Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

H απότομη αύξηση κρουσμάτων λόγω της παραλλαγής Όμικρον είναι θεαματική, πλην, όμως, αναμενόμενη. Αυτό που δεν περίμενε κανείς, είναι οι αλλεπάλληλες συσκέψεις σε επίπεδο ειδικών και κυβέρνησης για τα έκτακτα μέτρα που αφορούν μία κατάσταση που μόνο έκτακτη δεν φάνταζε.

Θέλω να πω ότι εδώ και πολλές μέρες επώνυμοι γιατροί και λοιμωξιολόγοι προειδοποιούσαν για ραγδαία και αλματώδη αύξηση κρουσμάτων στις γιορτές και πως πάση θυσία έπρεπε να ληφθούν άμεσα μέτρα. Τελικά πήγαμε από αναβολή σε αναβολή και στο τέλος από σύσκεψη σε σύσκεψη, λες και κανείς δεν είχε αντιληφθεί το παραμικρό.

Γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς, την μία μέρα να ανακοινώνονται μέτρα από τις 3/1/22 και την αμέσως επομένη να αναθεωρείται η ημερομηνία και να ισχύουν νωρίτερα. Θα μου πείτε, τα δεδομένα αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή. Όχι, δεν ισχύει αυτό, διότι και εικόνα είχαν και ασφαλείς προβλέψεις και στατιστικά δεδομένα μπορούσαν να επεξεργαστούν επαρκώς και με ακρίβεια.

Αυτό που συνέβη με τα έκτακτα εορταστικά μέτρα δεν ήταν παρά ένα αλαλούμ ανακοινώσεων που μπέρδεψαν τους πολίτες, πανικοβάλλοντάς τους ταυτόχρονα. Σε τελική ανάλυση, όταν ένα ολόκληρο κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει με συνέπεια και λογική, πώς θα μπορούσε να ονομαστεί; Την ίδια στιγμή μάλιστα, που οι εντολές είναι για μέτρα προφύλαξης που κοστίζουν μία περιουσία.

Δεν θέλω να πιστέψω πως στο τέλος με όλες αυτές τις αστοχίες, το καθολικό lockdown φαντάζει καλύτερο. Γιατί για εκεί το πάνε. Αυτή την φορά, όμως, τα πράγματα θα είναι χειρότερα, γιατί οι πολίτες δεν αντέχουν άλλο εμπαιγμό.

Πάνε σχεδόν δύο χρόνια και αντί να ασχολούνται με την επιστημονική κοινότητα και τις προσπάθειες που καταβάλλονται σε παγκόσμιο επίπεδο από ιατρικής πλευράς για την καταπολέμηση της πανδημίας, έρχεται ο κάθε τυχάρπαστος να πηγαίνει από κανάλι σε κανάλι, για να διακωμωδήσει ουσιαστικά την όλη κατάσταση και για αυτό να είστε σίγουροι, δεν ευθύνονται μόνο κάποιοι γραφικοί αρνητές του ιού. Τα πάνελ και οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από το ποιος ή ποια επώνυμος/η κόλλησε τον ιό και πώς περνά στην καραντίνα.

Πουθενά δεν είδα να γίνεται μία επιστημονική συζήτηση για το πώς μπορεί να ξεριζωθεί αυτός ο ιός, πώς θα επανέλθουμε στην κανονικότητα και πώς οι πολίτες θα αποβάλλουν το σοκ και την φοβία των δύο τελευταίων χρόνων. Πουθενά εκτός ολίγων εξαιρέσεων δεν αναφέρθηκε η ερευνητική δραστηριότητα και ο αγώνας δρόμου για την παρασκευή εμβολίων και φαρμάκων.

Λες και κάποιοι θέλουν να βυθίσουν στην αμάθεια την πλειοψηφία των πολιτών ή να τους σπρώξουν στις αγκάλες του κάθε τυχάρπαστου νέου θαυματουργού τύπου «νερού του Καματερού» ή άλλων διαφόρων που ευαγγελίζονται την δια των βοτάνων και μαντζουνιών καταπολέμηση ακόμη και των πιο δύσκολων ασθενειών.

Από την άλλη, αν και η κλασική ιατρική έχει κάνει βήματα προς μία συνδυαστική θεραπεία των ασθενειών, λαμβάνοντας υπόψιν και άλλες παραμέτρους, εντούτοις το αποφασιστικό βήμα δεν έχει γίνει ακόμη. Στην περίπτωση του κορωνοϊού πάντως, καταβάλλονται σημαντικές προσπάθειες. Το αν στο τέλος, θα ευοδωθούν με επιτυχία, δεν το γνωρίζω.

Αυτό που θέλω πάντως να πω είναι πως σε αυτή την πανδημία όλοι έγιναν γιατροί τουλάχιστον στην Ελλάδα και πως όλοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως ξέρουν τα πάντα για τον κορωνοϊό  και τις αιτίες του. Σε σημείο μάλιστα, που οι ίδιοι οι γιατροί να μην μπορούν να μιλήσουν για κάτι που γνωρίζουν όταν εκ προοιμίου έχουν δεχθεί οργανωμένες επιθέσεις πως «τα παίρνουν» από τις φαρμακευτικές.

Αυτή, όμως, είναι η Ελλάδα του σήμερα. Αυτός είναι ο τόπος όπου κάποτε στην αρχαιότητα μεσουράνησαν φιλόσοφοι, ποιητές, ιστορικοί, αλλά και γιατροί. Αυτή είναι η γη που έχουν πάψει προ πολλού να σέβονται οι κάτοικοί της. Πάνω απ' όλα, όμως, είναι το μέρος εκείνο όπου σε πολιτικό επίπεδο βασιλεύει η κουτοπονηριά και η βλακεία. Αναμενόμενη λοιπόν, η εκάστοτε κυβερνητική παλινωδία, οι λανθασμένες και εν βρασμώ ψυχής αποφάσεις από ανεύθυνους πολιτικούς. Δεν είναι γενίκευση και δη αυθαίρετη αυτό.

Είναι η εικόνα μίας χώρας που παραπαίει σε όλα τα επίπεδα και που το υγειονομικό της σύστημα κρατιέται ακόμη όρθιο γιατί κάποιοι γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό βάζουν πλάτη και κρατούν με νύχια και με δόντια τις δέουσες ισορροπίες.

Οι δε πολίτες ενίοτε δεν πιστεύουν στα αυτιά τους για τα εκάστοτε έκτακτα υγειονομικά μέτρα, την στιγμή που ακόμη και ένας απόφοιτος του δημοτικού θα καταλάβαινε πως εδώ κάποιοι παίζουν με την υγεία των πολιτών και τίποτε περισσότερο.

Ας όψεται αυτός που ανέφερε κάποτε πως από τον Βενιζέλο και μετά οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι απούσες στο κάθε τι. Πως η εξουσία απομακρυσμένη από το λαό αυθαιρετεί σε όλα τα επίπεδα και οι πολίτες αισθάνονται ανίκανοι να παρέμβουν.