*Στην περιοχή της Αγριλιάς, και μέχρι ψηλά στο βουνό , στις άχρηστες ανεμογεννήτριες, στο γήπεδο της Αγ. Μαρίνας, κάνουν το χόμπι τους εντουράδες. Κατά δεκάδες ανεβαίνουν κατεβαίνουν, και ξανά μανά. Γκαζώνουν με τις μηχανές τους, σπινάρουν, πέφτουν, σηκώνονται και πάλι από την αρχή. Μια διαδρομή συνεχής και επικίνδυνη

Το κακό όμως είναι ότι όλα τα βουνά και φυσικά και το συγκεκριμένο, είναι γεμάτο ξερά χόρτα, και απήγανα , το καλύτερο προσάναμμα για φωτιά. Μια σπίθα είναι αρκετή για να γίνει η ζημιά. Μάλιστα πολλές φορές δεν ακολουθούν την πεπατημένη,  τα σχηματισμένα δασικά δρομάκια, αλλά επιλέγουν τις πιο δύσκολες και δύσβατες αναβάσεις, και τους λοφίσκους που είναι πνιγμένοι από το χόρτο και ίσα ίσα που φαίνεται η κορυφή από τα κράνη τους. Η απαγόρευση διέλευσης τους επιβάλλεται. Και όσοι ισχυρίζονται ότι πολλές φορές έσωσαν τα δάση μας από φωτιές και βέβαιο αφανισμό δασώδους έκτασης, θα πρέπει να σκεφτούν ότι ίσως υπάρχουν και άλλοι καλύτεροι τρόποι διάσωσης του δασικού μας πλούτου, και όχι ρισκάροντας.

*Πέρυσι οι εργασίες και οι παρεμβάσεις στα δάση του νησιού μας ήταν εκτεταμένες. Κόπηκαν δέντρα, ξερά, χλωρά, άρρωστα , εκείνα που βρισκόταν στις άκρες και στα ρείθρα των δρόμων, κόπηκαν χόρτα, σαροθροποιήθηκαν  σε μεγάλη έκταση. Όμως πολλά προϊόντα αυτής της προσπάθειες έμειναν στο σημείο των εργασιών. Στοιβάχτηκαν και ξεράθηκαν , στενεύοντας το πλάτος των υποτιθέμενων δασικών δρόμων. Συν τοις άλλοις οι δίοδοι αυτοί, ξαναγέμισαν και φούντωσαν τα χόρτα. Όλα αυτά πρέπει να καθαριστούν εξ αρχής με την έναρξη της θερινής περιόδου και να μην καθυστερούμε καθόλου. Πολλές δασικές περιοχές που είναι απομακρυσμένες, είναι κατοικημένες. Είναι γεγονός ότι ιδιαίτερα φέτος όλοι οι ιδιοκτήτες έχουν «γλύψει» τα χωράφια τους και πολύ περισσότεροι όσοι βρίσκονται πλησίον ή εντός δασικών εκτάσεων, σε μια προσπάθεια να σώσουν αφενός τις περιουσίες τους από ενδεχόμενη πυρκαγιά, αλλά και την ευρύτερη περιοχή, προσφέροντας παράλληλα  ασπίδα προστασίας στο φυτικό και ζωικό πλούτο. Κονδύλια έχουν διατεθεί. Θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε όσο χρόνο έχουμε μπροστά μας, μειώνοντας τον κίνδυνο και τις πιθανότητες.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»