8η Νοεμβρίου. Ημερομηνία σταθμός για την πόλη της Μυτιλήνης και του νοτιοανατολικού τμήματος του νησιού, όταν υψώθηκε η ελληνική σημαία και απελευθερώθηκε από τον οθωμανικό ζυγό.
Σίγουρα όλοι θα έπρεπε να γνωρίζουν  για την ημέρα αυτή. Σίγουρα θα έπρεπε μικροί και μεγάλοι με τιμάν την κάθε στιγμή και την κάθε ένδοξη σελίδα της ιστορίας μας που συνέβαλε στο να έχουμε ένα κράτος ελεύθερο και ανεξάρτητο. Και πώς θα το καταφέρουμε όλο αυτό;  Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα μαθαίνει ο καθένας από εμάς από την κοιλιά της μάνας του. Είναι λογικό και θα περίμενε κανείς να ακούει και να μαθαίνει την ιστορία της χώρας του και δη του τόπου του από το σχολείο, στις αίθουσες διδασκαλίας κυρίως των πρώτων χρόνων του δημοτικού. Αν όμως δεν γίνεται μνεία και κανείς δεν αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα, σε ημερομηνίες σταθμούς , τότε πώς και γιατί να πρέπει να περιμένουμε τα παιδιά μας να γνωρίζουν και να απαντάν σωστά σε σχετικές ερωτήσεις.
Όταν λοιπόν ρωτάμε κάποια παιδιά της δευτέρας, αλλά και της πέμπτης τάξης του δημοτικού της πόλης μας- διαφορετικών εκπαιδευτικών μονάδων- αν τους είπε ο δάσκαλος για την ημέρα της απελευθέρωσης της 8ης Νοεμβρίου, αν τους εξήγησε τι έγινε, και πως, αν οργάνωσε και η απάντηση είναι αρνητική, καταλαβαίνουμε γιατί ανοίγουν το στόμα στο βοριά και λένε όλες τις εξευτελιστικές αηδίες του κόσμου, και ξεγυμνώνεται η ασχετοσύνη και η  άγνοια της μαθητιώσας νεολαίας.
Πού να ακούσουν και από ποιον να μάθουν γιατί κάνουν παρέλαση κάθε χρόνο τέτοια μέρα; Από το σχολείο όχι, από την οικογένεια, που πλέον ο καθένας βλέπει την πάρτη του, πού να βρεθεί χρόνος, ή από την εκκλησία, που η πλειoψηφία των μαθητών την επισκέπτεται τρεις φορές το χρόνο, τις μεγάλες γιορτές;
Τι να περιμένει κανείς όταν καταργούμε διαδοχικά και σταθερά το μάθημα των θρησκευτικών και περιορίζουμε τις ώρες των αρχαίων και προσπερνάμε την ιστορία μας; εκτός από ένα κράτος που χάνει την συλλογική του ταυτότητα, και επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος, χωρίς να το αντιλαμβάνεται.
Χάνουμε την ενότητα και την αγάπη μας για τον τόπο μας, δεν μαθαίνουμε από τα γεγονότα που αποτέλεσαν ορόσημο για εμάς και γινόμαστε πιο ευάλωτοι, πιο τρωτοί. 
Η ιστορία  ενός έθνους είναι το προσκυνητάρι του και πρέπει να φυλάττουμε με ευλάβεια