Η ιστορία του, καθώς και τριών ακόμη ανάλογης χρήσης βιομηχανικών κτιρίων της περιοχής, χάνεται στα βάθη του προηγούμενου αιώνα, όταν η περιοχή ήταν κέντρο οικονομικής, επιχειρηματικής και βιομηχανικής δραστηριότητας.

Μετά το κλείσιμο όλων σχεδόν των βιομηχανικών κτιρίων του Περάματος, έμειναν άδεια και αναξιοποίητα, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τους ιδιοκτήτες να προχωρήσουν είτε σε πώληση, είτε σε επισκευή.

Το 1995 ο πρόεδρος της Κοινότητας Περάματος Κίμων Χρυσίδης αγόρασε για λογαριασμό του χωριού έναντι 23 εκατομμυρίων δραχμών, το ένα από τα τέσσερα σαπωνοποιεία που βρίσκονται στην περιοχή.

Ο ίδιος αναφέρει, ότι συγκέντρωνε τα λεφτά για αρκετά χρόνια, προκειμένου να καταφέρει να το αγοράσει:

«Ως Κοινότητα Περάματος, επιθυμούσαμε τη διάσωση και αξιοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων βιομηχανικών κτιρίων του χωριού μας, όμως τα οικονομικά δεν μας επέτρεπαν πολλές αγορές. Θέλαμε μάλιστα, να αγοράσουμε και το διπλανό κτίριο, που μαζί με αυτό που πήραμε, κόστιζαν συνολικά 50 εκατομμύρια δραχμές. Δεν υπήρχαν όμως, τόσο πολλά χρήματα.

Λίγο πριν φύγουμε από την Κοινότητα Περάματος, με τη συνένωση στον Καποδιστριακό Δήμο Γέρας, είχαμε καταφέρει να εξασφαλίσουμε 7 εκατομμύρια δραχμές από το Υπουργείο Πολιτισμού, για την επισκευή της σκεπής.

Από την πρώτη στιγμή, είχαμε πει ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει πριν τη μελέτη για τη συνολική ανάπλαση του κτιρίου, είναι να επισκευαστεί η σκεπή, που, όμως, δεν υλοποιήθηκε, ούτε από τις Δημοτικές Αρχές Γέρας που ακολούθησαν, ούτε και από τις Δημοτικές Αρχές Λέσβου μετά το 2011 με τον Καλλικρατικό Δήμο.

Οι Δημοτικές Αρχές του Π. Βογιατζή και του Σ. Ζαμτράκη πραγματοποίησαν τη συνολική μελέτη της ανάπλασης του κτιρίου, ωστόσο το έργο δεν υλοποιήθηκε.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»