΄΄ και ενώ βιαζόμουν να προλάβω το πλοίο για την επιστροφή μου στο νησί, βλέποντας τη Χριστίνα να συνεχίζει, όπως και οι υπόλοιποι αθλητές των 100 χλμ, εντυπωσιάστηκα! Ο θαυμασμός που ένιωσα για εκείνους, με έκαναν να ξεχάσω την κόπωση και τους πόνους του 5ωρου. Εκείνη τη στιγμή ψιθύρισα μέσα μου: «του χρόνου στα 100».

Αυτομάτως γεννήθηκε ένας νέος στόχος, ένα νέο προσωπικό δρομικό στοίχημα... να καταφέρω να «είμαι εκεί»! Δεν είναι κακό να θέλει κάποιος να δοκιμάσει τα όριά του, αλλά για να μπορέσεις να τρέξεις έναν αγώνα υπεραπόστασης, χρειάζεται να έχεις αποκτήσει εμπειρία μέσα από αγώνες μικρότερων αποστάσεων. Αυτό σε βοηθά να προσαρμοστείς ευκολότερα στις συνθήκες ενός δύσκολου αγώνα, να αποφύγεις την καταπόνηση και πιθανούς τραυματισμούς. Δεν είναι «αστεία» απόφαση η συμμετοχή σε αγώνες υπεραποστάσεων. Χρειάζεται προσωπική ευθύνη. Εννοείται φυσικά πως απαιτείται στοχευμένη προπόνηση, κατάλληλη διατροφή και ψυχική αντοχή. 

Ο στόχος αυτός πραγματοποιήθηκε τελικά τη φετινή χρονιά, καθώς ένας σοβαρός τραυματισμός ένα μήνα μετά τον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας 2015, δεν μου επέτρεψε να λάβω μέρος νωρίτερα. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι πέρυσι το νησί μας εκπροσωπήθηκε στον αγώνα των 50χλμ από τον αθλητή του Α.Ο Αρισβαίου Καλλονής Οδυσσέα Γιαννακέλλη (κατάγεται από Αγία Παρασκευή Λέσβου), ο οποίος τερμάτισε στην πολύ καλή θέση, 46ος ανάμεσα σε 102 αθλητές (5:11΄:48΄΄)! 

Ακόμα ένας συναθλητής μας, ο Χατζηαντωνίου Ιωάννης, στον αντίστοιχο αγώνα των 100χλμ του 2014, τερμάτισε στην επίσης πολύ καλή θέση, 58ος μεταξύ 134 αθλητών (11:07΄:28΄΄).

-Πόσο σκληρός ο ανταγωνισμός;

Στους αγώνες δρόμου, μικρών και μεγάλων αποστάσεων, όλοι οι αθλητές είναι ικανοί για το καλύτερο. Προσπαθούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και αυτό δημιουργεί μια ατμόσφαιρα, όχι ανταγωνισμού, αλλά μιας απαράμιλλης άμιλλας που μας συνοδεύει από την αφετηρία έως τον τερματισμό. Μια πορεία που δεν καταπίνει απλά χιλιόμετρα, αλλά χτίζει γέφυρες ανάμεσα σε ανθρώπους που βρέθηκαν στον ίδιο δρόμο, στηρίζουν και στηρίζονται βήμα-βήμα, ανάσα-ανάσα και τερματίζουν χέρι-χέρι!

Έτσι και στον συγκεκριμένο αγώνα, αντί να σκέφτομαι το χρόνο και τα περάσματα, πορεύτηκα για 13 χλμ (32ο-45οχλμ) με έναν νέο φίλο, τον Χρήστο Κατσικογεώργο (αγωνιζόταν για τα 50χλμ), με τον οποίο «αλέσαμε» τα χιλιόμετρα συζητώντας και γελώντας. Τρέχαμε για το τώρα, τρέχαμε γι' αυτές τις «μικρές» στιγμές που σε γεμίζουν χαρά και ευτυχία και σε κάνουν να χαμογελάς. Ο ανταγωνισμός δεν χωρά σε τέτοιους αγώνες!

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»