*Η ταλαιπωρία των πελατών τόσο των τραπεζών, όσο και της ΔΕΗ, συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Και μάλιστα η κατάσταση γίνεται ολοένα και δυσκολότερη, καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει, μαζί με τον ήλιο, που γίνεται όλο και πιο ζεστός και οι υπόχρεοι ως αμαρτωλοί, τιμωρούνται περιμένοντας τυραννικά να φτάσει η σειρά τους για να εξυπηρετηθούν .

Ιδίως όσοι επιδιώκουν επίλυση του προβλήματός τους επικοινωνώντας με τους πενταψήφιους αριθμούς ή με τους 211... ή οι γραμμές θα είναι κατειλημμένες, ή οι υπάλληλοι θα τους παραπέμψουν σε άλλο νούμερο που δίνει τον ήχο της κλήσης για μια μόνο φορά και μετά το χάος. Όσο κι να προσπαθούν το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Έτσι αναγκάζονται να στηθούν και εκείνοι στην ουρά, οξύνοντας τον πρόβλημα.

Ουρές σχηματίζονται καθημερινά έξω απ΄όλα τα υποκαταστήματα, προκαλώντας εκνευρισμό και ακραίες αντιδράσεις, που κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν αδικαιολόγητες. Σήμερα όμως, όλα είναι διαφορετικά. Γι' αυτό και θα πρέπει να αλλάξουν κάποια άλλα, προκειμένου η αναμονή να μην είναι τόσο ανυπόφορη. Γυναίκες εγκυμονούσες, ηλικιωμένοι, ανήμποροι, στέκουν με τις ώρες και εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να κρατήσουν και τις απαραίτητες αποστάσεις, καθώς πηγαίνοντας ο ένας κοντά στον άλλον έχουν την αίσθηση ότι βρίσκονται όλο και πιο κοντά στο «στόχο» τους.

Κάτι πρέπει να γίνει. Ένα στέγαστρο; καρέκλες; περισσότεροι υπάλληλοι;

Και ας υποθέσουμε ότι οι διοικήσεις των «επιχειρήσεων» δεν πολυενοχλούνται από την κατάσταση. Κανένας άλλος δεν νοιάζεται για τους πολίτες; ούτε εκείνοι που εγγυώνται καλύτερες συνθήκες καθημερινότητας; ούτε εκείνοι που επιβεβαιώνουν ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά και ήρεμα, μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους;

Δεν είναι δυνατή κανενός είδους παρέμβαση, προκειμένου να βρεθούν απλές λύσεις διευκόλυνσης και μείωσης της ταλαιπωρίας;

 Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»