Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Τι αναμένεται με την νέα εκλογική αναμέτρηση που θα λάβει χώρα μετά από λίγο καιρό στην Ελλάδα; Ποιος αλήθεια πιστεύει πως πραγματικά μπορεί κάτι να αλλάξει με πιθανή αλλαγή κομμάτων ή προσώπων στην εξουσία της χώρας, την στιγμή που φλέγονται θέματα όπως η εκπαίδευση, ο πολιτισμός ή η οικονομία πνέουν τα λοίσθια εδώ και πολλές δεκαετίες;

Μιλάμε για μια χώρα που ειδικά από το 2015 και μετά παλεύει να σταθεί στα πόδια της σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικοοικονομικής ζωής, για έναν τόπο που ασθμαίνει εν μέσω κατακλυσμιαίων αλλαγών σε όλη την υφήλιο. Τα χρέη της χώρας που έχουν συσσωρευθεί, σαφώς και δεν έχουν διαγραφεί, οι δε περιπτώσεις προσωρινής βελτίωσης σπανίζουν και οι πολίτες αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας.

Το μόνο που πραγματικά συμβαίνει, είναι η Εφορία να στέλνει ραβασάκια και οι ρυθμίσεις να γίνονται η μία μετά την άλλη. Και για ποιες άραγε, ρυθμίσεις μιλάμε, όταν ελάχιστοι είναι οι πολίτες που μπορούν ακόμη να είναι συνεπείς στο εκάστοτε δοσολόγιο, από την στιγμή που και οι μισθοί συρρικνώνονται και η ανεργία δεν υποχωρεί και η εκ περιτροπής εργασία και η ημιαπασχόληση αυξάνουν σε ποσοστά;

Την ίδια στιγμή, ο δημόσιος τομέας έχει παραλύσει, οι υπηρεσίες του βρίσκονται υπό διάλυση και οι δημόσιοι υπάλληλοι αναζητούν νέους ρόλους, ενώ σε ότι αφορά την πληροφόρηση με την παγίωση των ηλεκτρονικών συναλλαγών πολλοί μένουν εκτός συναγωνισμού.

Η νοοτροπία της εξασφάλισης μόνιμης εργασίας και βολέματος στο Δημόσιο ζει και βασιλεύει, τα κόμματα εξακολουθούν να λειτουργούν ως γραφεία εύρεσης εργασίας και οι βουλευτές εξαγοράζουν την εκάστοτε επερώτηση με αναζήτηση ψήφων για την επανεκλογή τους. Είναι κερδοφόρο το επάγγελμα, βλέπεις.

Ένα νέο φαινόμενο πάντως στο προεκλογικό σκηνικό είναι τα πατριωτικά και εθνικιστικά κόμματα που τείνουν να καλύψουν τον πολιτικό ορίζοντα, εκμεταλλευόμενα την αντιεμβολιαστική τάση κάποιου μέρους  των πολιτών, την κρίση με την Τουρκία και την μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Τα κόμματα αυτά οραματίζονται μία Ελλάδα ξεκομμένη από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, η τυπική φρασεολογία τους σχετίζεται με το αποκαλούμενο «Διευθυντήριο των Βρυξελλών», ενώ η επιχειρηματολογία τους έχει να κάνει με μία «ήπια» αλλά σαφώς εννοούμενη «καθαρότητα της φυλής», με την συνδρομή αχαλίνωτης ξενοφοβίας, εχθρότητας απέναντι στην διαφορετικότητα και ρατσισμού παντός είδους.

Το φαινόμενο αυτό που ζει και βασιλεύει εδώ και πολύ καιρό ειδικά στα social media, που δίνει βήμα στον κάθε λογής ασυνείδητο να εκφράζει μίσος και εχθρότητα για κάθε τι το διαφορετικό, που πριμοδοτεί την αμορφωσιά και την έλλειψη Παιδείας, ευνοείται από τα γερά θεμέλια της θρησκοληψίας και της φοβίας παντός είδους στην μεταπολεμική και όχι μόνο Ελλάδα.

Τι αναμένεται να αλλάξει στις επερχόμενες εκλογές; Η πιθανότητα πολλά από αυτά τα κομματικά σκουπίδια να λερώσουν το ήδη επιβαρυμένο σκηνικό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Η αλλαγή αυτή, όμως, όχι απλά δεν βοηθά την Ελλάδα να βγει από τον πνευματικό της βούρκο, όχι μόνο δεν αποβάλλει τα μιμητικά ανατολίτικα στοιχεία και την κουλτούρα τύπου Ιράν και Τουρκίας - μηδέ του φιλορωσικού ορθόδοξου τόξου εξαιρουμένου όχι μόνο δεν εξευρωπαΐζει την χώρα, αλλά την γυρίζει πολλές δεκαετίες πίσω.     

Το κλασικό μότο είναι: «Θέλετε τα παιδιά σας να μολυνθούν από τα σατανικά εμβόλια, θέλετε να γίνουν ομοφυλόφιλα και διαστροφικά, θέλετε να μην πάνε στην εκκλησία και να μην αγαπούν την πατρίδα, να γίνονται τεμπέλικα και να αγαπούν τους Τούρκους, να γίνουν σαν τους Ρομά και τους παραβατικούς; Αν αγαπάτε τα παιδιά σας και την πατρίδα, διώξτε τα υπάρχοντα κόμματα εξουσίας, πείτε όχι στην Ευρώπη και αγαπήστε και πάλι την Ελλάδα μας».

Με κάτι τέτοια χαρωπά αλλά λίαν επικίνδυνα από πολλές απόψεις τσιτάτα και συνθήματα, οι εθνικιστές και ακροδεξιοί στην Ελλάδα προσπαθούν να αλιεύσουν με φανατισμό ψήφους. Η αγάπη προς τον Πούτιν και όλους τους δικτάτορες είναι προφανής, όπως και το μίσος για τον άλλο. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, στις επόμενες εκλογές υπάρχει ο κίνδυνος να παίξουν ρυθμιστικό ρόλο και από ένα σημείο και μετά χωρίς να το πολυκαταλάβουμε- να γίνουμε είτε Ιταλία είτε Βόρειος Κορέα, είτε  Ιράν Κίνα και Ρωσία.

Θα το επαναλάβω σε όλους τους τόνους: Τι περιμένουμε από τις επικείμενες εκλογές; Τίποτε περισσότερο από επανάληψη του γνωστού σκηνικού με την κατάσταση στην Ελλάδα να μην αλλάζει από κάθε άποψη. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία το μόνο που της απομένει να κάνει, είναι να αποτρέψει μια νέα Χούντα στην Ελλάδα, που οραματίζονται όλα αυτά τα ακροδεξιά κόμματα που κατέκλυσαν το πολιτικό σκηνικό.

Είναι το μόνο που μπορεί να κάνει για να μην μετατραπεί η Ελλάδα στα άθλια κράτη που προανέφερα. Γιατί σε ότι αφορά την Ευρώπη, το τραίνο έχει χαθεί από καιρό, με τις άθλιες ασκούμενες πολιτικές. Γιατί η όποια δημοκρατία κινδυνεύει άμεσα από όλους αυτούς που οπλίζουν το χέρι αστυνομικών να εκτελούν Ρομά και να κακοποιούν πρόσφυγες και μετανάστες. Γιατί πολύ απλά, όλες οι χρόνιες ασκούμενες πολιτικές που γιγάντωσαν την ανεργία και οδήγησαν τους πολίτες σε πραγματική απελπισία, πριμοδότησαν τον ακροδεξιό εξτρεμισμό και τις σταλινικού τύπου ονειρώξεις. Θα φανεί αυτό στις επικείμενες εκλογές, να το θυμάστε.