Του Γιώργου Μαρκατάτου

Μόνο οι ειδήμονες καταλαβαίνουν ότι το χρέος των ΗΠΑ και βασικά μόνο ένα τμήμα του που ανέρχεται σε περίπου 10 τρις δολάρια αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα, ξαφνικά, με φόβο να φτάσει η υπερδύναμη του πλανήτη σε στάση πληρωμών. Μόνο το ότι την πρώτη εβδομάδα μιας εξέλιξης όπως αυτή, ισοδυναμεί με 7 εκατ. ανέργους και κανείς δεν μπορεί να σταματήσει ένα παρόμοιο τσουνάμι, αρκεί για να καταδείξει την καταστροφική δύναμη του αμερικάνικου προβλήματος.

Και όπως σημειώνει το έγκριτο POLITICO, «Το έθνος βρίσκεται στο χείλος μιας άνευ προηγουμένου οικονομικής καταστροφής, δοκιμάζοντας εάν η θεωρία διακυβέρνησης του προέδρου μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί».

Στο σκηνικό αυτό εκτυλίχθηκε και η συνεδρίαση των 7 πλουσιότερων χωρών του δυτικού κόσμου και συνοψίζουμε ορισμένα σημεία που εντάσσονται στην παγκόσμια οπτική από το ανακοινωθέν των ηγετών του  G7 στη Χιροσίμα.

Δηλώνουν λοιπόν, οι 7, ότι στη συνεδρίασή τους στις 19-21 Μαΐου 2023, θα σεβαστούν το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) και τη διεθνή εταιρική σχέση και προς τούτο παίρνουν μέτρα για:

-υποστήριξη της Ουκρανίας για όσο διάστημα χρειαστεί ενόψει του παράνομου επιθετικού πολέμου της Ρωσίας·

-ενίσχυση των προσπαθειών αφοπλισμού και μη διάδοσης, προς τον απώτερο στόχο ενός κόσμου χωρίς πυρηνικά όπλα με αμείωτη ασφάλεια για όλους·

-συντονισμός της οικονομικής ανθεκτικότητας και οικονομικής ασφάλειας,

-προώθηση της μετάβασης σε οικονομίες καθαρής ενέργειας του μέλλοντος μέσω της συνεργασίας εντός και εκτός του G7·

-δρομολόγηση της δήλωσης δράσης της Χιροσίμα για ανθεκτική παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια με τις χώρες εταίρους για την αντιμετώπιση των αναγκών σήμερα και στο μέλλον· και

-επίτευξη του στόχου μας να κινητοποιήσουμε έως και 600 δισεκατομμύρια δολάρια σε χρηματοδότηση για ποιοτικές υποδομές μέσω της Σύμπραξης για Παγκόσμιες Επενδύσεις σε Υποδομές.

Για να επιτευχθούν οι στοχασμοί των ηγετών της Δύσης, θεωρούν και πιστεύουν ότι θα συνεργαστούν και με άλλους για τα ακόλουθα (μεταξύ άλλων) θέματα:

Το θέμα της εμπλοκής του G7 στον Ινδοειρηνικό: Στο κοινό ανακοινωθέν του G7 αναφέρει ότι: για υποστήριξη ενός ελεύθερου και ανοικτού Ινδοειρηνικού θα αντιταχθεί σε κάθε μονομερή προσπάθεια αλλαγής του status quo με τη βία ή τον εξαναγκασμό. Με τον τρόπο αυτό το G7 ανοίγει καινούριες πληγές απέναντι στην Κίνα. Η προσπάθεια να δημιουργηθεί νέα πληγή στον πλανήτη εξυπηρετεί πλήρως τα συμφέροντα γερακιών, όπως οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία, που πίεσαν τους Ευρωπαίους ηγέτες του G7 για συμφωνία στο κοινό ανακοινωθέν. Και ανατρέχουμε, προς τούτο, ακόμη και στη δήλωση του γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου του Ιάπωνα πρωθυπουργού, που λέει: «Αυτή η σύνοδος κορυφής της G7 θα είναι ένας κατάλληλος χώρος για να συζητηθούν επίσης θέματα ασφάλειας και η συνεργασία μας στον τομέα της ασφάλειας όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην περιοχή του Ινδοειρηνικού». Μάλιστα οι ΗΠΑ στοιχηματίζουν τουλάχιστον στην εμφάνιση κοινού εδάφους με τους συμμάχους για τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Αλλά - πέρα από τις αναπόφευκτα ήπιες διπλωματικές γραμμές ενός ανακοινωθέντος συνόδου κορυφής - η επίτευξη συναίνεσης για ουσιαστικά μέτρα ασφαλείας για την περιοχή του Ινδοειρηνικού θα είναι δύσκολη.

Το κύριο μεταξύ των σημείων έντασης είναι πόσο μακριά πρέπει να πάμε προσπαθώντας να σταματήσουμε μια πιθανή κινεζική εισβολή στην Ταϊβάν, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει παγκόσμιο πόλεμο και να καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία. Το αυτοδιοικούμενο νησί, το οποίο το Πεκίνο ισχυρίζεται ότι του ανήκει, παρέχει τα περισσότερα από τα προηγμένα τσιπ υπολογιστών στον κόσμο, που είναι ζωτικής σημασίας για τις τεχνολογικές και αμυντικές βιομηχανίες. Δεν είναι όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πεπεισμένες ότι είναι κάτι που πρέπει να δώσουν προτεραιότητα. «Θα είναι μια συνεχής πρόκληση», λένε οι αναλυτές. Έτσι, φαίνεται ότι η απειλή εισβολής της Κίνας στην Ταϊβάν διχάζει τους συμμάχους στη σύνοδο κορυφής της Χιροσίμα, αλλά και στο εγγύς μέλλον. Το πλέον απτό παράδειγμα είναι η παρέμβαση του Γάλλου προέδρου Μακρόν, που καλεί το ΝΑΤΟ να αφήσει τα σχέδιά του για γραφείο συντονισμού στην Ιαπωνία, λέγοντας ότι η Ασία - η Κίνα - δεν καλύπτεται γεωγραφικά, παρά μόνο το ευρωατλαντικό του αποτύπωμα. Και μάλιστα έφτασε να πει ότι η ασφάλεια της Ταϊβάν δεν ήταν ο αγώνας της Ευρώπης και ότι η ΕΕ δεν πρέπει να ακολουθήσει αυτόματα το παράδειγμα της Αμερικής. Όμως δεν ξεχνούν ότι, ενώ οι κινεζικές αρχές αποφεύγουν να εξοπλίζουν ανοιχτά τη Ρωσία στον πόλεμό της κατά της Ουκρανίας, μια μακροπρόθεσμη στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας είναι ακλόνητη για τον πρόεδρο Xi Jinping.

Δε θα πρέπει να παραβλέψουμε ότι, παρά τη σκλήρυνση της ρητορικής για την Κίνα, αυτό που εξακολουθεί να ενώνει τις χώρες της G7 είναι η προθυμία να μην κλείσουν την πόρτα στις συνομιλίες με το Πεκίνο. Για τη Γαλλία και τη Γερμανία, ειδικότερα, η εστίασή τους σε μια συμφιλιωτική στάση απέναντι στην Κίνα αντικατοπτρίστηκε στην τελική δήλωση, η οποία ξεκίνησε το τμήμα της Κίνας δηλώνοντας: «Είμαστε έτοιμοι να οικοδομήσουμε σταθερές σχέσεις με την Κίνα».

Τελειώνοντας, τονίζουμε την κοινή έκκληση για ποικίλες πηγές κρίσιμων ορυκτών, (που δεν το λένε, αλλά αφορούν την Κίνα), όπως το 70% της παγκόσμιας παραγωγής σπάνιων γαιών. Οι χώρες της G7 «υποστηρίζουν ανοικτούς, δίκαιους, διαφανείς, ασφαλείς, ποικίλους, βιώσιμους, ανιχνεύσιμους, κανόνες και εμπόριο ορυκτών κρίσιμης σημασίας που βασίζεται στην αγορά» και «αντιτίθενται σε πρακτικές στρέβλωσης της αγοράς και μονοπωλιακές πολιτικές για κρίσιμα ορυκτά», σύμφωνα με τη δήλωση.

Αυτό, όμως, είναι θέμα διαπραγματεύσεων και όχι διακοπής σχέσεων και πυρετού εμπόλεμης  προετοιμασίας.