Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Αυτό που χρειάζεται, είναι πίστη στις ανθρώπινες δυνάμεις αλλά πάνω απ' όλα το ξύπνημα του νου, που έχει αποκοιμηθεί από τα γεγονότα των δύο τελευταίων χρόνων.

Παρά το γεγονός ότι δόθηκε η ευκαιρία να σκεφθούμε πώς θα πορευθούμε λόγω των σοβαρών προκλήσεων σε βάρος της προσωπικότητας και αξίας μας, παρά το γεγονός ότι ένα υγειονομικό πρόβλημα έφτασε να καθηλώσει πνευματικά χιλιάδες ανθρώπους, που δεν αμφισβήτησαν σε τελευταία ανάλυση τις φαρμακευτικές εταιρείες αλλά την ίδια την επιστήμη, αντί να στρέψει ο κόσμος τα βέλη του σε όλους αυτούς που διασπείρουν πανικό και σύγχυση, αυτό που έγινε και γίνεται από ουκ ολίγους, σχετίζεται απλά και μόνο με την επίκληση στον Ύψιστο.

Άραγε, όμως, ποιος καλός Θεός είναι αυτός που θα εναπέθετε επί της Γης μια παρατεταμένη πανδημία; Ποια είναι αυτή η Ανωτέρα Δύναμη που θα στρεφόταν με αυτό τον τρόπο κατά των ανθρώπινων αμαρτιών; Ποιος είναι ο Πούτιν που εν έτει 2022 θα γύριζε τον κόσμο δεκαετίες πίσω; Και τελικά γιατί να υπάρχει πάντα η τελεσίδικη απάντηση του Υπέρτατου Όντος ή να προκύπτει πάντα ένας απόγονος του Χίτλερ και του Στάλιν;

Τα ερωτήματα πολλές φορές δεν έχουν απάντηση. Δυστυχώς, είναι ο κόσμος τέτοιος που δεν αλλάζει. Πίστη μόνο χρειάζεται και επιμονή πως αυτός ο κόσμος θα αναζητήσει όχι σωτήρια μέσα, αλλά οριστική απαλλαγή από σωτήρες. Έστω και αν αυτοί ονομάζονται Θεοί. Για τους δήμιους ούτε λόγος.  

Για να απαλλαγεί οριστικά, όμως, ο κόσμος από σωτήρες και δημίους, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να λησμονήσει πως κάποιοι πρέπει πάντα να τον δασκαλεύουν και να τον καθοδηγούν.

Η στήριξη στις ίδιες δυνάμεις, η πίστη πως μόνο οι άνθρωποι είναι αυτοί που θα πρέπει να απαλλαγούν από τις κάθε είδους υποδείξεις, το γεγονός και μόνο πως ο μέσος άνθρωπος θα πρέπει να αποτινάξει το ζυγό της μονομέρειας και της εμμονής προς τα Θεία ή τους κάθε λογής δημίους που λανσάρονται ως από μηχανής Θεοί, ενώ έχουν προκαλέσει τεράστια καταστροφή, η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και μόνο είναι αυτή που θα πρέπει να μας κυριαρχήσει σε όλα τα επίπεδα και με την μεγαλύτερη ένταση.

Οι εποχές έχουν αλλάξει, το ίδιο όπως και ο ρυθμός της αντίστασης, πράγμα που είχε προβλεφθεί από προφητικούς στοχαστές. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι έχει χαθεί το μέτρο και το περιθώριο αυτοβελτίωσης. Μπορεί όντως να μην μπορεί ο κόσμος να δει μακριά, να προβλέψει ποιοι είναι αυτοί που θα βάλουν το κερασάκι στην τούρτα, την ταφόπλακα της εξάλειψης των ιδεών, αυτοί που θα διασπείρουν μια για πάντα  το παραπληροφοριακό χάος. Δεν σημαίνει τίποτε, όμως, αυτό.

Τα χρόνια και οι δεκαετίες που έρχονται, γεννούν ελπίδες και ενεργοποιούν την φαντασία, όταν στερεύουν οι λέξεις. Οι κάθε λογής υπέρτατοι σωτήρες και από μηχανής Θεοί αποκαλύπτονται με τον καιρό, παρά το γεγονός ότι διαχειρίζονται μέχρι τώρα επιμελώς την εξωστρέφειά τους. Αυτή η αποκάλυψη είναι που αναμένεται ως ποθητό αποτέλεσμα.

Οι άνθρωποι χρειάζεται να μαθαίνουν από τις αποτυχίες και υπερβολές τους, από την χρόνια ανοχή και αδιαφορία, από το πού τους οδήγησε όλος αυτός ο αδιέξοδος δρόμος προς μία επίπλαστη ευημερία, πασπαλισμένη από ψευτο-ικανοποίηση και υποτιθέμενη ψυχική νηνεμία ένεκα της υλικής ευμάρειας και αποκατάστασης των όποιων κενών. Και χρειάζεται γνώση και επίγνωση της επιπλαστότητας δεν σημαίνει πως οτιδήποτε άλλο συμβεί, διαιωνίζονται τα υπάρχοντα κενά. Απλά παρατείνεται η αγωνία για την συμπλήρωσή τους.

Κανένα Υπέρτατο Όν όμως, δεν μπορεί να αναστρέψει την κατάσταση. Δεν ανοίγουν ποτέ οι Ουρανοί των παραμυθιών και ξεπλένονται οι αμαρτίες, ούτε χάνεται ο κόσμος όλος εκτός από κάποια κοινότητα που έχει αγιάσει. Πολύ περισσότερο με όλα αυτά αυξάνονται οι δήμιοι που επικαλούνται τα Θεία, όπως γινόταν στο μακρινό παρελθόν. Πολλαπλασιάζονται οι συνωμοσιολόγοι και πληθαίνουν οι πρεσβευτές του γενικευμένου χάους.

Ο κόσμος, όμως, κάποτε θα βγει από το αδιέξοδο αυτό. Θα ανατείλει ο κόσμος με κάπα κεφαλαίο που έλεγε ο αλησμόνητος στοχαστής, Κώστας Αξελός. Και μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος ακόμη, εκατοντάδες χρόνια. Στο τέλος, όμως, δεν θα υπάρχουν ούτε υπέρμαχοι της καινοφανούς πίστης στον άγνωστο Θεό, ούτε και Δήμιοι με βιβλικό προσωπείο. Θα ξημερώσει η μέρα της αγιοποίησης του ανθρώπου, χωρίς το φόβο παρά την εξοικείωση με το άγνωστο.