Ο αγαπητός φίλος Γιώργος Λογοθέτης με κάλεσε να είμαι σήμερα μαζί σας, με την ευκαιρία της επετείου των 100 χρόνων από την γέννηση του μεγάλου Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη.
Ασφαλώς δε θα μιλήσω για το μεγάλο μουσικό έργο του, και την πατριωτική προσφορά του.
Μια προσωπική μαρτυρία θα καταθέσω που ξεκινά από τα μουσικά ακούσματα των παιδικών μου χρόνων, την πρώτη γνωριμία μου μαζί του στην Ιταλία την περίοδο της δικτατορίας, και την μετά το 1974 συνεργασία μας.
Έζησα τα Ιουλιανά του 1965 στην Αθήνα μαθητής Γυμνασίου.
Τρέχαμε χαρούμενα παιδιά στις διαδηλώσεις και τις πολιτικές συγκεντρώσεις κατά της αποστασίας, ήμασταν ενθουσιασμένοι νέοι, χωρίς κατά βάθος να ξέρουμε γιατί.
Μας έτερπε το πανηγυρικό κλίμα των διαδηλώσεων, τα μεγάφωνα έπαιζαν τραγούδια του Θεοδωράκη και εμείς τραγουδούσαμε το τραγούδι του «Γωνιά γωνιά σε καρτερώ, Γωνιά γωνιά σε ψάχνω», ειρωνευόμενοι τους αστυνομικούς που καλύπτονταν πίσω από γωνίες της πλατείας Κλαύθμωνος, και στους παρακείμενους δρόμους.
Η διετία 1965 – 1967 ήταν το πρωτοποριακό αγωνιστικό προάγγελμα της νεολαίας της Ελλάδας για κάτι νέο, όμως ήλθε η δικτατορία των αγράμματων Συνταγματαρχών και έφραξε τον δρόμο της αλλαγής της χώρας.
Ένα χρόνο μετά ακολούθησε η εξέγερση της νεολαίας της Ευρώπης τον Μάιο του 1968, με αρχή το Παρίσι.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ "Δ"