*Αναρωτιόμαστε ποιος μπορεί να είναι πλέον ο ρόλος παρουσίας και ύπαρξης των διαλυμένων, σκουριασμένων υπολειμμάτων από τις τρεις ανεμογεννήτριες που είχαν τοποθετηθεί στο ύψωμα στην περιοχή της Αγριλιάς πριν κάποια χρόνια. Τότε απέδιδαν έσοδα στον δήμο μέσω της εταιρείας που είχε συσταθεί. Σήμερα στην χείριστή τους όψη εξακολουθούν να παραμένουν, σκελετοί του παρελθόντος, ακίνητοι, με τα γερασμένα πτερύγια να εξέχουν πάνω από τις κορυφές των καταπράσινων βουνών μας. Αλήθεια εξυπηρετούν κάποιον ή κάτι; έχουμε πουθενά υποχρέωση να τα κρατάμε όρθια μέχρι να τα πετσοκόψει ο άνεμος και να βρεθούν στη γη; ή μας προβληματίζει πού θα πετάξουμε και πώς θα τα' ανακυκλώσουμε, επομένως τ' αφήνουμε να στέκουν μέχρι... τελικής πτώσης.

*Το έργο της Αεροπόρου Γιανναρέλλη ολοκληρώνεται καθώς το εργοτάξιο έχει μετακινηθεί στον «ποταμό» και εκεί γίνονται οι εργασίες στο τελευταίο κομμάτι του δύσκολου όσο και σημαντικού αυτού έργου.

Όμως όποιος κινείται στο τρίγωνο της Πενθίλης και της Α.Γιανναρέλλη θα πρέπει να έχει τα μάτια του δεκατέσσερα γιατί υπάρχουν και κάποιοι οδηγοί που θεωρούν ότι ο κεντρικός δρόμος είναι ανοιχτός και αποφασίζουν να μην ακολουθήσουν την ένδειξη για στροφή αριστερά, αλλά να συνεχίσουν ευθεία. Σε λίγα μέτρα διαπιστώνουν ότι η διέλευση είναι αδύνατη και αναγκάζονται να επιστρέψουν για να μπουν στο στενό δρομάκι της Πενθίλης. Αν οι υπόλοιποι οδηγοί δεν προσέξουν κυρίως εκείνοι που εξέρχονται του «ποταμού» η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»