-Αλησμόνητη η εμπειρία που βίωσαν οι μαθητές της Ε΄ και Στ΄ τάξης στο πλαίσιο του εορταστικού δίωρου για την επέτειο του ΟΧΙ.

-Θέλοντας να μην «αναμασάμε» τα γνωστά στερεότυπα, αλλά να εμπλουτίζουμε την ιστορική μνήμη των παιδιών με παραδείγματα από τον τόπο τους,

-προσκαλέσαμε (με τη βοήθεια του τ. Δημάρχου Δ. Καμενή) στο σχολείο μια Θερμιώτισσα, επισημαίνει ο Δ/ντης του σχολείου,

-την 75χρονη Αντωνία Καρακωνσταντή, που μίλησε για τον πατέρα της Γιάννη Καρακωνσταντή και τους καθήλωσε όλους με τα όσα διηγήθηκε για τη ζωή του και την περιπέτειά του στα Αλβανικά βουνά.

-Πολεμώντας στο χιονισμένο Ελβασάν, δέχτηκε σαν υπαξιωματικός διαταγή για μια αποστολή αυτοκτονίας:

-Να κόψει τα συρματοπλέγματα για να καταληφθεί ένα ύψωμα που κατείχαν οι Ιταλοί.

-Φόρεσαν άσπρες κάπες για να μην φαίνονται και ξεκίνησαν με την ομάδα του.

-Απ' αυτούς, οι πιο πολλοί σκοτώθηκαν επί τόπου και εκείνος τραυματίστηκε στο χέρι. Έμεινε τρεις ώρες τραυματισμένος μέσα στα χιόνια και από το πολικό κρύο το αίμα του έπηξε και σταμάτησε η αιμορραγία.

-Όταν μεταφέρθηκε στο χειρουργείο, οι γιατροί έκριναν ότι έπρεπε να κοπεί το χέρι του, για να μην προχωρήσει η μόλυνση.

-Έτσι, ύστερα από απανωτά χειρουργεία, έμεινε ανάπηρος, χάνοντας το ένα του χέρι, από τον ώμο.

-Η αναπηρία του τον όπλισε με μια αξιοθαύμαστη θέληση για ζωή και συνάμα με απίστευτες δεξιότητες.

-Έχοντας μόνο ένα χέρι, κατάφερνε να φορτώνει τα ζώα, να κόβει ξύλα, να χτίζει σέτια και πολλά άλλα.

-Έτσι έφτιαξε τη φαμίλια του και «ανάστησε» τα τρία παιδιά του, χωρίς ποτέ να βαρυγκωμήσει και να πει κακό λόγο για κανένα.

-Η μαρτυρία του Γιάννη Καρακωνσταντή, που πέθανε το 2001 σε ηλικία 83 ετών, τους καθήλωσε όλους.

-Η εξιστόρησή του τέλειωνε με τα παρακάτω λόγια: «Στο Ελβασάν άφησα το ένα μου χέρι. Δεν λυπήθηκα γι' αυτό, ήταν για την Πατρίδα. Λυπήθηκα μόνο που δεν μπορούσα να συνεχίσω να πολεμάω ως την πολυπόθητη νίκη».

-Στο τέλος του δίωρου, το ερώτημα στα χείλη όλων ήταν: Πώς να μην κερδίσει η Ελλάδα τον πόλεμο, όταν είχε μαχητές με τέτοια ψυχικά αποθέματα;