Καιρός να ασχοληθούν σοβαρά, η πολιτική ηγεσία και η δικαιοσύνη, με την υπαρκτή πλευρά του σκανδάλου της Novartis. Όπως συνέβη σε όλες τις άλλες χώρες όπου, με πρωτοβουλία των αμερικανών ανταγωνιστών της ελβετικής αυτής φαρμακοβιομηχανίας, έχουν αποκαλυφθεί οι τρόποι με τους οποίους εξασφάλιζε προνομιακή μεταχείριση, χρεώνοντας υπερτιμημένα φάρμακα στα κατά τόπους συστήματα υγείας. Να ερευνηθούν τα πέραν του Παπαγγελόπουλου.

Ο Παπαγγελόπουλος, πρώην γλύφτης του Κώστα Καραμανλή, που τον τοποθέτησε επικεφαλής της ΕΥΠ, και μετέπειτα ξεσκονιστήρι του Τσίπρα που τον έκανε και υπουργό, δεν είναι το μείζον ζητούμενο στην υπόθεση του σκανδάλου της Novartis. Είναι ένα πρόσωπο που έχει γελοιοποιηθεί πλήρως στον δημόσιο βίο της χώρας. Οι γελοιότητές του δεν έχουν τελειωμό.

Απέτυχε πλήρως σε όσες υποθέσεις ανέλαβε να ερευνήσει ως εισαγγελέας. Όπως απέτυχε παταγωδώς και ως επικεφαλής της ΕΥΠ. Γελοιοποιήθηκε πλήρως με την κομπορρημοσύνη του, όταν ισχυρίσθηκε ότι η υπόθεση Novartis είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους, το οποίο είχε πολιτική διάσταση και το οποίο τάχα θα εκκαθάριζε εκείνος, μαζί με τον άλλο κομπορρήμονα, τον Πολάκη. Και καταγελοιοποιήθηκε με την απολογία του ενώπιον της Βουλής, όταν στα βασικά του «επιχειρήματα» για να αποσείσει την κατηγορία ότι έστησε σκευωρία αλά Ρασπούτιν, επικαλέσθηκε ότι δεν έχει τα ...σεξουαλικά προσόντα του σατανικού Ρώσου καλόγερου.

Η σύσταση εξεταστικής επιτροπής για δαύτον, δεν πιστεύω ότι θα βγάλει σοβαρά αποτελέσματα. Αλλά, αφού επελέγη αυτή η απόφαση, ας γίνει ό,τι πρέπει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο δεν μπορεί να γίνει με τα «άκουσα ότι» και «μου είπε κάποιος». Και ούτε είναι αυτή η εκδοχή, δηλαδή οι σκευωρίες του Παπαγγελόπουλου, το μόνο που ενδιαφέρει τους πολίτες.

Το σκάνδαλο είναι υπαρκτό. Χιλιάδες «αρμόδιοι», μέλη διοικήσεων νοσοκομείων, γιατροί του ΕΣΥ, υπηρεσιακά στελέχη υπουργείων, έχουν βάλει το χεράκι τους στο ...μέλι ελβετικής προελεύσεως. Έχουν πάρει τις μίζες τους. Τις οποίες πληρώσαμε και πληρώνουμε οι πολίτες. Διότι για να βγουν αυτές οι μίζες, μια μέθοδος χρησιμοποιείται, νυν και αεί, από τους προμηθευτές του δημοσίου: Το καπέλο. Αν κάτι πράγματι περιμένουν αδημόνως οι πολίτες, είναι να δουν κάποιους από αυτούς να καταδικάζονται και να υποχρεώνονται να επιστρέψουν στο δημόσιο όσα παρανόμως και ανηθίκως απέκτησαν. Να κατάσχονται περιουσιακά στοιχεία που συσσώρευσαν με τον παράνομο πλουτισμό τους.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr