Ο Steffen Streich που έτρεχε με τα χρώματα της Ελληνικής σημαίας τερμάτισε στις 22 τρεχ. στις 20:21 ώρα Ελλάδας, έχοντας καλύψει τα 7.080 χιλιόμετρα του αγώνα σε 18 μέρες 2 ώρες και 21 λεπτά.

Ξεκίνησε στις 4 τρεχ. από την Αστόρια του Όρεγκον. Υπερσκελίζοντας έναν - έναν τους 66 αντιπάλους του, βρέθηκε συνολικά 16 μέρες στην πρώτη θέση της κατάταξης και τελικά κατάφερε σε έναν τόσο μεγάλο αγώνα, που θρίαμβος είναι ακόμα και να τερματίσεις, να τα βάλει με τους θρύλους ποδηλάτες όλου του κόσμου των υπερ-μεγάλων αποστάσεων και να κατακτήσει τη 2η θέση στις 22 τρεχ. μετά από 18 μέρες 2 ώρες και 21 λεπτά στο Γιόρκταουν της Βιρτζίνια.

Ο Steffen, έμπειρος ποδηλάτης μεγάλων αποστάσεων είχε πάρει τα τελευταία χρόνια μέρος σε όλους τους αγώνες μεγάλων αποστάσεων που γίνονται στον κόσμο. Paris-Brest-Paris, London-Edinbourg-London, Transcontinental από Λονδίνο Κωνσταντινούπολη, Giro Ciclistico delle Repubbliche Marinare, (1η θέση) Trans Africa... (1η θέση), ήταν μόνο μερικοί απ' τους αγώνες που έκανε για να αποκτήσει την εμπειρία για να ολοκληρώσει το όνειρό του. Το Trans AM, να διασχίσει την Αμερική με ποδήλατο απ' άκρη σ' άκρη. Και το κατάφερε. Και μάλιστα με το παραπάνω, φέρνοντας μέσα στις αποσκευές του, το τρόπαιο της 2ης θέσης.

17 ολόκληρες μέρες οδηγούσε την κούρσα από την πρώτη θέση και κατάφερνε με λιγοστό ύπνο και αρκετό κουράγιο να κρατά το δίδυμο Wilcox - Deutsch που συνεργάζονταν, σε απόσταση ασφαλείας. Σύσσωμη η Ελληνική ποδηλατική κοινότητα τον υποστήριζε, παρακολουθούσε με αμείωτο ενδιαφέρον, σχολίαζε, έκανε γνωστό σε γνωστούς και φίλους τα επιτεύγματα, τις προσπάθειες, τον άθλο αυτόν του μύθου από τη Λέσβο που ανέτρεπε τα "πρέπει" το ένα μετά το άλλο. Vegeterian, 46χρονος, Γερμανός στην καταγωγή, αλλά με την Γαλανόλευκη Λέσβο στη μπλούζα του, από ένα μέρος της Ελλάδας χωρίς ποδηλατικές υποδομές ή υποστήριξη...

Σ' έναν αγώνα που απαγορεύεται κάθε είδους βοήθειας ή υποστήριξης, μόνος μάχονταν 18 μερόνυχτα με τον ευμετάβλητο καιρό, τον άνεμο, τις ανελέητες ανηφόρες, την έρημο, τα βραχώδη όρη, τον ήλιο στις άδεντρες Αμερικανικές ατέλειωτες ευθείες, τη βροχή, το κρύο, την έλλειψη ύπνου, τα προβλήματα gps, τα κλαταρισμένα ελαστικά, τις πλημμύρες, τα έργα οδοποιίας και ό,τι άλλο μπορεί να συναντήσει κάποιος σ' ένα ταξίδι 18+ ημερών.

Για μας, είναι ο πρώτος που είχε την κατάλληλη προετοιμασία και το θάρρος για να ξεκινήσει κάτι τέτοιο, ο πρώτος που ολοκλήρωσε μια τέτοια τιτάνια προσπάθεια, ο πρώτος που προηγήθηκε σχεδόν όλες τις μέρες του αγώνα, ο πρώτος που κατάφερε να φτάσει δεύτερος στον τερματισμό, ο πρώτος που μας πρόσφερε τόση χαρά, αγωνία, δράμα, συγκίνηση και στο τέλος λύτρωση απλά παρακολουθώντας μια τελίτσα σε μια οθόνη!

Είναι ο πρώτος που έκανε την Ελλάδα να συζητείται τόσες μέρες στον ποδηλατικό κόσμο, σε όλες τις χώρες του κόσμου.

25 περίπου αθλητές απ' όλο τον κόσμο κάθε χρόνο καταφέρνουν να τερματίσουν αυτόν τον απαιτητικό αγώνα. Και μόνο να είσαι ένας απ' αυτούς είναι άθλος, και μόνο να ηγηθείς μια μέρα της κατάταξης είναι άθλος, και μόνο να τερματίσεις στη δεκάδα είναι άθλος, και μόνο να κοντράρεις στα ίσια και να αφήσεις μέρες πίσω αγωνιζόμενους που έχουν ακόμα και το μισό της ηλικίας σου είναι άθλος.

Πόσο μεγάλος άθλος λοιπόν, είναι να ηγείσαι 17 μέρες από τις 18 του αγώνα και να τερματίσεις στη 2η θέση μόλις 2 ώρες μόνο μετά τον 1ο; Χωρίς να έχεις παραβεί ούτε έναν από τους κανονισμούς του αγώνα καθαρός ψυχικά και σωματικά. Αναφερόμαστε σ' αυτό λόγω της "ανίερης συμμαχίας" των δύο Αμερικανών που τον ακολουθούσαν 17 μέρες και συζητήθηκε πολύ στους κύκλους αυτών που παρακολούθησαν τον αγώνα τόσες μέρες.

Κανονικά όποια κοινωνία είχε έναν τέτοιο "άσσο" σαν τον Steffen στο μανίκι της, θα έπρεπε να τον παρακαλά να τρέξει στην Αμερική (ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα) με τα χρώματα της χώρας μας να κάνει 18 μέρες διαφήμιση τη Λέσβο...