Η πεζοδρόμηση γενικότερα στην πόλη μας αντιμετωπίζεται πρακτικά δυσμενώς και σχεδόν πάντα αρνητικά.

Αρχικά όλοι είναι υπέρ της δημιουργίας πεζόδρομων για τη βελτίωση της εικόνας της πόλης, δίνοντας χώρο στους πεζούς. Όλοι επικροτούν και επιβραβεύουν. Η πεζοδρόμηση συνεπάγεται απαγορεύσεις και περιορισμούς, τις οποίες ο Μυτιληνιός αρνείται ν' αποδεχτεί και να εφαρμόσει.

Και σ' αυτό, το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης έχουν οι αρμόδιες υπηρεσίες των δήμων και οι ελεγκτικές αρχές. Η αδυναμία τήρησης των αποφάσεων, η χαλαρότητα και η δυσκολία επιβολής προστίμων και η είσπραξη αυτών, καθώς το πολιτικό κόστος είναι ισχυρότερο αν και βραχυπρόθεσμα ουσιαστικό.

Ρευστός ο χαρακτήρας του πεζόδρομου του Ιστορικού κατά τ' άλλα- Κέντρου της πόλης μας, στην κεντρική αγορά και το ίδιο ρευστός και στον αναβαθμισμένο, πολυσυζητημένο και πολυδιαφημισμένο περιφερειακό δρόμο του κάστρου. Το θέμα της πεζοδρόμησης ή μη από το άγαλμα της Ελευθερίας και έπειτα, το ωράριο που επιτρέπεται ή όχι η διέλευση τροχοφόρων δικύκλων οχημάτων άμεσης ανάγκης, επίσης ρευστό.

Ταμπέλες ενημερωτικές τοποθετούνταν, απομακρύνονταν ή άλλαζαν, προκαλώντας σύγχυση, διαπληκτισμούς και εντάσεις.

Το επόμενο διάστημα η Τεχνική Υπηρεσία θα προβεί στην αγορά και τοποθέτηση τεχνικών σαμαριών. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι μόνο το θέμα της χρήσης του πεζόδρομου ή της ήπιας κυκλοφορίας δρόμου ή όπως θέλει να τον χαρακτηρίσει ο καθένας, αλλά και η οδηγική παιδεία του καθενός.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»