Από νωρίς, χθες, λίγο πριν τις 11 το μεσημέρι, πολίτες, μικροί και μεγάλοι, μαθητές, φοιτητές, εκπρόσωποι του πολιτικού βίου του τόπου μας, συνδικαλιστικοί φορείς κλπ, έδωσαν το παρών μπροστά στο άγαλμα του φονευθέντος Μ. Μυρογιάννη που βρίσκεται στην είσοδο του πάρκου της Αγ. Ειρήνης.

Στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο Δήμος Μυτιλήνης, η συμμετοχή ήταν μεγάλη. Ξεκίνησε με κατάθεση στεφάνων από τον Περιφερειάρχη, τον Δήμαρχο, τον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο, συνδικαλιστικούς φορείς, φοιτητικές οργανώσεις.

Ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα από την μικτή χορωδία Animato και την εφηβική του ίδιου σχήματος, υπό την Διεύθυνση του Ν. Καρδακάρη και Ν. Λαγκαδινού και το μαέστρο Δ. Χατζηγιαννάκη. Ακούστηκαν 4 τραγούδια, ενώ εψάλη και ο εθνικός ύμνος.

Τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή για τον νεκρό της περιόδου του Πολυτεχνείου 1973.

Μετά το χειροκρότημα, την ανάγνωση των ονομάτων από το νεαρό Χρ. Ψώμο -εκείνων που χάθηκαν από την ωμότητα των Συνταγματαρχών ο διοργανωτής της εκδήλωσης, ειδικός σύμβουλος για θέματα πολιτισμού του Δήμου Μυτιλήνης Μ. Βενέτας, ευχήθηκε η μέρα τούτη να στείλει μήνυμα για παύση πυρός στην Παλαιστίνη. Επίσης, εντύπωση προκάλεσε η έκθεση αφίσας με τα γεγονότα της εποχής στο χώρο της εκδήλωσης. Μια έκθεση που κέντρισε το ενδιαφέρον των νεότερων, κυρίως των μαθητών, που ήθελαν να μάθουν, για να κατανοήσουν τα όσα απεικονίζουν οι φωτογραφίες.

Κ. Μουτζούρης: Μήνυμα θυσίας για υψηλά ιδανικά

Ο Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου που παρέστη στις εκδηλώσεις για την 50η Επέτειο εξέγερσης των φοιτητών στο Πολυτεχνείο στις 17 Νοεμβρίου 1973, δήλωσε:

«Έχουν περάσει 50 χρόνια από την ημέρα της κορύφωσης του αντιδικτατορικού αγώνα του Ελληνικού Λαού, με την κατάληψη του Πολυτεχνείου από φοιτητές και σπουδαστές, που πρόταξαν τα νεανικά στήθη τους για να προασπίσουν τα ιδανικά της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, απέναντι στη διαφθορά και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Το Πολυτεχνείο βάφτηκε τότε με το αίμα των αθώων φοιτητών, έγινε σύμβολο και χώρος ιερός που εκπέμπει το μήνυμα της θυσίας στα υψηλά ιδανικά, που ενέπνευσαν και οδήγησαν έκτοτε στις σελίδες της Δημοκρατικής Ελλάδας. Η μνήμη και η τιμή στα γεγονότα και τα πρόσωπα των ημερών αυτών αποτελεί ύψιστη ηθική υποχρέωση κάθε δημοκρατικού πολίτη και φωτεινό σημείο στην ιστορία της Εκπαίδευσης της Ελλάδας. Τιμή και δόξα στους Έλληνες φοιτητές της θυσίας στο Πολυτεχνείο. Το Πολυτεχνείο ζει και θα παραμείνει πάντα στη συνείδηση όλων μας σύμβολο αγώνα για την ελεύθερη Ελλάδα».

Π. Χριστόφας: Εξέγερση ελπίδας

«Πενήντα χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, της νύχτας αυτής που καταγράφηκε ως μία από τις σημαντικότερες στιγμές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας.

Μια εξέγερση όπου έδωσε ελπίδα στον ελληνικό λαό, που μπορεί ακόμη να εμπνέει γιατί τα ιδανικά και τα ζητούμενά της ήταν και είναι διαχρονικά.

Ο αγώνας για παιδεία, ελευθερία και δημοκρατία είναι διαρκής και εμείς οι επόμενες γενιές τιμούμε τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου γιατί συντέλεσαν στην δημιουργία μιας δημοκρατικής παρακαταθήκης, την οποία σήμερα θεωρούμε δεδομένη. Και εκεί στην ζωντανή αυτή στιγμή της ιστορίας ηχεί ακόμη η φωνή εκείνης της νύχτας να μας θυμίζει πως τίποτε δεν είναι δεδομένο αν δεν αγωνιστούμε για αυτό και αν δε το διαφυλάξουμε στη συνέχεια.

Εδώ Πολυτεχνείο..."

Το Πολυτεχνείο θα είναι πάντα εδώ, στην ατομική και συλλογική μνήμη, φάρος για τις νεότερες γενιές με ένα ισχυρό μήνυμα και μία φωνή απέναντι στους δυνάστες της ελευθερίας και απέναντι στον αυταρχισμό!».

Γ. Μπουρνούς: Η υπερβατική στιγμή αυτοθυσίας

«Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η εξέγερση του Πολυτεχνείου θα μένει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη των δημοκρατικών Ελλήνων ως μια υπερβατική στιγμή αυτοθυσίας εκείνων που δεν μπόρεσαν ποτέ να αποδεχτούν τον μονόδρομο του σκοταδιού της στρατιωτικής δικτατορίας. Εκείνων που δεν βολεύτηκαν με λιγότερο ήλιο και ασφυκτιούσαν χωρίς το οξυγόνο της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Τιμούμε εκείνους που αντιστάθηκαν, βάζοντας τα κορμιά τους απέναντι στα τεθωρακισμένα και τους ελεύθερους σκοπευτές. Τους νεκρούς, που δεν θα σβηστούν ποτέ από τη συλλογική μνήμη. Εκείνους που φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και υπέφεραν τα φρικτά βασανιστήρια των σαδιστών της Χούντας. Εκείνους που με τον αγώνα και τη θυσία τους απονομιμοποίησαν τη δικτατορία των Συνταγματαρχών και επιτάχυναν την πτώση της. Ανάμεσά τους και δεκάδες Λέσβιοι αντιδικτατορικοί αγωνιστές, με πρώτο το Μιχάλη Μυρογιάννη, το δικό μας μάρτυρα. Τους τιμούμε και τους ευγνωμονούμε που πότισαν με το αίμα τους το σπόρο της ελευθερίας.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»