Την ίδια στιγμή που οι Ρώσοι συνεργάζονται στενά με τους Ιρανούς στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν το περίφημο πλέον τόξο στρατιωτικο-οικονομικής και κατ' επέκτασιν γεωστρατηγικής επιρροής, που ξεκινά από την Συρία και την πρόσβαση στη Μεσόγειο, περνά μέσα από την Τουρκία και το Ιράν και καταλήγει στην μακρινή Κίνα, την ώρα που η εισβολή στην Ουκρανία δεν έχει φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα από στρατιωτικής πλευράς, ο νέος πόλεμος με τα σιτηρά που τελεί υπό την ρωσική απειλή, αναμένεται να προκαλέσει μεγάλη επισιτιστική κρίση τον χειμώνα.

Στην κρίση αυτή, που δεν έχουν αντιληφθεί σε όλη της την έκταση οι λαοί της Ευρώπης, κάποιοι προετοιμάζονται και κάποιοι όχι. Οι Γερμανοί, για παράδειγμα, αντιδρούν με την λεγόμενη «γέφυρα σιτηρών». Οι γερμανικοί σιδηρόδρομοι θέλουν να μεταφέρουν στα γερμανικά λιμάνια του Ρόστοκ του Αμβούργου και του Μπρεικ κοντά στο Bremerhaven, αγροτικά προϊόντα από την Ουκρανία. 

«Θα μεταφέρουμε όσα περισσότερα σιτηρά μπορούμε», δηλώνουν οι Γερμανοί, ενώ ένα μεγάλο μέρος των μεταφορών αναμένεται να γίνει μέσω Ρουμανίας, καθώς η χώρα αυτή έχει σε μεγάλο μήκος κοινά σύνορα με την Ουκρανία, αλλά διαθέτει και κατάλληλη υποδομή για τις μεταφορές αγροτικών προϊόντων.

Αναρωτιέται λοιπόν, εύλογα κανείς: τι έχει κάνει μέχρι στιγμής η ελληνική κυβέρνηση για να προστατεύσει τους πολίτες για τις τεράστιες αναμενόμενες ελλείψεις; Πριν από έναν περίπου μήνα, ο Υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Πετρίδης, είπε ότι δεν προβλέπονται ελλείψεις στην αγορά λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, αναφέροντας παράλληλα ότι ενδεχομένως να προκύψει πρόβλημα με τη διάθεση σιτηρών, εκφράζοντας, όμως, την ευχή να ευοδωθούν οι διαπραγματεύσεις ΕΕ Μόσχας σε ανώτατο επίπεδο, έτσι ώστε να ξεκινήσουν ξανά οι εξαγωγές σιτηρών από τα λιμάνια της Ουκρανίας.

Αλήθεια, ξέρουν σε ποιους αναφέρονται από την κυβέρνηση και εννοώ τους Ρώσους που δεν θα διστάσουν για μια ακόμη φορά όχι μόνο να αιματοκυλίσουν στρατιωτικά την Ευρώπη αλλά και να προκαλέσουν πείνα και δυστυχία; Φαντάζομαι πως τους είναι γνωστό. Άρα για ποια διαπραγμάτευση σε «ανώτερο επίπεδο» μιλούν;

Ελλείψεις στην προμήθεια σιτηρών αναμένονται και από μια ακόμη κορυφαία παραγωγό/εξαγωγό χώρα της Ε.Ε., τη Γαλλία, η οποία θεωρείτο μέχρι πρότινος «σανίδα σωτηρίας» απέναντι στη μειωμένη προσφορά από την Ουκρανία.

Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες -καύσωνες, ξηρασία και καταιγίδες- έχουν πλήξει σημαντικά τη σοδειά στην εν λόγω χώρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προσφορά σιτηρών από ευρωπαϊκό έδαφος. Κλιματική αλλαγή και ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι η Αχίλλειος φτέρνα μιας επισιτιστικής κρίσης, που όμοιά της πιθανόν να μην έχει γνωρίσει μεταπολεμικά η Ευρώπη.

Οι Γερμανοί πάντως, επεξεργάζονται πυρετωδώς σχέδια για απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, το βασικότερο όπλο του Ρώσου δικτάτορα. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει τον χειμώνα, αν δηλαδή πράγματι η Ευρώπη παγώσει. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά είναι ότι οι Ρώσοι θα συνεχίζουν στην Ουκρανία το δολοφονικό τους έργο, εκβιάζοντας παράλληλα ενεργειακά ολόκληρη την Ευρώπη.

Για να επιστρέψουμε στην χώρα μας, αξίζει να σημειωθεί ότι πριν μερικούς μήνες ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Γιώργος Γεωργαντάς, τόνιζε ότι από τους 700 χιλιάδες τόνους μαλακού σιταριού που εισάγουμε ετησίως, μόνο οι 250 χιλιάδες έρχονται από τις αγορές της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Υπογράμμιζε  μάλιστα, πως γίνονται συνεννοήσεις για εισαγωγές από ΗΠΑ, Καναδά, Γαλλία, Γερμανία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Βουλγαρία, ώστε να καλυφθεί και αυτή η ποσότητα.

Λίγο αισιόδοξη, όμως, βλέπω την διαβεβαίωση αυτή. Από την θεωρία μέχρι την πράξη υπάρχει απόσταση. Και οι ελλείψεις θα πολλαπλασιαστούν, καθώς από τα σιτηρά παράγονται πολλά άλλα προϊόντα, και την ίδια στιγμή οι Έλληνες αγρότες που τα παράγουν, αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες.

Χαρακτηριστική -για να ολοκληρώσω- ήταν η δήλωση πριν τρεις μήνες του μέλους του Εποπτικού Συμβουλίου της Εθνικής Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΘΕΑΣ, πρώην ΠΑΣΕΓΕΣ) και αρμοδίου για τα θέματα των σιτηρών της ένωσης, Μανώλη Κωνσταντιδέλη.

Όπως ανέφερε, πλέον ο ίδιος και οι συνάδελφοί του επιδίδονται σε καθημερινό μεγάλο αγώνα, προκειμένου να εξασφαλίσουν σιτηρά και λοιπές ζωοτροφές, ενώ η τιμή των πρώτων έχει αυξηθεί κατά 100% σε σχέση με πέρυσι.

Κατά την άποψή του, κύριες αιτίες για την έλλειψη σιτηρών είναι ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, δύο χώρες που αποτελούν «αιμοδότες» της ελληνικής αγοράς στο συγκεκριμένο τομέα, αλλά και το γεγονός ότι φέτος δεν πήγε καλά ούτε η ελληνική παραγωγή.

Αυτά από το μέτωπο των σιτηρών, και την επισιτιστική κρίση του χειμώνα που αναμένεται. Ας ελπίσουμε ο δικτάτορας Πούτιν να νικηθεί στο στρατιωτικό πεδίο και να επανέλθει κάποιας μορφής ισορροπία. Αν και δεν είμαι και τόσο σίγουρος γιατί αυτό που τον νοιάζει, είναι το ρωσικό εθνικιστικό ιδεώδες, ακόμη και αν αυτό διατηρείται άτρωτο με σφαγές αμάχων, πείνα και δυστυχία.