Αμέσως μετά τον σεισμό, επισημάνθηκε το μεγάλο πρόβλημα που θα είχε η πλειοψηφία των "κόκκινων" κτιρίων: δεν θα μπορούσαν να κατασκευαστούν στο μέγεθος που είχαν προ του σεισμού, λόγω του μικρού Συντελεστή Δόμησης (ΣΔ=1,00) που προβλέπεται στους οικισμούς κάτω των 2000 κατοίκων.

Το ΠΔ 130 του 1979 προέβλεπε την επαύξηση του ποσοστού κάλυψης μέχρι του περιτυπώματος της παλιάς οικοδομής, όμως στην τελευταία παράγραφο του άρθρου 3 είχε τον περιορισμό «Ο συντελεστής δομήσεως του οικοπέδου δεν δύναται να υπερβεί τον επιτρεπόμενον συντελεστήν δομήσεως της περιοχής».

Με την παραπάνω τροποποίηση, αυτός ο περιορισμός άρθηκε και πλέον κάθε σεισμόπληκτος θα μπορέσει να ανακατασκευάσει τα σεισμόπληκτα σπίτια του χωρίς τον περιορισμό του ΣΔ=1,00, δηλ. να ανακατασκευάσει όλα τα τετρ. μέτρα της καταστραφείσας οικοδομής σε κάθε οικόπεδό του.

Η παραπάνω ρύθμιση δεν κατέστη δυνατόν να ισχύει σε όλους τους οικισμούς που πλήττονται από φυσικές καταστροφές, αλλά μόνο για τους παραδοσιακούς οικισμούς, με αριθμό «κόκκινων» άνω των 320 (τριακόσια είκοσι). Ως εκ τούτου, δεν περιλαμβάνει δύο οικισμούς που δεν ήταν παραδοσιακοί και έχουν «κόκκινα» κτίρια, δηλ. το Πλωμάρι και τον Σταυρό, με αριθμό «κόκκινων» 4 (τέσσερα) και 2 (δύο) αντίστοιχα.