Αν κατακερματίσει κανείς τον κόσμο, αυτό που θα διαπιστώσει με την πρώτη ευκαιρία είναι ότι με τον εν λόγω κατακερματισμό αναδύονται στην επιφάνεια πλείστες κοροϊδίες, απιστίες, απάτες αλλά πάνω απ' όλα φρούδες υποσχέσεις για ένα συνεχώς αναβαλλόμενο αύριο.

Η θέση των πολιτών τα τελευταία χρόνια έχει επιδεινωθεί σε αφάνταστο σημείο, έτσι που οι όποιες λανσαριζόμενες ψευτοδικαιολογίες να γίνονται κανόνας ή παραστάσεις σύμβολα. Είναι τέτοια η εποχή που σηκώνει αμέτρητη υποκρισία και αυτό θα μπορούσε να το διαπιστώσει κανείς με την πρώτη ευκαιρία.

Τι αφορά αυτή η υποκρισία; Τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από διπρόσωπες συμπεριφορές, αστήρικτη επιχειρηματολογία, ασύστολες φήμες και κουτσομπολίστικη αντιμετώπιση των υφιστάμενων προβλημάτων.

Το ζήσαμε και το ζούμε αυτό κατά την διάρκεια της πανδημίας, όπου οι πολίτες απομακρύνθηκαν ο ένας από τον άλλον, με την προβαλλόμενη δικαιολογία του τύπου «τα πράγματα έχουν πλέον αλλάξει και οι αποστάσεις πρέπει να τηρούνται».  

Το βιώνουμε καθημερινά με τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές και τις θεωρίες αγρίων από εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους πως μόνο εκείνοι φταίνε για την κατάσταση και κανένας άλλος.

Το αντιμετωπίζουμε κάθε φορά που επιδιώκουμε να βάλουμε μία στοιχειώδη τάξη σε όλα αυτά που συμβαίνουν καθημερινά, να στοιχειοθετήσουμε τις κατάλληλες κατηγορίες, να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Όμως λύση δεν βρίσκεται εύκολα, η υπόθεση είναι πολύ παραπάνω από περίπλοκη, οι πολίτες χάσκουν σα χαμένοι υπό το βάρος μιας τέτοιου μεγέθους παραπλάνησης και παράλυσης.

Το λέω αυτό γιατί εκεί που θα έπρεπε να λύσουν χρόνια επίμαχα ζητήματα, εκεί που έπρεπε να αντιμετωπίσουν κατάματα τις σοβαρές επιπλοκές στην ανθρώπινη επικοινωνία, είναι αναγκασμένοι να υποκρίνονται σε μόνιμη βάση, ανάγοντας παράλληλα το θέμα του εμβολιασμού ως πρώτιστο ζήτημα.

Η κοινωνία λοιπόν έχει κάνει σοβαρά βήματα προς τα πίσω, έχει αλλοιωθεί ως νόημα και αξία, οι πολίτες που ζουν σε αυτή έχουν χάσει το μέτρο. Και η ειρωνεία είναι πως με τις κοροϊδίες, το ξεγέλασμα και την εξαπάτηση, προσπαθούν να απαλλαγούν από αυτή ακριβώς την μαζική παρακμή με στοιχεία παρακμής, με την κοροϊδία κατά της κοροϊδίας, με την  διεφθαρμένη στάση κατά της διαφθοράς.

Όλα τούτα συμβαίνουν στον σημερινό κόσμο, σε αυτό το γενικευμένο αλληλοσπαραγμό σε όλα τα επίπεδα, σε όλο τούτο το γενικευμένο ξεπάστρεμα της ειλικρίνειας, στην εποχή όπου τα τελευταία όπλα αντίστασης σχετίζονται με την παραίτηση από τον ηρωισμό που άλλοτε θεωρούνταν όπλο και τώρα γραφικότητα.

Κατακερματίζεις για μία στιγμή και μόνο τους πάντες, τους απογυμνώνεις και τους αφήνεις χωρίς αντιστάσεις. Στο τέλος αυτό που μένει δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από ένα ίζημα ανειλικρίνειας, σε μία εποχή όπου τα πάντα έχουν καταρρεύσει και όχι μόνο λόγω της πανδημίας, αλλά της χρεοκοπίας των ιδεών.