Η πληγή που ακούει στο όνομα Ρομά της περιοχής Παπάδου, ολοένα και αιμορραγεί και πυορροεί. Δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα στους κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι βιώνουν καταστάσεις παραβατικότητας, νοιώθουν ν' απειλούνται, βλέπουν τις περιουσίες τους να καταπατώνται και να καταστρέφονται, χάνουν την ιδιωτικότητά τους και νοιώθουν ανασφαλείς.

Νοιώθουν αβοήθητοι και πορεύονται μόνοι χωρίς την στήριξη από τις αρχές. Αισθάνονται έκθετοι και αβοήθητοι στην επιθετικότητα των αθίγγανων, που λυμαίνονται το δημοτικό χώρο. Αισθάνονται ότι ο νόμος δεν τους προστατεύει, κάτι που και οι ίδιοι οι Ρομά έχουν αντιληφτεί και το εκμεταλλεύονται αναλόγως και για το οποίο υπερηφανεύονται... Οι κάτοικοι έχουν φτάσει στα όριά τους. Απεγνωσμένα προσπαθούν να προστατευτούν από τις απειλές που εξαπολύουν οι Ρομά εναντίον όποιου προσπαθεί να σώσει την περιουσία του από την καταπάτηση και την καταστροφή.

100 μ. από το Μουσείο Βρανά και 20 από το καταυλισμό, βρίσκεται η αποθήκη του Φ. Δουμούζη στην περιοχή. Ο άνθρωπος καταγγέλλει τα όσα έχει περάσει: Τις ζημιές που έχει υποστεί η περιουσία του, αλλά και τις απειλές που δέχεται καθημερινά: «Με έχουν απειλήσει ότι θα με σκοτώσουν, γιατί απλά θέλω να ορίζω το βιός μου, γιατί δεν θέλω να παραβιάζουν την οικογενειακή μου γαλήνη, γιατί θέλω την ησυχία μου. Γιατί δεν θέλω να μετατρέπεται η αποθήκη μου και τα χωράφια μου σε ιδιοκτησία και τουαλέτα των Ρομά».

Ας μην ξεχνάμε ότι οι αθίγγανοι του Παπάδου είναι ουσιαστικά μόνο 3 οικογένειες εγγεγραμμένοι στις καταστάσεις του τ. Δήμου. Όλοι οι άλλοι είναι «φιλοξενούμενοι», που βρήκαν χώρο και χρόνο να απλωθούν και να ριζώσουν. Να κλέψουν ρεύμα από τους στύλους της ΔΕΗ και νερό από το νεκροταφείο του χωριού. Τι κι' αν έγινε διακοπή των παράνομων συνδέσεων; Το σκηνικό επαναλαμβάνεται, πάλι παράνομα, χωρίς να υπάρχει ποινή.

Ο Φ. Δουμούζης, συνεχίζοντας την κατάθεση ψυχής, μιλά και για το εκκλησάκι της Αγ. Φωτεινής στον Παπάδο: «Δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο που να θυμίζει ότι πρόκειται για ιερό χώρο. Έχουν καταστρέψει τα πάντα. Λεηλάτησαν εκκλησίες, σχολεία. Τα μετατρέπουν όλα σε στάβλους και ουδείς αντιδρά. Έτσι αποθρασύνονται και συνεχίζουν ακάθεκτοι τις παραβατικές τους δράσεις.

ΑΠΕΡΓΙΑ

Η απόγνωση στην οποία έχει περιέλθει ο Φ. Δουμούζης, κάτοικος Παπάδου, αποτυπώνεται στην απόφασή του να προχωρήσει σε διαρκή απεργία πείνας, έξω από το δημαρχείο της πόλης μας.

Σήμερα το πρωί θα συναντηθεί με τον Στρ. Κύτελη που όπως λέει παρά τις υποσχέσεις του για τακτοποίηση του προβλήματος, τίποτα δεν έχει γίνει. Αντίθετα, το πρόβλημα διογκώνεται. Και δεν είναι η πρώτη φορά που απευθύνεται σ' αυτόν.

ΦΘΟΡΑ ΖΩΗΣ

Ήδη χθες, υπογράφοντας μια επιστολή ως «θιγόμενος και απελπισμένος πολίτης», τονίζει:

«Παρά των πάρα πολλών οχλήσεών μου και προσωπικά και μέσω του Προέδρου της Κοινότητας Παπάδου και κατοίκων του χωριού μου, δεν καταφέρατε να δώσετε λύση, αν και πολλές φορές μου υποσχεθήκατε για το αντίθετο, σχετικά με την απομάκρυνση επιτέλους των Ρομά από τον τοπικό καταυλισμό.

Χωρίς να αμφισβητώ τις ενέργειές σας, νομίζω, όμως, ότι δεν επιμείνατε τόσο όσο θα έπρεπε, απευθυνόμενος για παράδειγμα και σε άλλες αρχές της Πολιτείας, όπως βλέπω εκ του αποτελέσματος και δεν επιληφθήκατε και προσωπικά με περισσότερο ζήλο, όπως μου είχατε υποσχεθεί, το όλο ζήτημα.

Περίμενα υπομονετικά, σύμφωνα με αυτά που μου είχατε υποσχεθεί, ενώπιον και μαρτύρων Αντιδημάρχου Γέρας, Προέδρου Κοινότητας Παπάδου κ.α., μέχρι το Πάσχα να είχαν απομακρυνθεί πλέον όλοι οι Ρομά. Όχι μόνο δεν συνέβη αυτό, αλλά αυτοί έγιναν και περισσότεροι. Η όλη κατάσταση είπαμε έχει παραγίνει και τείνει εντελώς να ξεφύγει. Προς τι λοιπόν, οι προηγούμενες προσπάθειες, που σε μένα προσωπικά είχαν και τεράστια φθορά ζωής. Κε Δήμαρχε, δεν ξέρω ποιος κοροϊδεύει ποιον....

Η κατάσταση έχει φτάσει στο χειρότερο σημείο της. Πέρα από βρωμιά και την πλήρη καταστροφή, τώρα στο μέρος του καταυλισμού και ο γύρω χώρος σε μεγάλη απόσταση έχει γίνει και τουαλέτα.

Κε Δήμαρχε, σας το έχω ξαναπεί, όλη η οικογένειά μου, από τους προγόνους μου ακόμα, έχουν προσφέρει τα μέγιστα για την πατρίδα σε πολέμους (μάχη Σκρα) κτλ.  Νιώθω ότι είμαι ξένος στον δικό μου τόπο. Δεν μπορώ να ορίσω την περιουσία μου. Μέρος μάλιστα αυτής  μου δόθηκε,  εξαιτίας των προγονικών αγώνων μας από την πατρίδα, ως αναγνώριση για όσα κάναμε για αυτήν.

Είναι παντελώς άδικο αυτή η περιουσία κε Δήμαρχε, εδώ και χρόνια, να καταπατείται και να καταστρέφεται από ανθρώπους ξένους με αυτή τη γη, που στην κυριολεξία δεν έχουν ούτε ιερό  (έχει καταστραφεί και εξωκλήσι μέσα στον καταυλισμό, δεν υφίσταται πλέον), ούτε όσιο, ούτε σεβασμό στην περιουσία και γενικά στον συνάνθρωπο. Βρωμιά και δυσωδία, έλλειψη δικαιοσύνης και πλήρη απαξίωση υπάρχει πλέον στην όλη περιοχή.

Κε Δήμαρχε καταλαβαίνετε ότι θίγομαι, απογοητεύομαι και θλίβομαι με την όλη κατάσταση, που επικρατεί και δεν συγκινεί κανέναν υπεύθυνο. Δεν βλέπω να υπάρχει βοήθεια από πουθενά και εγώ έχοντας εξαντλήσει όλες τις ενέργειες μου και τις παρεμβάσεις μου σε μια κατάσταση που προκλητικά διαιωνίζεται θα κατέβω, αναγκαστικά, στο χώρο έξω από το Δημαρχείο Μυτιλήνης, παρόλα τα τεράστια προβλήματα υγείας που έχω, σε απεργία πείνας από τις 14 Ιουνίου».  

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»