Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Με συνοπτικές διαδικασίες και με επιτάχυνση των εξελίξεων μπαίνουμε σιγά- σιγά σε προεκλογική περίοδο, αφού τα κουκιά μετρήθηκαν, οι συζητήσεις και το πακέτο συμφωνίας με την τρόικα λαμβάνουν τέλος και οι υποθέσεις έχουν τακτοποιηθεί κατά το δοκούν, για να είναι όλα τα κόμματα έτοιμα να παρουσιάσουν λίγο πριν και μετά τα Χριστούγεννα τα προγράμματά τους, ενόψει της εκλογής νέου Προέδρου Δημοκρατίας. Για τον λόγο αυτό, επισπεύδονται οι συζητήσεις με την τρόικα και διαφημίζεται ποικιλοτρόπως η επικείμενη έξοδος της χώρας από την επιτήρηση, λες και όλες μας οι υποχρεώσεις θα σβηστούν μονοκοντυλιά και το μόνο που θα απομείνει, θα είναι ένας μακρινός εφιάλτης. Αλλά είπαμε, στόχος είναι η παρουσίαση του πακέτου με την τρόικα στον ελληνικό λαό, που θέλουν πάση θυσία να τον σπρώξουν σε εκλογές, το κάθε κόμμα ξεχωριστά για διαφορετικούς λόγους. Οι εποχές, λοιπόν, είναι περίεργες, αλλά ακόμη πιο παράξενες είναι οι δηλώσεις Βενιζέλου, ότι τάχα όλα μπαίνουν σε μια σειρά και πως η τρόικα δεν θα έχει λόγο λίγους μήνες μετά. Παρουσιάζεται μια εικόνα ειδυλλιακή και ιδανική για την Ελλάδα, που πλέον θα μπορεί να σταθεί στα πόδια της και δεν θα έχει ανάγκη τους δανειστές που έφεραν τα πάνω κάτω, αλλά που για την κυβέρνηση ήταν η μόνη λύση. Ο μεσσιανικός ρόλος της τρόικας συνοδεύεται από πανηγυρικές συναντήσεις του πρωθυπουργού, που διατείνεται πως όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα.

Και εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν: Αν αυτό που ζούμε αποκαλείται ανάπτυξη, πώς θα ονομάζαμε την ανεργία και την ερήμωση της αγοράς; Μήπως συμπτώματα μιας προσωρινής στέρησης ή απόρροια μιας συγκρατημένης σε δημόσια έξοδα και δαπάνες πολιτικής; Τις χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας αναμενόμενο αποτέλεσμα, ή απλά μια πρόσκαιρη παρενέργεια που θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας με τις περιλάλητες νέες επενδύσεις; Ο πρωθυπουργός όπου σταθεί και όπου βρεθεί μόνο για ανάπτυξη μιλά, όσο και αν του προσάπτουν δεινά. Έχει βάλει εμπροσθοφυλακή και κάλυψη τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, που τον στηρίζει με την πρώτη ευκαιρία. Υποθηκεύοντας το μέλλον των Ελλήνων χωρίς πολύ σκέψη, αξιώνει κατανόηση και αποδοχή της πολιτικής λιτότητας, χωρίς ενστάσεις, που αν υπάρξουν θα πρέπει να είναι επιδερμικού χαρακτήρα. Οι προσπάθειές του αυτές πολλαπλασιάζονται όσο πλησιάζουμε στις προεδρικές εκλογές, κομβικό σημείο για την παραμονή του στην εξουσία. Γιατί είναι και τα γκάλοπ που φέρουν τη ΝΔ στη δεύτερη θέση, γεγονός που έχει θορυβήσει την κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι η δημοτικότητα του πρωθυπουργού παραμένει σταθερή. Μπαίνουμε, λοιπόν, στην τελική φάση, σε μια περίοδο όπου οι προεκλογικές ζυμώσεις εντείνονται και τα κόμματα ετοιμάζουν πυρετωδώς τα επιτελεία τους. Οι ψήφοι δεν θα πρέπει να πάνε χαμένοι, λένε. Η μη συγκέντρωση των 180 βουλευτών για την εκλογή προέδρου θα οδηγήσει σε εκλογές και εκεί πρέπει να επιβραβευθεί η πολιτική λιτότητας και οι περικοπές, στο όνομα μιας γενικόλογης ανάπτυξης. Όμως, δεν ποντάρουν στην τύχη, καθώς ξέρουν πως ακόμη και την τελευταία στιγμή ο/η ψηφοφόρος θα επιτελέσει το καθήκον του/της. Γνωρίσουν καλά, πως ό,τι και να συμβεί, η κάλπη θα έχει και πάλι την τιμητική της. Και αυτό είναι που προβληματίζει σοβαρά το ελεύθερα σκεπτόμενο πνεύμα. Όμως γι' αυτό, όπως ξέρετε, έχουν φροντίσει χρόνια, ωραιοποιώντας τον εφιάλτη και βαφτίζοντας ελεύθερη ή στη χειρότερη των περιπτώσεων μοιραία την επιλογή παροχής ψήφου στα κόμματα. Γιατί, λοιπόν, να μην μιλούν για ανάπτυξη και επενδύσεις; Γιατί να μην μοιράζουν ευχολόγια και φρούδες ελπίδες; Ποιον έχουν να φοβηθούν; Σε ποιον θα απολογηθούν; Σε κανέναν. Δικαίως, λοιπόν, επιχαίρουν πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα κατάφεραν να πείσουν κάποια εκατομμύρια να πάνε με τάξη στις κάλπες. Και το κατάφεραν αυτό μέσα σε γενικευμένη αταξία και οργή, που δεν εκδηλώνεται πια. Και ας λένε πως έχουν και αυτοί τις απώλειές τους. Και ας αναπολούν τα μεγαλεία των ποσοστών τις περασμένες δεκαετίες. Πάλι κερδισμένοι είναι.