Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Την ίδια στιγμή που από την κυβέρνηση διαμηνύουν ότι σύντομα θα έχουμε οριστική απόφαση στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, την ώρα που το Brussels Group προχωρά ασταμάτητα και η λίστα μεταρρυθμίσεων είναι διαθέσιμη, η αντιπολίτευση διαμαρτύρεται ότι εκεί που θα παίρναμε χρήματα χωρίς μνημόνιο, τώρα δημιουργείται νέο μνημόνιο χωρίς χρήματα. Εκεί, λένε από τη Νέα Δημοκρατία, που θα ανάσαινε η χώρα από τις περικοπές και θα δίνονταν κάποιες παροχές, τώρα το μόνο που γίνεται, είναι να γυρίζει ο χρόνος πίσω και να παζαρεύονται τα αυτονόητα. Δεν λέει, όμως, πουθενά η αξιωματική αντιπολίτευση, ούτε με ποια οικονομική κατάσταση φτάσαμε ως εδώ, ούτε αν τα νοικοκυριά αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα στοιχειώδη. Δεν μιλά ούτε για τον ΕΝΦΙΑ, ούτε για τις άλλες σκληρές φορολογικές διατάξεις που συνόδευαν τα προς ψήφιση νομοσχέδια. Όχι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε άρδην τα δεδομένα, ούτε ότι εφεξής θα σβήνονται τα χρέη. Απλά ο χρόνος που χάθηκε στις διαπραγματεύσεις, απ' ό,τι καταλαβαίνω, αφορά την υπενθύμιση στους εταίρους της ανθρωπιστικής κρίσης και την ελαστικότερη αντιμετώπιση της χώρας. Και σε αυτό το σημείο φάνηκε πως οι δανειστές ήταν απληροφόρητοι ή εσκεμμένα λόγω της τακτικής υποχώρησης Σαμαρά, έκαναν τα στραβά μάτια. Πείστηκαν, λέτε τώρα να αλλάξουν ρότα; Ασφαλώς και όχι. Τους έγινε σαφές όμως, ότι τα προβλήματα όχι απλά συνεχίζονται, αλλά παραλύουν την οικονομία της χώρας. Οι προσπάθειες λοιπόν, επικεντρώθηκαν στο να πειστούν οι εταίροι όχι μόνο να μας δώσουν πίστωση χρόνου, αλλά να καταλάβουν πως έχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση αποφασισμένη να φτάσει στα άκρα, σε περίπτωση που δεν λαμβάνεται υπόψιν η υφεσιακή ελληνική τραγωδία. Και σε αυτό το σημείο τουλάχιστον, η κυβέρνηση φαίνεται πως επικράτησε στα σημεία. Δεν έχουν δίκιο λοιπόν, στη ΝΔ, που μιλούν για άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης, χωρίς, βέβαια, αυτό να μας οδηγεί στο συμπέρασμα περί πανηγυρικής επικράτησης. Τα πράγματα έχουν ως εξής: η κυβέρνηση προσπαθεί να φανεί συνεπής στους ψηφοφόρους της και να δείξει άλλο προφίλ από αυτό των προηγούμενων. Για κάποιους βέβαια, προσπαθεί να κερδίζει απλώς χρόνο, που στην πραγματικότητα δεν ξέρει τι να τον κάνει. Δεν είναι, όμως, έτσι. Απλά η θέση της δυσκολεύει, όταν συναντά άκαμπτη στάση και απόλυτες συμπεριφορές.

Ο Γιάννης Βαρουφάκης πολεμήθηκε όσο κανένας άλλος από τα ξένα μέσα. Οι επιθέσεις εναντίον του ήταν προσωπικές, επιθέσεις που αποσκοπούσαν στη διαρραγή του κυβερνητικού μετώπου, βάζοντάς τον αργότερα πιθανά στη θέση του εξιλαστήριου θύματος. Την ίδια στιγμή, οι πιέσεις από τα δημοσιεύματα ήταν τόσο μεγάλες, που σχεδόν ωθούσαν σε απολογία και κάποιας μορφής υποχώρηση. Οι απειλές, από την άλλη, για έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη, κατάφερναν αλλεπάλληλα χτυπήματα στην ήδη καταπονημένη ελληνική αγορά, με μεγάλες επιπτώσεις στην αγοραστική δύναμη, αλλά και φοβία για την ασφάλεια των καταθέσεων. Η επικίνδυνη φόρτιση του κλίματος επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει τους πολίτες, που αναζητούν απελπισμένα κάποιο φως στο τούνελ, από κάπου να πιαστούν. Η κυβέρνηση βέβαια, απολαμβάνει πλειοψηφικά την εμπιστοσύνη τους. Αυτό από μόνο του είναι ένα ατού για τη συνέχεια. Είναι, όμως, αρκετό;

Η χώρα περνά πολύ δύσκολες στιγμές, να μην το ξεχνάμε. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πότε και με ποιο τρόπο θα ξεπεραστεί ο κίνδυνος του Grexit, παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου. Με λίγα λόγια, το διάστημα μέχρι και τον Ιούνη όχι απλά είναι κομβικό, αλλά το πλέον καθοριστικό. Μέχρι τότε θα ακουστούν πολλά και δη αποφασιστικά της δημιουργίας του αντίστοιχου κλίματος. Ένα κλίμα που βοηθά αυτούς που θέλουν να επικρατεί κοινωνική αναστάτωση. Για να μην μπορεί να ανακάμψει η χώρα και όλα να αγοράζονται σε εξευτελιστικές τιμές. Για να γίνονται διαπραγματεύσεις με επαχθείς όρους και η κάθε νίκη στα σημεία να εκλαμβάνεται ως θρίαμβος από τον εξαθλιωμένο λαό. Όσα πρόκειται να ακουστούν απλά θα δυσχεράνουν περαιτέρω τις διαπραγματεύσεις, προκαλώντας εκ νέου ανησυχία μέχρι να βρεθεί η οριστική λύση για το χρέος.