Στις δεκαετίες που δημοσιογραφώ, είναι αμέτρητες οι φορές που έχω παρακολουθήσει την ευρύτερη περιοχή της Πεντέλης να παραδίδεται στις φλόγες. Μια μάλιστα φορά από αυτές, χρειάσθηκε να λειτουργήσω ως «διασώστης», για την μεταφορά της κατάκοιτης γιαγιάς της συζύγου μου, από τον Διόνυσο, όπου την φιλοξενούσε η μια της κόρη, στην Νέα Σμύρνη, όπου έμενε η πεθερά μου. Αλλά το τραγικότερο γεγονός που καταγράφηκε στην ψυχή μου, από την συγκεκριμένη περιοχή, όλες αυτές τις δεκαετίες, μετά την ανείπωτη τραγωδία με τους ανθρώπους που κάηκαν ζωντανοί στο Μάτι- ήταν αυτό που συνέβη στην Ανθούσα. Όπου ένας 84χρονος συνταξιούχος ναυτικός δεν άντεξε το θέαμα, όταν είδε το σπίτι του να καίγεται για τρίτη φορά και αυτοκτόνησε αυτοπυροβολούμενος.

Κοίταζα με προσοχή τις εικόνες από την έπαυλη που είχε κτίσει ο άτυχος αυτός άνθρωπος. Και αυτό με οδήγησε να βλέπω όλη νύχτα τόσο τις «ζωντανές εικόνες» από την τηλεόραση, όσο και τις φωτογραφίες σπιτιών, κυρίως πολυτελών επαύλεων, που είτε είχαν ήδη πυρποληθεί, είτε, κατά την έκφραση των τηλεοπτικών ρεπόρτερ, «τις έγλυφαν οι φλόγες». Ωραία σπίτια, φτιαγμένα με μεράκι. Και φυσικά με άφθονο χρήμα. Μέσα στα πεύκα. Αλλά...

Σε καμία περίπτωση δεν είδα να υπάρχει, στις αυλές αυτών των σπιτιών, των κτισμένων μέσα σε ένα τόσον εύφλεκτο πευκοδάσος, εκείνο που η κοινή λογική θα επέβαλε να υπάρχει υποχρεωτικώς. Ένα πυροσβεστικό σημείο. Κάτι που θα βοηθούσε στην αντιμετώπιση της φωτιάς. Που θα συνέδραμε το έργο των πυροσβεστών. Όχι πως θα ...εξαφάνιζε τη φωτιά. Αλλά κάτι θα μπορούσε να περισώσει.

Το εύκολο είναι να κρίνεις αυστηρώς την παράλειψη αυτών των οικιστών. Οι οποίοι ξόδεψαν εκατοντάδες χιλιάδες, ή και εκατομμύρια ευρώ, για να αποκτήσουν το «σπίτι των ονείρων τους» μέσα σε ένα ονειρεμένο δάσος, αλλά δεν προνόησαν να δαπανήσουν και μερικά χιλιάρικα για κάποιο σύστημα αντιπυρικής προστασίας.  Αλλά στην πραγματικότητα την ευθύνη πρέπει να την αναζητήσουμε στα όργανα της πολιτείας και όχι στους ιδιώτες.

Διότι δυστυχώς, ούτε η νομοθεσία προβλέπει, ούτε η λογική και οι κανόνες της πολεοδομίας, ή και του δασαρχείου, ορίζουν ότι δεν μπορεί να εγκριθεί ένα σχέδιο ανέγερσης κατοικίας, μέσα σε δάσος, αν, στο σχέδιο αυτό, δεν προβλέπεται και η δημιουργία «πυροσβεστικών φωλεών», υγρών και ξηρών πυροσβεστικών στοιχείων.

Όταν δεν προβλέπουμε, απλώς ...μοιρολογούμε.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

   giorgismassavetas@gmail.com