Χιλιάδες συμπατριώτες μας, ιδίως στα νησιά μας, θα πληρώσουν την χρεοκοπία της Thomas Cook. Ενός τουριστικού κολοσσού που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, παρά το ότι είχε γερές ρίζες, αφού λειτουργούσε από το 1808. Τι έφταιξε, όμως, σε αυτή την κατάρρευση; Τι είναι αυτό που θα πληρώσουν, εκατομμύρια τουριστικών επιχειρήσεων ανά τον κόσμο; Η αλαζονεία των περίφημων γκόλντεν μπόις που διοικούν τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, φροντίζοντας, πρωτίστως, να εξασφαλίζουν μυθικές αμοιβές για τον εαυτό τους.

Ο τελευταίος μάνατζερ της εταιρείας, ένας Ελβετός οικονομολόγος, είχε εισπράξει, στο διάστημα των λιγότερο των τριών χρόνων που την διοίκησε, το εξωφρενικό ποσό των 3,6 εκατομμυρίων στερλινών. Και δεν ήταν ο μόνος. Κάτω από αυτόν στρατιά υψηλόβαθμων στελεχών της εταιρείας εισέπραττε ανάλογες αμοιβές, ενώ έβλεπαν ότι η ...αγελάδα που άρμεγαν, πάει για ψόφο.

Θυμηθείτε ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση που μας οδήγησε και εμάς στην ουσιαστική χρεοκοπία και στα μνημόνια, ξεκίνησε με την αιφνίδια χρεοκοπία της Lehman Brother. Ο διευθύνων σύμβουλος της οποίας, ο Ντικ Φουλντ (ο επονομαζόμενος «γορίλας») πρόσφερε, ένα χρόνο πριν την κατάρρευση, στον εαυτό του, ως «αμοιβή» το ...σεμνό και ταπεινό ποσό των σαράντα εκατομμυρίων δολαρίων.

Αν διερωτάσθε γιατί δίνω τόση σημασία στις ευθύνες των γκόλντεν μπόις, σας παραπέμπω σε μια σοφή δήλωση ενός από τους τελευταίους, αληθώς μεγάλους, της ευρωπαϊκής πολιτικής. Του άλλοτε καγκελαρίου και ηγέτη των σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας, Χέλμουτ Σμιτ:

«Ο πραγματικός κίνδυνος για την ανθρωπότητα δεν είναι τα όπλα, αλλά οι 20.000 οικονομικοί manager σε δυο πόλεις στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη. Η δύναμη αυτών έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους στην φτώχεια και εμείς το αφήσαμε αυτό να γίνει».

Το έχω γνωρίσει αυτό το είδος, όταν έκανα το τραγικό λάθος να συνεταιριστώ με πολυεθνική εταιρεία στην έκδοση της πρώτης μεγάλης δωρεάν εφημερίδας που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα. Με ...ιδιωτικά τζετ έρχονταν «τα μεγάλα αφεντικά» από το Λονδίνο. Και δεν εννοούμε βέβαια, μεγάλα αφεντικά με την έννοια των μετόχων. Απλώς «μάνατζερ». Στα ακριβότερα ξενοδοχεία έμεναν οι στρατιές των δευτερότερων. Και δεν περιγράφεται τι χρεώθηκε.

Αλλά δεν πρόκειται μόνον για τις ιδιωτικές πολυεθνικές. Πρόκειται για την ίδια την Ευρώπη. Την οποία τα χρυσοπληρωμένα γκόλντεν μπόις των Βρυξελλών, την οδηγούν, όλο και περισσότερο, σε αποξένωση από τους λαούς της.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr