*Στις παρελάσεις, πάντα κάτι δεν πάει καλά. Πάντα υπάρχουν οι παραφωνίες και τα μείον.  Εκείνο που προφανώς δεν έχουν καταλάβει οι διοργανωτές και οι συμμετέχοντες σ' αυτού του είδους τις εκδηλώσεις, είναι ότι γίνονται για να τιμήσεις εκείνους που θυσιάστηκαν για την ελευθερία των μετέπειτα γενεών, της πατρίδας, του έθνους. Είναι ένα είδος μνημόσυνου, για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, όπως συνηθίζουμε να λέμε.

Είναι λοιπόν σα να πηγαίνεις σε μνημόσυνο. Ένα είδος τελετής, που απαιτεί σεβασμό, ευπρέπεια. Συναίσθηση του τι κάνεις και γιατί.

Αναρωτιόμαστε αν πήγαινες σ' ένα μνημόσυνο ενός δικού σου , συγγενικού ή φιλικού προσώπου σου, ή σε ανάλογα γεγονός που αφορούσε σε συγγενή φίλου σου, θα φορούσες ένα ένδυμα που θα αποκάλυπτε όλο τον... επιδερμικό σου πλούτο; Από το τι εσώρουχο επέλεξες να φορέσεις, μέχρι ποια είναι τα σωματικά σου «πλούτη» , αυτά που σου χάρισε η φύση, και εκείνα που απέκτησες από τις κακές συνήθειες του καταναλωτισμού;

Και καλά εσύ δεν το καταλαβαίνεις, ή κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις, ή θέλεις να δείξεις την αντίδρασή σου (;) για τι πράγμα άραγε; Οι καθηγητές, οι υπεύθυνοι για την παρουσίαση του σχολείου, δεν πρέπει να ενημερώνουν ότι σε περίπτωση που η εμφάνιση δεν είναι η δέουσα, θα αναγκάζονται να απομακρύνονται;

Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κάποια πρέπει και κάποιες απαγορεύσεις, κάποια όρια; Ή μήπως θα δημιουργήσουμε ψυχολογικά στους εφήβους;

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»