Η μαύρη αλήθεια είναι ότι δεν αισθάνομαι καθόλου υπερήφανος που δεν τα κατάφερα να σταματήσω το κάπνισμα. Είμαι καπνιστής από τα 13 μου, όταν με «μύησε» σε αυτό η συμμαθήτριά μου η Σοφία, στην οποία εγώ και ο τότε κολλητός μου, ο Νίκος, θέλαμε να φανούμε ...σκληρά αντράκια. Τρομάρα μας. Και παραμένω καπνιστής για πάνω από μισό αιώνα. Ανοήτως, παραδέχομαι. Αφού ο πεθερός μου, που δεν το έχει βάλει ποτέ στο στόμα του, ανεβαίνει τις σκάλες του σπιτιού πετώντας και εγώ αγκομαχώντας.

Χαίρομαι λοιπόν, που και τα δυο παιδιά μου, όχι μόνον δεν καπνίζουν, αλλά είναι και σταθεροί αντικαπνιστές. Και εκτιμώ την διάθεση του νέου πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, να θέσει σε κανονική εφαρμογή τον περίφημο «αντικαπνιστικό νόμο», που σέρνεται κουρελιασμένος από τότε που ξεκίνησε τις πρώτες απαγορεύσεις, πρωτίστως στα νοσοκομεία, ο αείμνηστος καθηγητής Δοξιάδης, ως υπουργός Υγείας του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Υπάρχει, όμως, κάτι που με προβληματίζει. Και το οποίο θα έπρεπε να προβληματίζει και την κυβέρνηση. Οι κίνδυνοι, για κάποιους συμπολίτες μας, από την απολυτότητα του νόμου. Συμφωνώ γενικώς με την απαγόρευση στους χώρους όπου δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσεις τους καπνιστές από τους μη και η συνύπαρξη των μεν με τους δε είναι υποχρεωτική εκ των πραγμάτων. Αλλά δεν μπορώ παρά να συμμεριστώ και την αγωνία του καφετζή της γειτονιάς μου, ότι μπορεί να φτάσει στο σημείο να κλείσει το μαγαζί του, αν οι καπνιστές πελάτες του, συνήθως ηλικιωμένοι πρεφαδόροι και ταβλαδόροι, προτιμήσουν να μένουν σπίτι τους.

Τα παραδοσιακά καφενεία, ανά την χώρα, είναι πολλές χιλιάδες. Και στα χωριά, όπου δύσκολα θα φθάνουν οι επιτηρητές, δεν προβλέπω ότι θα κόψουν το κάπνισμα. Στα αστικά κέντρα, όμως, οι άνθρωποι θα υποφέρουν. Μήπως θα ήταν ρεαλιστικότερο και δημοκρατικότερο, να προβλεφθεί η εθελοντική διάκριση των παραδοσιακών καφενείων σε καταστήματα καπνιστών και μη; Και όποιος δεν θέλει, δεν θα εισέρχεται στο μαγαζί με το ειδικό σήμα «χώρος καπνιστών».

Αναφέρομαι αποκλειστικώς στα παραδοσιακά καφενεία και όχι σε καφετέριες για νέους. Που είναι κρίμα να κλείσουν. Γιατί είναι στοιχείο από την ταυτότητα αυτής της χώρας. Και δίνουν ψωμί σε χιλιάδες οικογένειες. Η κυρά-Λίτσα μπορεί να συγκεντρώνει τους άκαπνους της γειτονιάς. Και ο Κυρ-Κώστας τους καπνιστές. Δεν είναι πιο δίκαιο και εφικτό;

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr