«Αχ! Νά ξερα»
του Γαβριήλ Παναγιωσούλη
«Τότε ο χρόνος για το Γερασιμάκη δεν είχε αρχίσει να σηκώνει την καμπούρα του. Όλα ήσαν στη μνήμη του αστοίβαχτα, αζάρωτα, αστρίμωχτα, πιο όμορφα από όσο στην πραγματικότητα ή για όλους τους άλλους.» Μ΄ αυτές τις αράδες που αποπνέουν την αύρα της αγνότητας, ξεκινά το νοσταλγικό ταξίδι στη ζήση των πρωτινών του χρόνων μέσα από το μυθιστόρημα «Αχ! Νά ξερα» ο συγγραφέας Γαβριήλ Παναγιωσούλης.
Κεντρικός ήρωας της ιστορίας ο Γερασιμάκης που σαν άλλος Οδυσσέας ξεκινά τον πηγαιμό σε χρόνια άγουρα, παιδικά, για τη δικιά του Ιθάκη, που δεν είναι άλλη από την Αμερική και το μύθο που την περιβάλλει ,τότε που ο τόπος του η Κεφαλονιά σπάραζε από τον εμφύλιο, στα χρόνια λίγο μετά την Κατοχή. Ζει την καταχνιά του πολέμου στο νησί του μα πιότερο γεύεται την πίκρα της ξενιτιάς σα ξεμακραίνει το πλοίο από το λιμάνι και αφήνει αχνές τις φιγούρες αγαπημένων προσώπων να στέκουν στον αποχαιρετισμό. Τον πλανεύει η θάλασσα και τον κρατά στην αγκαλιά της αδιαπραγμάτευτα για δώδεκα χρόνια. Ουρανός και θάλασσα, φουρτούνες μα και μπουνάτσες, άνθρωποι της αρμύρας, βαπόρια που ρίχνουν άγκυρα μέχρι να σαλπάρουν πάλι σε απύθμενα λιμάνια, μαύρα κρύα νερά που αντανακλούν τη σκοτεινιά της νύχτας , που φέρνουν την παγωνιά στην ψυχή και σύγκορμο τρέμουλο, γυναίκες των λιμανιών, ψυχές με όλους τους καημούς, ζωντανεύουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου για να κάνουν συνταξιδιώτη τον αναγνώστη αφήνοντάς του τη γεύση της αρμύρας .
«Ο καιρός είχε αρχίσει να χαλάει. Αέρας δυνατός σφύριζε, περνώντας ανάμεσα από τα ξάρτια. Ο ουρανός και η θάλασσα είχαν ενωθεί σ΄ένα σταχτόμαυρο χρώμα, που άσπριζε από τους αφρούς της λύσσας των κυμάτων, που αδιάκοπα χτυπούσαν το βαπόρι. Στον ουρανό είχαν σχηματισθεί μολυβί σύννεφα. Έμοιαζαν με μια ανθρώπινη γενειοφόρα μορφή. Έτρεχαν στριφογύριζαν. «Ο Αίολος με τον ασκό του», σκέφτηκε ο Γερασιμάκης. Τα κύματα πελώρια, υδάτινα βουνά, σηκώνονταν απειλητικά μπροστά του κι έπεφταν μανιασμένα πάνω στο βαπόρι. Το γέμιζαν με τεράστιες ποσότητες αφρισμένου νερού, σαν να ήθελαν να το καταπιούν. Το βαπόρι πάλευε αγκομαχούσε , κατέβαινε σε χαράδρες νερού με την πλώρη και σήκωνε την πρύμνη σχεδόν όρθια» διαβάζουμε κι είναι μια από τις θαλασσινές εικόνες που ζωντανεύει με την τέχνη του λόγου του ο συγγραφέας.
Αισθήματα, συλλογισμοί, βιώματα, περιπέτειες της θάλασσας και της στεριάς, δοσμένα με την ξεκάθαρη ματιά του συγγραφέα που μπορεί και λέει τα πράγματα με το όνομά τους δίχως να χαμηλώνει το βλέμμα, μαγνητίζουν, συμπαρασύρουν τον αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος της ιστορίας . Μέχρι τη στιγμή της μεγάλης ανατροπής, τότε που η αγάπη μιας γυναίκας παραμερίζει την πλάνη της θάλασσας για το Γερασιμάκη που αποφασίζει να πιάσει λιμάνι, να ρίξει άγκυρα παντοτινή.
«Αχ! Νά ξερα» σκεφτόταν συχνά ο Γερασιμάκης, κάθε φορά που εικόνες από τα περασμένα έρχονταν και ξανάρχονταν στο νου του. Και κάποιες φορές θυμόταν εκείνη τη μέρα στο λιμάνι που αποχαιρετούσε τον πατέρα του, πριν μπει στο βαπόρι για το ταξίδι, που θα έφερνε τα πάνω κάτω στη ζωή του. Και αν μπορούσε να σβήσει το χρόνο και να ζήσει ξανά τη συγκίνηση, μόνο μια φράση θα έλεγε: «Αχ! Να ξερα πού πήγαινα» είναι τα λόγια που διαλέγει ο συγγραφέας να τερματίσει το μυθιστόρημα με τη συγκλονιστική γραφή του.
Το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Β. Κυριακίδης» στην τιμή των 15 ευρώ και ολοκληρώνεται σε 320 σελίδες, έχει αποσπάσει το Α΄ Λογοτεχνικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2003 από την Πνευματική Εστία "Π. Τρανούλη".
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα.
Ο Γαβριήλ Παναγιωσούλης γεννήθηκε στην Πύλαρο Κεφαλονιάς το 1933. Για δώδεκα χρόνια έζησε τη ζωή του ναυτικού στη Γουατεμάλα και την Κεντρική Αμερική. Από το 1970 ζει μόνιμα με την οικογένειά του στη Νέα Υόρκη . Επισκέπτεται τακτικά την Ελλάδα και ιδιαίτερα το γενέθλιο τόπο του. Έχει γράψει πέντε βιβλία στα ελληνικά και ένα μεταφρασμένο στα αγγλικά που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Για το διήγημα του "Ο Καθρέφτης και η Ομίχλη" απέσπασε τιμητικό έπαινο από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας στο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό "Ν. Καββαδίας". Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για την Ένωση Ελλήνων Συγγραφέων Πέντε Ηπείρων . Άρθρα και επιστολές του ιδιαίτερα για ομογενειακά θέματα δημοσιεύονται σε σχετικές ιστοσελίδες. Αποσπάσματα από το συγγραφικό του έργο δημοσιεύονται στο πρώτο συλλογικό βιβλίο αποδήμων: «Ανθολογία της ξενιτιάς». Συμμετείχε σε ενημερωτική εκπομπή της ΝΕΤ «Δεύτερη Πατρίδα». Στο blog, www.pylaros.blogspot.com, που έχει αναρτήσει στο διαδίκτυο καταθέτει τα αποστάγματα της ψυχής του και εμπειρίες από τον κόσμο της θάλασσας.
Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

vamvoyra@hotmail.com



Xαμένο χτες
Καλλιοντζή Αναστασία
Από τις εκδόσεις «Λιβάνη»
Τιμή 20 ευρώ
Η ιδιαίτερα αγαπημένη συγγραφέας του κοινού, που κάθε της βιβλίο δημιουργεί αίσθηση και προκαλεί, έρχεται με το νέο της έργο να μας συγκλονίσει και να υποστηρίξει «ότι το πάθος είναι η ζωή και δυστυχώς δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Είναι η κινητήριος δύναμη στη ζωή μας».
Χαμένοι στην ανωνυμία της μεγαλούπολης, σαν σε χωνευτήρι ψυχών και σωμάτων, ζουν δύο άνθρωποι.
Εκείνος, στη δύση της ζωής του - εξήντα δύο χρόνια που κύλησαν σε ένα απομονωμένο σπίτι στην Κηφισιά, με συντροφιά τις μνήμες από ένα παρελθόν γεμάτο ένοχα μυστικά, μια υπέργηρη, δεσποτική μητέρα, και μόνη του παρηγοριά την Εκκλησία.
Εκείνη, στην άνοιξη της νιότης της - μοναχοκόρη πάμπλουτου επιχειρηματία, ετοιμάζεται να παντρευτεί ένα διάσημο γιατρό και φέρελπι πολιτικό, προορισμένη να ζήσει μια αξιοζήλευτη ζωή, βγαλμένη κατευθείαν από παραμύθι
Μόνο που εκείνη είναι δυστυχισμένη, διότι κατά βάθος σιχαίνεται το μέλλον που άλλοι της ετοίμασαν και τη συμβιβασμένη ζωή που την περιμένει.
Ώσπου οι δρόμοι αυτών των δύο άγνωστων αλλά και τόσο αταίριαστων ανθρώπων ανταμώνουν για πρώτη φορά μια νύχτα της Μεγάλης Εβδομάδας.
Όταν η μοίρα προστάζει, η ζωή εκτελεί. Μεγάλη Παρασκευή γεννιέται εκείνος ο παράφορος, μοιραίος έρωτας, τόσο ισχυρός, ώστε να βάλει φωτιά στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, έτσι που, στο τέλος, τίποτα πια να μην είναι όπως πριν. Ούτε καν η Ανάσταση.


ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΜΑΡΚ ΣΑΡΒΑΣ
Από τις εκδόσεις «Ψυχογιός»
Τιμή 16,61 ευρώ

Ο Χάρι είναι ένα τρομαγμένο ανθρωπάκι. Θαυμάζει τη γυναίκα του και νιώθει κατώτερός της. Έχει δίκιο; Δεν ξέρει. Ωστόσο την απατάει για να ξεχαστεί. Κι ύστερα γυρίζει κοντά της γεμάτος ενοχές. Όταν η γυναίκα του πεθαίνει, χάνει τον κόσμο κάτω απ' τα πόδια του. Αλλά δεν το γνωρίζει γιατί η ψυχή του μουδιάζει. Και κάνει τη μια βλακεία πάνω στην άλλη. Νομίζει ότι πρέπει να μιμηθεί τον κόμη του Μόντε Κρίστο και δεν αντιλαμβάνεται πού τον οδηγούν τα τεχνάσματά του. Όταν το καταλαβαίνει, είναι αργά. Όχι όμως τόσο όσο νομίζει. Πάντα μετά τη μαυρίλα έρχεται η λιακάδα. Και θα έρθει και για τον Χάρι. Τώρα που έγινε ένας άλλος άνθρωπος

Παρνασσός Αρκαδίας- Το χωριό μου
Κων. Αντωνόπουλου
Ο Κ. Αντωνόπουλος ήρθε στη Μυτιλήνη τον 8ο 1966, ως νεοδιόριστος υπάλληλος του ΟΤΕ. Ο σύλλογός τους δημιουργήθηκε το 1961 και το 1972 διαλύθηκε με δικαστική απόφαση. Το 1977 επανιδρύθηκε και από τότε λειτουργεί ανελλιπώς μέχρι σήμερα. Από την επανίδρυσή του πραγματοποίησε τα εξής έργα:
- Έστησε την προτομή του ήρωα της επανάστασης του 1821 Γιάννη Θεοφιλόπουλου στο πάρκο του Καραπαναγιώτη το 1980. Ο Καραβογιάννης που καταγόταν από τα λαγκάδια της Αρκαδίας ήταν μπουρλοτιέρης και έπαιξε πρωταρχικό ρόλο στην πυρπόληση του τουρκικού δίκροτου στην Ερεσό στις 27-5-1821
-Το Φεβρουάριο του 1991 θεμελίωσε το Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στα Πηγαδάκια και αμέσως άρχισε η δημιουργία του Πολιτιστικού Κέντρου που είναι πολλαπλών χρήσεων. Τα εγκαίνια της εκκλησίας έγιναν από το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Μυτιλήνης κ. κ Ιάκωβο στις 13-11-1983
-Το στήσιμο του πρωτεργάτη της Εθνικής Παλιγγενεσίας Θεοδώρου Κολοκοτρώνη στο Δημοτικό Κήπο που έγινε στις 2/9/2006.
-Η συγγραφή και έκδοση του βιβλίου «Οι Πελοποννήσιοι της Λέσβου» που παρουσιάστηκε στην αίθουσα του ΠΚ μας στις 7/12/2008 από το φιλόλογο Παν Παρασκευαΐδη και τον Σάκη Παπαδημητρίιου.
Προλογικό σημείωμα από τον συγγραφέα Γ. Χατζηβασιλείου.
«Ο γενέθλιος τόπος είναι για κάθε άνθρωπο ένα είδος άγκυρας που την κουβαλά ολοχρονίς μαζί του . Αυτή εξασφαλίζει άλλοτε τη σωστική ισορροπία και άλλοτε την ορθόπλωρη κίνηση στο πολυκύμαντο πέλαγος της ζωής του. Ως εκ τούτου είναι φυσικός ο άρρηκτος συναισθηματικός δεσμός με τη γενέτειρα».
Ο Κώστας Αντωνόπουλος στο βιβλίο για το χωριό του περιγράφει τα γενικά στοιχεία του χωριού Παρνασσός Δήμου Ηραίας και Νομού Αρκαδίας.
Στο βιβλίο του έχει πολλές φωτογραφίες απ τις εκκλησίες του χωριού του, απ τους συγχωριανούς του. Περιγράφει τις γιορτές Χριστουγέννων, τις Απόκριες, του Πάσχα μαζί με τους κατοίκους του χωριού του. Τα έθιμα για τον αρραβώνα, γάμο, βαφτίσια και φωτογραφίες από τα γλέντια τους. Από τους τελευταίους γάμους που έγιναν στον Παρνασσό ήταν του Κωσταντή με τη Μυρσίνη Λάμπρου, που εικονίζονται σε δύο φωτογραφίες, με τους συγγενείς τους.
Επίλογος του Κ. Αντωνόπουλου : «Αυτή είναι η εικόνα του χωριού μας σήμερα. Μοιάζει μ ένα καράβι που αρμενίζει στη θάλασσα του χρόνου. Όλοι εμείς που το αγαπάμε και το έχουμε μόνιμα στο νου και στην καρδιά μας, το βλέπουμε πότε από κοντά και πότε με τα μάτια της φαντασίας μας και κάνουμε ευχή να υπάρχει πάντα, να δέχεται μέσα στη ζεστή αγκαλιά του τα παιδιά του και τα παιδιά των παιδιών του αιώνια.»

Νίκη Τατά Χούσου

Τα δικά μας του Φόνη Δελή

Φίλι Φόνη σι συγχαίρου
π κάθα λίγου τσι λιγάκ(ι)
γιουφύρ μας χτίγ(ει)ς μη τς προγουνοί μας
π μ έρουτα κάν(ει)ς του τσι μηράκι(ι)

Θέλ(ει)ς δεν θέλ(ει)ς σαν του δγιαβάζης
χαίρισι γι αυτνούς τσ αθρωπ
σίγουρους να είσι Φόνη
πς τόπου πγιάνυν αυτοί σ οι κόπ.

Να ν καλά βρε του μνιαλλό σου
τς η λιπτούλα σου η ψυχή
που μας τα έφιρις στουν νου μας
τς η ιστουρία ντουν δεν θα χαθή

Στ γραμματεία του νησιού μας
πέχουσις του πιτραδέλ(ι)ς
που αιώνια θα μείνη
μη χαραγμένου του ουνουματέλ(ι)σ

Να συ καλά φίλι μου Φόνη
Υ θγιός μας να σι έχ(η) γιρό
λόρτουν πάνου στα πουδάργια σ
τς όσου ζούμη ανθιρό
Στ. Ευαγγελινός