Συνέχεια από τα χθεσινά. Το ότι η συγκεκριμένη έκθεση της ΜΚΟ «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα» περιγράφει μια εικόνα, σχετικώς με την ελευθερία της πληροφόρησης στην Ελλάδα, που είναι τελείως εξωπραγματική, είναι κάτι που κραυγάζει. Φθάνοντας ακόμη και στα όρια της γελοιότητας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει θέμα.

Και το θέμα βεβαίως δεν είναι το αν κάποιοι θιγόμενοι, είτε πρόκειται για πολιτικούς, είτε για απλούς πολίτες καταφεύγουν στην δικαιοσύνη, είτε με μηνύσεις, είτε και με αγωγές, οι οποίες «πονάνε» περισσότερο, στην περίπτωση κατά την οποία θεωρούν ότι συκοφαντούνται από κάποιο δημοσίευμα. Αλλοίμονο αν επικρατήσει η αντίληψη ότι ...διώκεται η ελευθεροτυπία, η ελευθερία της έκφρασης, όταν κάποιος καταφεύγει σε νόμιμη άσκηση του δικαιώματος να αμυνθεί, εναντίον κάποιου ο οποίος με ανυπόστατα ή και ψευδή «στοιχεία» επιδίδεται, κατά σύστημα, στην «δολοφονία χαρακτήρων».

Υπάρχει θέμα όταν αποκαλύπτεται ότι δημοσιογράφος παρακολουθείται μέσω του κατασκοπευτικού λογισμικού Predator, όπως συνέβη με την περίπτωση του Θανάση Κουκάκη. Και επί του θέματος αυτού δεν είναι αρκούντως διαφωτιστική η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι η παρακολούθηση δεν έγινε από κάποια δημόσια υπηρεσία, αλλά «από ιδιώτη». Διότι είναι υποχρέωση της Πολιτείας να προστατεύει, κατά το ανθρωπίνως δυνατόν, τους πολίτες, μεταξύ δε αυτών και τους δημοσιογράφους, από την κατασκόπευση των επικοινωνιών τους, ιδίως στα κινητά τους τηλέφωνα. Και αν γνωρίζει ποιος «ιδιώτης» κατασκοπεύει κινητά δημοσιογράφων, πρέπει να τον οδηγεί ενώπιον της δικαιοσύνης.  

Υπάρχει θέμα που δεν έχει αντιμετωπισθεί με απολύτως διαφανείς απαντήσεις, ως προς την κατανομή των κρατικών κονδυλίων, για δημόσιες «διαφημίσεις», σε διάφορους τύπους σαν τον Φουρθιώτη, είτε έγιναν από τον Παππά της κυβέρνησης Συριζανέλ, είτε από τον Πέτσα της κυβέρνησης ΝΔ.

Το ότι ισχυροί του χρήματος ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος των μέσων ενημέρωσης, δεν συνιστά ελληνική πρωτοτυπία. Μέρντοχ υπάρχουν παντού. Δική μας «πρωτοτυπία» είναι ότι επιτρέπεται σε αυτούς τους ισχυρούς του χρήματος να αντιμετωπίζουν ...γύφτικα την δημοσιογραφία. Με πλήρη απαξίωση, άχρις ευτελισμού, των δημοσιογράφων. Μέγα μέρος των οποίων «αμείβεται» με αποδοχές κατά πολύ κατώτερες από τον προβλεπόμενο για απλούς ανειδίκευτους εργάτες και υπαλλήλους κατώτατο μισθό.

Αλλά η αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων δεν μπορεί να επαφίεται στις καλές ή κακές προθέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Έχουμε ανάγκη από μια πραγματικώς Ανεξάρτητη Αρχή, με δικαίωμα ελέγχου και επιβολής κυρώσεων επί όλων.

                                                   Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

                                             giorgismassavetas@gmail.com