Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Θα μπορούσε επιτέλους να πει κάτι κανείς για όλη αυτή την κοινωνικο-οικονομική καθίζηση που χαρακτηρίζει την χώρα εδώ και πολλά χρόνια ή απλά θα προβληθούν και πάλι οι συνήθεις δικαιολογίες πως ό,τι και να ειπωθεί, η κατάσταση θα παραμείνει ως έχει;

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επί του προκειμένου έχει στρέψει το ενδιαφέρον της, αλλά πάνω απ' όλα επενδύει στην εξοπλιστική συμφωνία με τη Γαλλία, όταν όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία και οικονομία λίγο πολύ αφήνονται ως έχουν. 

Την ίδια στιγμή που η ανεργία φουντώνει, οι πολίτες παρουσιάζονται αιφνιδιασμένοι από τις εξελίξεις στα οικονομικά, τις ανατιμήσεις, τις υπερτιμήσεις και τις αυξήσεις στα καταναλωτικά είδη, την ακρίβεια γενικότερα.

Η τωρινή κυβέρνηση λοιπόν, δεν έχει να προσθέσει τίποτε περισσότερο πέρα από ανασφάλεια και φόβο. Και γιατί φοβούνται οι πολίτες; Πολύ απλά γιατί μετά το παρατεταμένο lockdown βγαίνουν μουδιασμένοι στις αγορές και λόγω έλλειψης ρευστού, ανησυχούν σοβαρά για το μέλλον.

Πολλοί βέβαια είναι εκείνοι που διαδίδουν κακόβουλα πως τάχα υπάρχει χρήμα, πως σε αντίθετη περίπτωση δεν θα κυκλοφορούσαν για παράδειγμα- τόσα πολλά αυτοκίνητα στους δρόμους. Απάντηση σε όλα αυτά δίνει η άδεια αγορά, τα καταστήματα που κλείνουν το ένα μετά το άλλο και πως το να επιλέγει κανείς να παίρνει το αυτοκίνητό του και όχι να χρησιμοποιεί τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, πιο πολύ δείχνει τον φόβο για συνωστισμό παρά κάτι άλλο.

Ο κόσμος έχει δυσκολίες και δη σοβαρές, αυτό πρέπει να το καταλάβουν. Σε αντίθετη περίπτωση, απλά κουκουλώνουν το πρόβλημα και κάνουν πως δεν ακούν. Γιατί έτσι είθισται σε αντίστοιχες περιπτώσεις, όπου οι κυβερνήσεις πρέπει να δικαιολογήσουν την παρουσία τους.

Αυτό από μόνο του αποτελεί συστατικό εναύσματος αντίδρασης που κάποια στιγμή θα πρέπει να εκδηλωθεί. Αντίδραση για την συνεχιζόμενη λιτότητα που σε συνδυασμό με την ωραιοποίηση των πραγμάτων από την κυβέρνηση, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα ανασφάλειας και φόβου στους πολίτες, όπως προανέφερα.

Το αν κάποιοι βέβαια -είτε από την κυβέρνηση είτε από την αντιπολίτευση- ποντάρουν στις επερχόμενες εκλογές, αυτό δείχνει πως απλά θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους και να ολοκληρώσουν μία τυπική διαδικασία. Ναι, οι εκλογές είναι και θα αποτελούν εις το διηνεκές τυπική διαδικασία, από την στιγμή που οι πολίτες παραμένουν αμέτοχοι στην ουσία της Δημοκρατίας, στην διαμόρφωση των Θεσμών της και των αποφάσεων για την τύχη της.

Το θέμα τίθεται εκ νέου την σημερινή εποχή, όπου οι αξίες και τα ιδανικά έχουν υποχωρήσει ατάκτως. Δεν περιμένει δηλαδή κανείς από μία δεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, από ένα ακόμη κοινοβουλευτικό κόμμα, να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για την κοινωνία και πάνω απ' όλα για το συμφέρον της.

Αυτό που υπηρετείται είναι η διαιώνιση του μοντέλου κυριαρχίας, οι αποφάσεις κεκλεισμένων των Θυρών για την διαμόρφωση των Θεσμών και η αύξηση της απόστασης μεταξύ πολιτών και κυβέρνησης, αυτή η ανίερη σχέση που πυροδοτεί την ετερονομία και τον εκμαυλισμό των ανθρωπιστικών αρχών.

Η Κυβέρνηση Μητσοτάκη που παλεύει με τις δημοσκοπήσεις να κρατηθεί στην εξουσία, δεν έχει να πει τίποτε περισσότερο πέραν από ψήφιση αντιλαϊκών νομοσχεδίων είτε αυτά αφορούν την εκπαίδευση, είτε τον πολιτισμό και την εργασία.

Για τους κομίζοντες δε απόψεις περί πλουραλισμού και προόδου δια της τεχνολογίας, το γεγονός δηλαδή ότι ο πολίτης δεν χρειάζεται πλέον να σπεύδει με φυσική παρουσία στις υπηρεσίες για να λάβει τα δικαιολογητικά και τα κάθε είδους έγγραφα, αυτό από μόνο του δεν συνιστά δημοκρατία παρά ψηφιακή διευκόλυνση στα πλαίσια ενός πολιτεύματος που ζητά κατ' επανάληψιν αποδεικτικά στοιχεία για τα πάντα.

Αν λοιπόν, κοιτάξει κανείς ολόγυρα, θα έρθει αντιμέτωπος με σωρεία υποχρεώσεων και απαιτήσεων από ένα αδηφάγο σύστημα που υπηρετεί την μειοψηφία. Δεν θα μπορούσε να λείπει από όλη αυτή την διαδικασία η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά ούτε και η πολλά υποσχόμενη πατριωτική Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ λόγω του ανάλογου κυβερνητικού έργου που έχει επιδείξει στο κοντινό παρελθόν.

Στο προσκήνιο για μία ακόμη φορά η ανεργία και η κοινωνικο-οικονομική καθίζηση, εξαθλίωση μπορεί να πει κανείς. Και οι πολίτες που δεν αντιδρούν παρά σχολιάζουν κατ' ιδίαν τα νομοσχέδια. Ενός πολιτεύματος που δεν μπορεί ουδαμώς να αποκληθεί Δημοκρατία, όταν οι πολίτες αναθέτουν διαχρονικά στους πολιτικάντηδες την διαμόρφωσή του.