Αναλύσεις μπορεί να γίνουν πολλές ειδικά αυτή την εποχή όπου η υποτιθέμενη ελευθερίας σκέψης και έκφρασης δίνουν στον καθένα το δικαίωμα να ξεστομίζει την κάθε ανοησία που διαβάζει στο διαδίκτυο. Πρόκειται για μία εποχή που προσφέρει χωρίς φειδώ αμέτρητα ρητά κινδυνολογίας και υπερβολής, μία εποχή που συλλέγει αφειδώς πορίσματα από αμφιβόλου προέλευσης και ποιότητας στατιστικές, με προφανή στόχο να αποκοιμίσει περαιτέρω τις μάζες.

Οι πολίτες σε μεγάλο ποσοστό καταναλώνουν χωρίς πολύ σκέψη τις πληροφορίες της ντροπής στα πλαίσια της ξεχωριστής ατομικής έρευνας που υποτιθέμενα βοηθά στο καθαρισμό του μυαλού και, καθώς λένε χωρίς ενδοιασμούς, στην γενικότερη και χωρίς φραγμό κοινωνική αποσυμπίεση. Ποια τα αποτελέσματα όμως; Πώς έχουν κάποιοι σκεφθεί ότι θα είναι αυτή η κοινωνία δίχως πολίτες;

Μπορεί άραγε, αυτή η ανύπαρκτη πολιτικά ζωή, με την πλήρη αποστασιοποίηση των πολιτών από τα κοινά αλλά και την καθημερινή εκμετάλλευση της υπομονής και ανοχής τους από την επίσημη Πολιτεία, να οδηγήσει σε κάτι καλύτερο πέραν της πιο κλειστής και απόλυτης περιθωριοποίησης των γόνιμων ιδεών που εκπορεύονται από μοναχικούς καβαλάρηδες μίας άλλης εποχής; Μπορεί άραγε, κάποτε ο άνθρωπος να γίνει άνθρωπος σε όλες του τις εκδοχές;

Λείπουν πολλά από τον σημερινό κόσμο, αναμφίβολα. Λείπει η ποιότητα των ανθρώπων, η δημιουργική σκέψη και ο εγκυκλοπαιδισμός, λείπει η θέληση για το καλύτερο και η διάθεση να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων τα αμέτρητα διαδικτυακά και όχι μόνο σκουπίδια.

Αν είναι να ελπίσει κανείς σε κάτι, αυτό αφορά την αφύπνιση και την εγρήγορση του καθενός και της καθεμιάς, αλλά πάνω απ' όλα την ετοιμότητα για να αντιμετωπιστεί όλη αυτή η αντιπνευματικότητα και ταυτόχρονα σαρωτική νοητική τεμπελιά. Υπάρχουν ακόμη οάσεις και ας μην φαίνεται παράδεισος πουθενά. Υπάρχουν άνθρωποι που αφιερώνουν μεγάλο μέρος της ζωής τους  στο να αλλάξουν από την πλευρά τους τα ισχύοντα δεδομένα και ας δείχνει αυτό μάταιο με την πρώτη αφοριστική ματιά.

Οι άνθρωποι μπορεί να τολμήσουν, λέω, να ξαναγίνουν πολίτες, να συμμαζέψουν τα κομμάτια τους και να επιθυμήσουν να φτιάξουν από την αρχή την κοινωνία, αδιαφορώντας πλήρως για τις ισοπεδωτικές κραυγές που κάνουν λόγο για μία μοναδική αληθινή ζωή των υλικών και μόνο απολαύσεων. Εξάλλου, σου λέει, τι άλλο να ζητήσει κανείς πέρα από ένα καινούργιο smartphone και laptop, πέρα από ένα «έξυπνο» σπίτι, όπου όλα ρυθμίζονται από το κινητό και δη εξ αποστάσεως;

Οι αναλύσεις για το σήμερα μπορεί να διαρκέσουν ακόμη πολύ καιρό, να οδηγήσουν από την μια σκέψη στην άλλη με έναν και μόνο στόχο, να αναπαραγάγουν κάποιοι με ευκολία το προβλέψιμο που έχει κατακτήσει ολοκληρωτικά την επόμενη μέρα.

Κάποτε κανείς δεν έμπαινε στην διαδικασία να κρίνει την εμβάθυνση των πραγμάτων, την εντρύφηση στο άγνωστο και μη προφανές. Σήμερα το τελευταίο θεωρείται πως έχει κατακτήσει ακόμη και την τέχνη, που κάποτε ήταν απόπειρα αναπαράστασης της αβύσσου, της νοηματοδότησης της ύπαρξης, που για τον μη στρατευμένο καλλιτέχνη δεν έχει αρχή ούτε τέλος, αλλά πάνω απ' όλα δεν προέρχεται από κάποιο ασύλληπτο Ον που κάποιοι αποκαλούν Θεό.

Η γονιμότητα των σκέψεων έγκειται ακριβώς σε αυτό, στο ότι η καθημερινότητα όσο και να είναι προβλέψιμη, δεν μπορεί να ακολουθεί εφεξής τα ίδια βήματα. Προφανώς γιατί οι σκέψεις εξελίσσονται και οι απόψεις διαφοροποιούνται. Σήμερα αλλά και από καιρό, το πολιτικό έχει κακοποιηθεί συστηματικά, νέος Αριστοτέλης δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να αποκλείσει τι θα ακολουθήσει από τις επόμενες γενιές.  

Κι αυτό γιατί η αποκοίμιση των μαζών δεν είχε ποτέ διαχρονικό χαρακτήρα. Ούτε και οι προφητείες για παρατεταμένες σκεπτικές εξορίες που αφήνουν χώρο στους ανόητους.