Στη σφαίρα της αθανασίας, και σε ηλικία 96 ετών, πέρασε ο κορυφαίος και ξεχωριστός Μίκης Θεοδωράκης. Το σημαντικό του έργο, οι ιδέες και η στάση ζωής του σε όλες τις δύσκολες και ιδιαίτερες περιόδους της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας θα τον κρατάν πάντα ζωντανό στην καρδιά και τη μνήμη μας.

Η μουσική του, τα τραγούδια του, θα μείνουν χαραγμένα στην αιωνιότητα, έχοντας παντρέψει το λαϊκό τραγούδι με την ποίηση, μετατρέποντας την ελληνική μουσική σε μόδα στο εξωτερικό. Πολλοί την χόρεψαν και ακόμα περισσότεροι την τραγούδησαν. Ξεχώρισε για την πορεία του ως πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης. Πνεύμα ειρηνοποιό, συμβιβαστικό, διαυγές, ήξερε να δίνει σωστές και νηφάλιες κατευθύνσεις. Είχε το χάρισμα να διακρίνει μακριά, αλλά και ν' αναδεικνύει τις δεξιότητες, τα χαρίσματα και το πνεύμα της Ελλάδας. Πίστευε ακράδαντα, ότι οι Έλληνες είναι άνθρωποι ικανοί που μπορούν να καταφέρουν τα πάντα, αρκεί να έχουν ομοψυχία και να διατηρούν την μοναδική τους κουλτούρα αναλλοίωτη, προστατεύοντάς την και καλλιεργώντας την.

...«Με ταράζει ως τα γεράματα»

Όπως εξιστορεί ο ίδιος σε ένα αυτοβιογραφικό αφήγημα, στην ΕΤ2. 

Κρητικός στην καταγωγή, ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στη Χίο, στις 29 Ιουλίου του 1925. Ο πατέρας του, Γιώργος Θεοδωράκης, δικηγόρος και ανώτερος κρατικός υπάλληλος, υπέστη πολλές μεταθέσεις και διώξεις, επειδή ήταν βενιζελικός. Έτσι, ο Μίκης πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας, γεγονός που τον βοήθησε να εξοικειωθεί με τα παραδοσιακά ακούσματα και τη μουσική της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μια από τις πόλεις αυτές και η Μυτιλήνη:

«Ο πατέρας μου ήταν διευθυντής στη Νομαρχία Λέσβου στη Μυτιλήνη, και εγώ 6-7 χρονών τότε. Με επηρέασε βαθιά η μουσική του νησιού, οι ήχοι, τα μελωδικά ακούσματα και μέχρι σήμερα δεν με άφησαν ποτέ, υπάρχουν πάντα κάπου στα τραγούδια μου. Από τη Μυτιλήνη, έβλεπα σαν όραμα το βαπόρι «Αλμπέρτα» να πλέει στο Αιγαίο, ανάμεσα στο νησί και στη Μικρά Ασία, και αυτό με συγκινούσε πολύ για κάποιο λόγο. Ίσως γιατί ήμασταν Μικρασιάτες χωρίς πατρίδα πλέον. Αυτό το πέρασμα του βαποριού, το πάφλασμα των κυμάτων, η τσιμινιέρα σα κρεμασμένη στον ορίζοντα. Αυτό το όραμα με συγκινεί και με ταράζει μέχρι τώρα στα γεράματα και πολλές φορές τα τραγούδια μου αντανακλούν αυτές τις μνήμες από τη Μυτιλήνη των παιδικών μου χρόνων, που τόσο αγάπησα».

Κλίνουμε το γόνυ

Στο άγγελμα του θανάτου του Μεγάλου Μουσικού Δημιουργού Μίκη Θεοδωράκη, ο Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου Κωνσταντίνος Μουτζούρης  έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Με οδύνη αποχαιρετάμε σήμερα τον Μεγάλο Μουσουργό-Μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, έναν καλλιτέχνη, πολιτικό, αγωνιστή σύμβολο για τον Ελληνικό Λαό, που σφράγισε την Νεότερη-σύγχρονη ιστορία μας, όχι μόνο μέσα από  τις μουσικές του δημιουργίες, που ταξίδεψαν εκτός Ελληνικών συνόρων και λάμπρυναν την Ελλάδα, αλλά και τους αγώνες του για τη Δημοκρατία και την προσφορά του στο Δημόσιο Πολιτικό Βίο της χώρας. Κλίνουμε το γόνυ, στη σπάνια προσωπικότητά του, στον άνθρωπο Μίκη Θεοδωράκη που αγάπησε την πατρίδα του με συνέπεια και όραμα ως το τέλος. Ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του».

Ο τελευταίος των μεγάλων της Ρωμιοσύνης

Σήμερα πέρασε στην Αθανασία ο τελευταίος των μεγάλων της Ρωμιοσύνης, ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης. Το τελευταίο Εθνικό μας Σύμβολο. Για εμάς, τους Λέσβιους, είναι συνδεδεμένος και με τη δική μας τοπική ιστορία και πολιτισμό, καθώς ο Μίκης υπήρξε ένα από τα παιδιά της παρέας του Θεόφιλου. 

Αισθανόμαστε τιμή, που ως Δήμος Μυτιλήνης προλάβαμε να τον τιμήσουμε πριν λίγες μέρες στο Κάστρο Μυτιλήνης και να του πούμε ένα μεγάλο «αντίο» κι «ευχαριστώ» για την προσφορά του στον Ελληνικό Πολιτισμό.

Θερμά συλλυπητήρια όχι μόνο στους οικείους του και τους φίλους, αλλά και σε ολόκληρο το Έθνος. Αθάνατος.

Ταξίδι από γενιά σε γενιά

Την εποχή που η οικογένεια έζησε στη Λέσβο, ο μικρούλης Μίκης, όπως πολλά παιδιά άλλωστε, πίστεψε ότι μπορεί να πετάξει και το προσπάθησε ανεπιτυχώς όπως άλλωστε όλα τα πλάσματα που εξαρτώνται από το φυσικό νόμο της βαρύτητας...

Τώρα πια δεν τον συγκρατεί κανένας τέτοιος περιορισμός και θα ταξιδεύει αιώνια "πετώντας" από γενιά σε γενιά, από πολιτισμό, σε πολιτισμό... 

Και το πρώτο μεγάλο δυσάρεστο συμβάν στη ζωή του Μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη που έμεινε στο νησί έως το 1928.

Σύμφωνα και με απόσπασμα από το βιβλίο του Θανάση Νιάρχου (εκδόσεις Καστανιώτη) «Λέσβος για μένα σημαίνει προπαντός Βαρειά, η εξοχή έξω απ' τη Μυτιλήνη, με το σπίτι πλάι στη θάλασσα, τα δέντρα, τα νερά. Τους κήπους με τα λουλούδια....».

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ "Δ"