Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Η διαμάχη γύρω από τα εμβόλια συνεχίζεται ασταμάτητα και ειδικά στην χώρα μας, όπου οι λεγόμενοι «αντιεμβολιαστές» και «αρνητές» έχουν από καιρό αντιδράσει και μάλιστα σε μεγάλο ποσοστό.

Οι απόψεις τους πολλές φορές δεν στηρίζονται σε επιστημονικά δεδομένα και σε πολλές των περιπτώσεων οι υπέρμαχοι αυτών είναι είτε παραθρησκευτικές οργανώσεις, είτε άτομα προσκείμενα στην άκρα δεξιά, χωρίς βέβαια αυτό να αποτελεί πανάκεια.

Η ελληνική κοινωνία λοιπόν, παρουσιάζεται διχασμένη σε ότι αφορά την χρησιμότητα ή μη των εμβολίων, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι πολίτες έχουν εμβολιαστεί, αλλά δεν πιστεύουν πως έχουν κάνει και το καλύτερο δυνατό, εκφράζοντας απόψεις που στρέφονται κατά της επιστημονικής κοινότητας.

Πολλοί άλλοι θεωρούν πως το όλο θέμα δεν είναι υγειονομικό αλλά πολιτικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την όλη αντιμετώπιση της πανδημίας.

Στο πλαίσιο αυτό και με δεδομένο ότι στη χώρα μας ό,τι γίνεται, ξεπερνά τα όρια, καθώς αυτό που αποκαλείται κοινωνικός διάλογος έχει εκλείψει εδώ και χρόνια, με δεδομένο μάλιστα ότι οι κυβερνήσεις δεν έκαναν ούτε κάνουν κάτι για να αλλάξουν την κατάσταση, μία έρευνα προσπαθεί να καταγράψει την γνώμη των πολιτών για το πολύ σοβαρό αυτό υγειονομικό ζήτημα.     

Οι απόψεις της ελληνικής κοινωνίας για την πανδημία, το σύστημα υγείας και τον εμβολιασμό, αποτυπώνονται στη δεύτερη αποκαλυπτική πανελλαδική έρευνα που πραγματοποίησε για λογαριασμό του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ), η εταιρία Alco. Η πρώτη πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Ιούλιο.

Τα στοιχεία της έρευνας παρουσιάστηκαν από τον Πρόεδρο του ΙΣΑ Γ. Πατούλη, τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας Alco Κ. Παναγόπουλο και τον Α' Αντιπρόεδρο Φ. Πατσουράκο, στο πλαίσιο διαδικτυακής Συνέντευξης Τύπου.

Ειδικότερα, από το σύνολο των ευρημάτων της έρευνας, αλλά και από τη σύγκρισή τους με εκείνα της ανάλογης του Ιουλίου, προκύπτει με σαφήνεια ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν δύο, διαφορετικές προσεγγίσεις, για την πανδημία και τον εμβολιασμό.

Περίπου 8 στους 10 (από 6 στους 10 τον Ιούλιο), ανησυχούν για την πορεία της πανδημίας, εμπιστεύονται τα εμβόλια και έχουν εμβολιαστεί ή κλείσει ραντεβού.

Αντιθέτως, 2 στους 10 δεν φοβούνται την COVID 19, δεν εμπιστεύονται τα εμβόλια και δεν έχουν εμβολιαστεί. Όπως προκύπτει, η ομάδα των «αρνητών» μειώθηκε σημαντικά σε σχέση με τον Ιούλιο, ο πυρήνας της, όμως, δείχνει πολύ σκληρός, αφού μόνο το 12% φαίνεται να σκέπτεται να εμβολιαστεί, ενώ η πλειονότητά της (73%) δηλώνει ότι δεν υπάρχει κάτι ή κάποιος που θα μπορούσε να τον πείσει να αλλάξει στάση.

Ο λόγος που επικαλείται το 41% όσων δεν έχουν εμβολιαστεί είναι η αναποτελεσματικότητα του εμβολίου, ενώ το 22% φοβάται τις παρενέργειες. Ένα ποσοστό 24% θεωρεί προτιμότερη την ανοσία από τη νόσηση.

Μάλιστα, το 59% των μη εμβολιασμένων ανησυχούν για την πανδημία, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους εμβολιασμένους είναι 87%.

Το 72% των εμβολιασμένων φοβούνται ότι μπορούν να νοσήσουν, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στους μη εμβολιασμένους είναι 50%.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η αντίληψη πως τα μέτρα είναι λιγότερο αυστηρά απ' ό,τι θα έπρεπε αντανακλά το 43%, ενώ το 31%  θεωρεί ότι είναι αυτά που πρέπει.

Η αίσθηση του 60% είναι ότι το ΕΣΥ ανταποκρίνεται πλήρως ή αρκετά στις ανάγκες της πανδημίας.

Τέλος, σημαντικό στοιχείο είναι η καθολική αναγνώριση (95%) των γιατρών και νοσηλευτών ως των θετικών πρωταγωνιστών της πανδημίας.

Θα μου πείτε, και τι με αυτή την έρευνα; Σε τι μπορεί να συμβάλλει στην όλη κατάσταση; Νομίζω πως από παρόμοιες τέτοιες έρευνες μπορεί να συμπεράνει κανείς πολλά. Πάνω απ' όλα, όμως, να δει στο περίπου τι συμβαίνει.

Γιατί σε τελευταία ανάλυση, τα κάθε λογής περιοριστικά μέτρα λαμβάνονται, ενώ οι πολίτες στην πλειοψηφία τους έχουν συμμορφωθεί.

Εύλογο λοιπόν, να αναρωτιέται κανείς, όχι μόνο για ποιο λόγο λαμβάνονται ούτε για ποιους, αλλά προπάντων σε τι στοχεύουν.