Το όραμα μιας πολυπολιτισμικής Ευρώπης, μιας Ευρώπης που θα σέβεται τα προβλήματα των άλλων λαών εκτός της, είναι οριστικά παρελθόν. Αντίθετα, η δημιουργία της Ευρώπης φρούριο, μιας περίκλειστης περιοχής που αδιαφορεί για τις τύχες των λαών στα συνορεύοντα με αυτή κράτη είναι πλέον πραγματικότητα και αυτό το διαπιστώνει κανείς με την συμπεριφορά κρατών μελών της EE στην Μεσόγειο, αλλά και την τύχη των προσφύγων στο Αιγαίο αμέσως μετά το πέρασμά τους στην Ελλάδα. Θέλω να πω ότι οι συνθήκες διαμονής των χιλιάδων προσφύγων στα ελληνικά νησιά και ιδιαίτερα στην Λέσβο, αποτελούν ντροπή για την Ευρώπη, συνδυαζομένης φυσικά της συμπεριφοράς της γειτονικής Ιταλίας, η κυβέρνηση της οποίας έχει εκτεθεί διεθνώς για την συμπεριφορά της στο προσφυγικό.

Και ενώ πλήθος από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και στήριξης προσφύγων αποκαλύπτουν τα τραγικά φαινόμενα με την συγκέντρωση χιλιάδων ανθρώπων στα υποτιθέμενα κέντρα υποδοχής που είναι ανεπαρκή και ακατάλληλα, ενώ οι εικόνες των φοβισμένων προσφύγων και αιτούντων άσυλο βλέπουν το φως της δημοσιότητας μονάχα όταν ένα ασυνόδευτο παιδί βρεθεί στα αζήτητα ή απλά χάσει την ζωή του, η ευαισθητοποίηση του κόσμου δεν παύει, παρά τα κηρύγματα μίσους και ξενοφοβίας.

Πρόκειται για τους ανώνυμους αυτούς πολίτες που δρουν πέρα από πολιτικές και συνταγές ή κανόνες συμπεριφοράς, για όλους εκείνους που δεν θεωρούν «σκουπίδια» τους συνανθρώπους τους, ως είθισται τώρα τελευταία να αποκαλούνται οι όποιες ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Εξάλλου, ποιοι είναι αυτοί που προκαλούν τους πολέμους και τα κύματα προσφύγων; Όλοι αυτοί που μετέπειτα κάνουν μπαλάκι χιλιάδες ανθρώπους, την ίδια στιγμή που η βιομηχανία όπλων και πυρομαχικών δια του λαθρεμπορίου αλλά και της επίσημης πώλησης, κάνουν τζίρους δις. Και αυτό δεν πρέπει να προκαλεί, λένε οι επαΐοντες, την συνείδηση του μέσου πολίτη. Τουναντίον, θα πρέπει να είμαστε εθνικά υπερήφανοι που αυξάνουμε τις αγορές όπλων, που φυσικά επιφέρουν τα αντίστοιχα κονδύλια για τους κάθε λογής εμπλεκόμενους και μεσάζοντες.

Η Ευρώπη λοιπόν, αυτή η ιστορική περιοχή, όπου έλαβαν χώρα οι καλύτερες αλλά και οι χειρότερες στιγμές της ιστορίας, έχει χάσει οριστικά την ευκαιρία να εκδημοκρατιστεί και να καλλιεργήσει εκτός της μοναδικές αξίες, όπως η αλληλεγγύη και η κοινωνική συνοχή. Στα χαρτιά και τους κανονισμούς των αρχών της όλα προβλέπονται και καταγράφονται, από την συμεριφορά απέναντι στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες μέχρι τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών. Όταν, όμως, οι τελευταίοι κάνουν αίτηση για άσυλο ή κάποιοι τυχεροί από αυτούς παίρνουν άδεια παραμονής, γνωρίζουν εισερχόμενοι στην αγορά εργασίας την πραγματική Ευρώπη της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και της αδιαφορίας για τον άλλον. Τα εξευτελιστικά μεροκάματα και η στυγνή εκμετάλλευση του πρόσφυγα, είναι τοις πάσι γνωστά.

Αυτή, όμως, την Ευρώπη έχουν σήμερα να μας παρουσιάσουν οι ηγεσίες των κρατών μελών της. Αυτή την υπεραξία για να νουθετήσουμε τις επερχόμενες γενιές, αυτό το παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους λαούς εκτός των συνόρων της. 

Δυστυχώς, τα κλειστά σύνορα, οι συμφωνίες επαναπροώθησης και η επιτήρηση των θαλάσσιων περιοχών που περιβρέχουν την ΕΕ στο όνομα της κανονικότητας της ζωής των ευρωπαίων πολιτών για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους για να μην «μπασταρδέψει ο πολιτισμένος με τον απολίτιστο»- αυτή είναι η Ευρώπη που στα εδάφη της καθρεφτίζονται τα μαρτύρια χιλιάδων προσφύγων.

Δεν απέχει πολύ αυτή η Ευρώπη από το να εξελιχθεί σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης με κατά τόπους τείχη, για να τονιστεί ευρύτατα ποια είναι η πιο ενδεδειγμένη εθνική φυλακή. Κατά τα λοιπά, οι κοινοτικές οδηγίες θα συνεχίζουν να επικεντρώνονται στον τερματισμό της χρήσης του πλαστικού, την ίδια στιγμή που μερικές δεκάδες προσφύγων θα περιφέρονται από χώρα σε χώρα ζητώντας άσυλο και καμία δεν θα τους δέχεται.

Με την απάντηση να είναι πια γνωστή και στην χώρα μας ότι «δεν θα αφήσουμε να μετατραπούν σε μιναρέδες οι εκκλησιές μας» και να αμαυρωθεί ο πολιτισμός μας, από την, σύμφωνα με κάποια στελέχη της κυβέρνησης, αθρόα εισβολή «αλλόθρησκων» και φυσικά ποτέ ανθρώπων, που σπεύδουν να γλιτώσουν από τους πολέμους και που έχουν δικαιώματα.