Στις 2 χθες το μεσημέρι, η καρδιά του τ. δημάρχου και βουλευτή Σπύρου Γαληνού, σε ηλικία 70 ετών, έπαψε να χτυπά. Ύστερα από έναν μακροχρόνιο αγώνα με την επάρατη νόσο, άφησε την αγκαλιά των δικών του ανθρώπων που λάτρεψε, για να βρει ανάπαυση στην αγκάλη του Μεγαλοδύναμου.

Θλίψη, για την απώλεια ενός ανθρώπου που είχε πολλά να προσφέρει. Έντιμος και δυναμικός με ψυχή, που ήξερε να αγωνίζεται, να δίνει τις μάχες του και να τις κερδίζει. Ήξερε ν' αντιμετωπίζει με θάρρος τα δύσκολα, να συγκρούεται, χωρίς να προσβάλει και χωρίς θα θίγει πρόσωπα και υπολήψεις, να παίρνει αποφάσεις, για το καλό του τόπου, δρασκελίζοντας γραφειοκρατίες και τύπους.

Πέρασε απ' όλα τα σκαλοπάτια της πολιτικής ζωής, αποπνέοντας εμπιστοσύνη στους ψηφοφόρους του. Έχαιρε της εκτιμήσεως όλων, ακόμα και των πολιτικών του αντιπάλων.

Ο Σπύρος Γαληνός γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 1952 και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη. Ανέπτυξε πλούσια αθλητική δραστηριότητα ως κολυμβητής και ως παίκτης του πόλο στο Ναυτικό Όμιλο Μυτιλήνης (ΝΟΜ).

Το 1990, το 1994 και το 1998 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Μυτιλήνης.

Το 2002 εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος αναλαμβάνοντας καθήκοντα αντινομάρχη Λέσβου.

Το 2009 εξελέγη βουλευτής Λέσβου, Λήμνου και Αϊ-Στράτη, με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Τον Ιούνιο 2013 εξελέγη γενικός γραμματέας των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Στο πλαίσιο της υποψηφιότητάς του για τη δημαρχία του Δήμου Λέσβου, παραιτήθηκε της θέσης στην οποία βρισκόταν. Τον Μάιο του 2014 εκλέχθηκε δήμαρχος Λέσβου και διένυσε μια από τις πλέον δύσκολες περιόδους για τον τόπο και την χώρα γενικότερα, δεδομένου ότι η Λέσβος υπήρξε η πύλη εισόδου σε εκατομμύρια αλλοδαπούς που διέσχιζαν λαθραία το Αιγαίο και έφταναν στα λεσβιακά παράλια. Την περίοδο εκείνη η πίεση που δέχτηκε το νησί και η δημοτική του αρχή ήταν πολύ μεγάλη και οι χειρισμοί ιδιαίτερα λεπτοί και δύσκολοι.

Την περίοδο της δημαρχίας του, δέχτηκε δριμεία κριτική, όμως εκείνος έπραττε πάντα με το θάρρος της γνώμης του εκείνο που θεωρούσε το καλύτερο για τον τόπο, βρίσκοντας λύσεις άλλοτε δια της διπλωματικής οδού και άλλοτε ορθώνοντας το ανάστημά του και διεκδικώντας με παρρησία εκείνα που ο τόπος δικαιούνταν, ερχόμενος αντιμέτωπος πολλές φορές με κυβερνητικούς παράγοντες.

Διαχειρίστηκε για λογαριασμό όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα του προσφυγικού μεταναστευτικού, που κανείς δεν ήθελε και δεν τολμούσε να αντιμετωπίσει.

Γιος του ήρωα της Εθνικής Αντίστασης και επί σειρά ετών βουλευτή νομού Λέσβου Μίμη Γαληνού, ο Σπύρος Γαληνός, υπήρξε άριστος οικογενειάρχης. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη (Ελεάνα) Γαλετάκη, με την οποία είχαν αποκτήσει δύο γιούς, τον Μίμη και τον Αλέκο, για τους οποίους ήταν περήφανος.

Όλοι στάθηκαν δίπλα του από την αρχή της περιπέτειας της υγείας του μέχρι την τελευταία του πνοή. Αγωνίστηκαν όλοι τους και προσπάθησαν να φανούν το ίδιο δυνατοί, όπως ο Σπύρος. Οι προσπάθειές τους, όμως, φάνηκαν αδύναμες μπροστά στο θέλημα του Υψίστου που τον κάλεσε κοντά Του, θέλοντας επιτέλους να τον ξεκουράσει από τον πόνο που του προκάλεσαν οι άνθρωποι, αλλά και η δύσκολη και επίπονη αρρώστια του.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»