*Καθημερινά βλέπαμε και ακούγαμε τον αριθμό των κρουσμάτων να μεγαλώνει, ιδιαίτερα στο νησί μας. Πολλές φορές μας έφερνε αμηχανία, καθώς βρισκόμασταν μπροστά στο αναμενόμενο τσουνάμι και κατά συνέπεια στην λήψη και εφαρμογή αυστηρών μέτρων και απαγορεύσεων. Τι πιο φυσικό και αναμενόμενο.

Και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την δυσφορία των πολιτών, μπροστά στο αδιέξοδο που οι ίδιοι δημιουργούν με την ανώριμη στάση τους. Όλοι μας περνάμε δύσκολα όμως τα «πρέπει» είναι «πρέπει» και οι κανόνες κανόνες που επιβάλλεται να εφαρμοστούν.

Τι το διαφορετικό απ' ό,τι συμβαίνει σήμερα θα μπορούσαμε να περιμένουμε εκτός από αύξηση των κρουσμάτων και τρομακτική διασπορά απειλώντας ουσιαστικά όλον τον πληθυσμό με νόσηση, την στιγμή που κανείς πλήν ελαχίστων- δεν τηρεί το υγειονομικό πρωτόκολλο, δεν παραμένει σε καραντίνα όχι για 10 αλλά ούτε για μία μέρα; Όταν αδιαφορεί για τον εαυτό του, τον διπλανό του και την οικογένειά του, και σαν να μην συμβαίνει τίποτα, βγαίνει ο καλός σου φορώντας την μασκούλα του και αυτή όχι πάντα- και μπαινοβγαίνει από κατάστημα σε κατάστημα για τα καθημερινά του ψώνια διασπείροντας την αρρώστια; Όταν έτσι όπως είναι κακοδιάθετοι πηγαίνουν σε καφετέριες και μπαρ, ο ένας πάνω στον άλλο και ξεσαλώνουν; όταν μαζεύονται στα σπίτια εμβολιασμένοι, ανεμβολίαστοι και άρρωστοι, αδιαφορώντας για το τι θα συμβεί αύριο. Όταν δεν μπορούν να περιμένουν το αποτέλεσμα του μοριακού τους τεστ για να επιβεβαιώσουν ότι όλα είναι εντάξει ή το αντίθετο και αναλόγως να λάβουν τα μέτρα τους.

Αφού δεν ξέρουμε τα όρια κάποιος πρέπει να μας τα θέσει.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»