Οι άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι κατ' ουσίαν και αυτό είναι απόρροια των συνεχών πολιτικών παραπληροφόρησης σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικο-οικονομικής ζωής. Και μιλάμε για μία Ελλάδα, όπου οι πολίτες σε ένα μεγάλο ποσοστό άντεξαν την κρίση, σε σημείο που να αναρωτιέται κανείς για το πώς και το πόσο.

Το δεύτερο αφορά την χρονική διάρκεια αυτής της κρίσης, που έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τα ισχύοντα δεδομένα. Το πρώτο σχετίζεται με τον τρόπο και τις μεθόδους απόκτησης χρημάτων, με τα λεγόμενα «παραθυράκια» που αφήνουν οι νόμοι και τα διατάγματα.

Με το να μένει δηλ. ατιμώρητος αυτός που καταστρατηγεί τους νόμους, με το να μένει αλώβητος ο φοροδιαφεύγων συστηματικά, αυτό από μόνο του επιφέρει την επικράτηση ενός status που εμπεριέχει όλα αυτά που συνθέτουν την παραοικονομία.

Το δε παράδοξο σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι σχεδόν από όλους είναι γνωστή η κατάσταση και όταν εννοώ όλους συμπεριλαμβάνω και τους εκπροσώπους της Πολιτείας, που πρώτοι αυτοί έχουν την ευθύνη για την διαμόρφωση αυτής της νοσηρότητας.

Τα στοιχεία εξακολουθούν να κατατάσσουν την Ελλάδα ανάμεσα στις πιο διεφθαρμένες χώρες στην Ευρώπη, αλλά και στον παγκόσμιο πίνακα τα πράγματα δεν πάνε καλύτερα.

Η όλη κατάσταση συντηρείται και από ένα εκδικητικό κράτος που δεν εξετάζει την μοναδικότητα της κάθε περίπτωσης του πολίτη και που δεν λαμβάνει υπόψιν το τι έχει περάσει ο κόσμος ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια με τις πολιτικές λιτότητας, ένα κράτος που ωθεί τον πολίτη να παρανομήσει γιατί σε άλλη περίπτωση δεν μπορεί να αντέξει μέτρα που αποσκοπούν στην πλήρη καθυπόταξή του.

Υπάρχει, βέβαια και η αντίθετη πλευρά, το πώς δηλαδή και αν οι πολίτες είναι διατεθειμένοι να κάνουν εκπτώσεις στην καθημερινότητά τους, να στερηθούν τα αναγκαία αλλά πάνω απ' όλα να κόψουν τα περιττά έξοδα και να συνεισφέρουν με τον αυτοπεριορισμό στην κοινωνικο-οικονομική εξισορρόπηση.

Προς το παρόν αυτό που μπορεί να παρατηρήσει κανείς με ευκολία, είναι πως ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων αδιαφορεί για την πορεία της χώρας, γυρίζει την πλάτη στην ενεργό ανάμιξη με την πολιτική και με αυτό δεν εννοώ τα κόμματα και τις εκλογές αλλά την διάθεση παρέμβασης στα κοινά.

Και αν αυτό συμβαίνει, γίνεται επιλεκτικά και βάσει των εκάστοτε ατομικών συμφερόντων. Το πρόβλημα λοιπόν, είναι και από τις δύο πλευρές, και από την πλευρά του κράτους, αλλά και των πολιτών. Η δε λύση του απαιτεί πολλά ακόμη χρόνια, καθώς η σχέση πολίτη κράτους θα πρέπει να ξαναχτιστεί από την αρχή και δεν είμαι και τόσο βέβαιος ότι αυτό μπορεί να στεφθεί με επιτυχία.

Οι πολιτικές παραπληροφόρησης που προανέφερα, έχουν να κάνουν με το ίδιο το κράτος, που καλλιεργεί εσφαλμένες νοοτροπίες και διαμορφώνει συνειδήσεις, την στιγμή που προς τα έξω αυτοδιαφημίζει την αξιοκρατία και την υποτιθέμενη σαρωτική αλλαγή στον κοινωνικο-οικονομικό ιστό. Την ίδια στιγμή βέβαια, στις συζητήσεις και τα φόρα, η απορία των συμμετεχόντων της Πολιτείας είναι κοινή: οι παθογένειες υφίστανται και κρατούν καιρό. Αυτού του είδους το παράδοξο, το να ισχυρίζεται δηλαδή το κράτος διαμέσου των εκπροσώπων του ότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί και ταυτόχρονα να εντοπίζουν σοβαρά κενά σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικοοικονομικής ζωής, δημιουργεί τις βάσεις για την εμφάνιση του πολίτη κομήτη, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια αλλά πάνω απ' όλα με οποιοδήποτε μέσο να επιβιώσει.

Η Ελλάδα δεν είναι κάποιο οργανωμένο κράτος και αυτό μπορεί να το συμπεράνει κανείς με μια πρώτη πρόχειρη ματιά. Οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, η φοροδιαφυγή αποτελεί την συνήθη πρακτική στις τάξεις των πολιτών που δεν μπορούν να σηκώσουν το δυσβάστακτο βάρος μίας δυσανάλογης φορολογίας. Λέω δυσανάλογη γιατί πάντα το κράτος προσπαθεί να μοιράζει ανισομερώς τα βάρη, και παρά το γεγονός ότι στην χώρα τα φτωχότερα οικονομικά στρώματα αδυνατούν να ανταπεξέλθουν.  

Συζητήσεις γίνονται και θα γίνονται. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι και οι πολίτες και η Πολιτεία γνωρίζουν επακριβώς τα δεδομένα. Με αυτού του είδους την κατάσταση, το να υπάρχει δηλαδή πλήρης γνώση και όλα τούτα να αποτελούν κοινό μυστικό, δεν προβλέπεται κάποια θεαματική αλλαγή στο μέλλον. Το πολύ πολύ να συντηρείται μία νοσηρή κατάσταση και αυτό είναι όλο.