Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Οι εξηγήσεις που πρέπει να δοθούν για το ναυάγιο της Αττικής Οδού και γενικότερα του λεκανοπεδίου της Αττικής είναι πολλές και σε διαφορετικά επίπεδα. Και το λέω αυτό, διότι ακόμα και όταν κινητοποιήθηκε ο στρατός, η βοήθεια που έφτανε στους εγκλωβισμένους ήταν με μεγάλη καθυστέρηση και με το σταγονόμετρο. Και πάλι βέβαια η δικαιολογία ήταν έτοιμη: «τα εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα δυσχέραιναν την όλη επιχείρηση». Πώς είναι δυνατόν, όμως, ένα ολόκληρο κράτος, να μην μπορεί 24 ώρες μετά την εκδήλωση ενός ακραίου καιρικού φαινομένου να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια και οι αρμόδιοι να επαφίενται στην βολική από όλες τις απόψεις «συγγνώμη»;

Ο τρόπος αντίδρασης της Πολιτείας απέναντι σε μία πολύ σοβαρή κατάσταση τόσες ώρες μετά, δείχνει ότι όχι μόνο δεν υπάρχει στοιχειώδης οργάνωση, αλλά ούτε καν διάθεση για ουσιαστική κινητοποίηση. Ο μέσος πολίτης αναρωτιέται σε ποιους και με ποιο τρόπο θα αποδοθούν ευθύνες. Υπάρχει, βέβαια και το δέλεαρ του «διχίλιαρου» και του «χιλιάρικου» για να εξευμενιστεί το πάθος της οργής και αγανάκτησης. Δυστυχώς, όμως, για την Πολιτεία και την κυβέρνηση, τα όρια έχουν ξεπεραστεί. Οι πολίτες δεν περιμένουν πλέον ούτε από τα τηλεοπτικά κανάλια, ούτε από τις θλιβερές εικόνες να εξοργιστούν. Έχουν με λίγα λόγια κάνει από καιρό  κτήμα τους την αδιαφορία του κράτους. Τους είναι οικεία αυτή η αδιαφορία.

Αυτό που απομένει λοιπόν, δεν είναι παρά η μαζική αντίδραση κατά της παρατεταμένης αυτής αδιαφορίας και του προφανούς αποκλεισμού των πολιτών από τις αποφάσεις που λαμβάνονται κάθε φορά ερήμην τους. Εκλογές έρχονται, θέλω να πω, και η ευκαιρία απάντησης σερβίρεται για μια ακόμη φορά στο πιάτο. Και μιλώ για απάντηση τόσο στην κυβέρνηση, όσο και στην αντιπολίτευση, που κουνά θριαμβευτικά τις σημαίες της κυβερνητικής επαναφοράς.

Από την άλλη, λέω, ήταν δυνατόν να μην διαταχθεί εισαγγελική έρευνα για το σοβαρό αυτό γεγονός; Δεν θα ήταν πρόκληση να μην δίδονται από ώρα σε ώρα εξηγήσεις για όλο αυτό το χάος που έλαβε χώρα στους κεντρικούς κόμβους του λεκανοπεδίου;

Ποιους, όμως, νομίζουν ότι πείθουν, όταν στην όλη προσπάθεια δικαιολόγησης της εν λόγω κατάντιας χρησιμοποιείται η όποια υποτιθέμενη απόδοση ευθυνών, που μεταφράζεται σε συγκεκριμένο ποσό αποζημίωσης των εγκλωβισμένων; Και σε τελική ανάλυση, γιατί το κράτος δεν αποζημιώνει το ίδιο τους παθόντες -και μάλιστα και με το παραπάνω, μιας και η ψυχική οδύνη που υπέστησαν χιλιάδες πολίτες δεν αποζημιώνεται με κάποιου ύψους χρηματικού βοηθήματος;

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Κυβέρνηση και αντιπολίτευση είναι υπόλογες απέναντι στο λαό με τις διαχρονικές τους ακατάσχετες ψευδολογίες και λεκτικές πλαγιοκοπήσεις. Κανείς πλέον δεν πιστεύει πως απλά «κάτι πήγε στραβά» ή πως την ευθύνη την είχε μόνο η εταιρεία «Αττική Οδός ΑΕ». Για δε την αντιπολίτευση και ειδικά τον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν άλλα γεγονότα επί διακυβέρνησής του, που τον καίνε. Τα μικρότερα, τέλος, κόμματα προσπαθούν να αλιεύσουν από την αγανάκτηση και την οργή, γιατί πολύ απλά αυτή είναι η δουλειά τους.

Οι πολίτες, τους έχουν καταλάβει από χρόνια. Το πρόβλημα δεν είναι της κυβέρνησης ειδικά, αλλά αφορά πρωτίστως μια κληρονομούμενη υφιστάμενη θλιβερή νοοτροπία, που έχει φωλιάσει στην χώρα εδώ και πολλές δεκαετίες. Διότι δεν είναι μόνο η οδική ασφάλεια ή το σύστημα υγείας, που παρουσιάζουν κενά ή εικόνα παράλυσης. Είναι το ότι με το παραμικρό όλα γίνονται σκόνη, τα έργα που πραγματοποιούνται σε αυτή τη χώρα, τα έργα που υλοποιήθηκαν ενόψει της Ολυμπιάδας του 2004 και δοξολογήθηκαν δεόντως, ανάμεσα σε αυτά και η Αττική Οδός.  

Από τότε και μετά όμως, ένα ένα κατέρρεαν σαν τραπουλόχαρτα. Αλήθεια, τι έχει γίνει 18 χρόνια μετά με το θέμα της αξιοποίησης των ολυμπιακών εγκαταστάσεων; Αλλά ξέχασα, τώρα αυτό που ενδιαφέρει είναι το Ελληνικό, οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, οι ανεμογεννήτριες και οι γεωτρήσεις στα θαλάσσια οικόπεδα.

Οι πολίτες τα έχουν αντιληφθεί όλα αυτά. Είναι καιρός τώρα που η απογοήτευση έχει κυριεύσει όλες τις συμπεριφοριστικές τους εκδηλώσεις.

Εξηγήσεις θα δοθούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Κάποιοι θα βρεθούν στο μάτι του κυκλώνα, κάποιοι ενδεχομένως πληρώσουν, μπορεί και όχι. Στο τέλος, όμως, λίγοι θα είναι αυτοί που θα δηλώσουν πως είναι υπεύθυνοι για όλη αυτή την τραγική κατάσταση στην Αττική, αλλά και στις υπόλοιπες περιοχές, όπου το χιόνι έπεφτε από ψηλά αλλά στο έδαφος η ένταση της αντίδρασης ήταν χαμηλή. Και ακόμη βέβαια, λιγότεροι αυτοί που θα δηλώσουν παραίτηση λόγω ευθιξίας και προσχηματικής πολιτικής ευαισθησίας. Οι πολίτες το γνωρίζουν και αυτό.