Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Το αν και κατά πόσο μπορεί να εκτιμήσει σήμερα κανείς αυτά που έχει και ουσιαστικά του έχουν απομείνει, εξαρτάται από τις απαιτήσεις του απέναντι στη ζωή και τους κύκλους που κάνει μέχρι να ισορροπήσει πραγματικά. Οι εποχές που διανύουμε δεν προσφέρονται για οικονομία σκέψης από την στιγμή που η απουσία αυτής της σκέψης έχει οδηγήσει στην ξηρασία των ιδεών, αλλά πάνω απ' όλα στη γενικευμένη αναλγησία.

Και το λέω αυτό γιατί έχει πλέον περάσει ο καιρός όπου η αδιαφορία ήταν κατακριτέα και παράξενο φαινόμενο, πολλές δεκαετίες όπου το μονοπώλιο κατείχε η επιθετική πολιτική της έλλειψης κοινωνικότητας και ροπής προς την ασήμαντη και τυπολατρική επικοινωνία.

Σήμερα, την εποχή όπου η πολιτική ο πολιτικαντισμός αν θέλετε που έχει κυριαρχήσει σε όλα τα επίπεδα, ώστε το επάγγελμα του πολιτικού να είναι ένα από τα πλέον προσοδοφόρα και στόχος να είναι αποκλειστικά αυτός, να βγουν δηλαδή όσο το δυνατόν περισσότερα λεφτά, οι πολίτες θαυμάζουν πάντα με την πρώτη ματιά αυτό που οδηγεί στην υλική ευμάρεια, στην ευκολία του να πληρώνουν από τους λογαριασμούς, μέχρι τις διακοπές. Ακριβώς, όμως, αυτή την εποχή όπου απουσιάζει ο ορθός και κατανοητός λόγος, δεν έχουν νόημα οι πολιτικάντικες τρικλοποδιές για τον λόγο του ότι όλοι λίγο πολύ γνωρίζουν τον τρόπο και τον λόγο που γίνεται κανείς πολιτικάντης.

Όχι ότι το επάγγελμα δεν πουλά, αλλά έχει πάψει να συγκινεί. Εντούτοις, όλοι θα πάρουν το ψηφοδέλτιο ανά χείρας γιατί κάποιοι πρέπει να κερδοσκοπήσουν από τις ψήφους. Στις εποχές όπου τα λόγια είναι σκόρπια και τα χαρακτηριστικά του πολιτικάντη καθορισμένα, η πραγματική σκέψη χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε. Ακόμη και αν έχει ξεχαστεί. 

Με την βοήθεια της σκέψης, της ώριμης και πλούσιας σκέψης δεν επαναλαμβάνονται παρόμοια θαυματουργά έργα του παρελθόντος παρά ωριμάζει διαχρονικά η ιδέα για επαναφορά των αξιών σε όλα τα επίπεδα, ώστε ο κόσμος που θα αναγεννηθεί να μην είναι ο σημερινός. Και εκεί που στη Φινλανδία φτιάχνουν, για παράδειγμα, δημόσιες βιβλιοθήκες στο δρόμο ως επιβράβευση του ενδιαφέροντος των πολιτών, εκεί που χιλιάδες άλλοι πολίτες κάνουν την μεγάλη στροφή και μεγαλώνοντας στρέφονται προς την ποιοτική ζωή, εκεί ακριβώς έρχονται οι κάθε είδους πολιτικάντηδες ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του τόπου μας να μιλήσουν για τα «100 χρόνια σκλαβιάς» που δεν επέτρεψαν δήθεν στην χώρα να μεσουρανήσει.

Είναι οι ίδιοι πολιτικάντηδες που μοίραζαν υποσχέσεις μέχρι χθες, αναφωνώντας πως «έφτασε πια η νέα εποχή για τη χώρα», πως η αυτοματοποίηση και κατάργηση της γραφειοκρατίας είναι το νέο μοντέλο διαβίωσης. Τι προκαλούν, όμως, όλες αυτές οι ληστρικές λεκτικές πινελιές πέρα από αποστροφή και αηδία; Κι, όμως, αυτή η νέα Ελλάδα κάποιους συγκινεί, παρά το γεγονός ότι οι πολιτικάντηδες δεν πείθουν ειδικά αυτούς που δεν εξυπηρετούν. Γιατί και αυτό είναι στο παιχνίδι, να ξέρεις γιατί κάποιος αποκαλεί τους πολιτικούς πολιτικάντηδες. Γιατί ακόμη και η Χρυσή Αυγή μιλούσε για «απατεώνες πολιτικούς» και πήρε μέχρι 10%.

Η σκέψη λοιπόν, η γόνιμη σκέψη, χρειάζεται για να αποδυναμωθούν αλλά πάνω απ' όλα να ξεμασκαρευτούν όχι μόνο όσοι ακολουθούν το προσοδοφόρο επάγγελμα του πολιτικαντισμού, αλλά και να διαλυθούν οι όποιες θελκτικές σκέψεις προς την εν λόγω επαγγελματική ομάδα.   

Υπάρχει χώρος για ποικιλία σκέψης, για δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης ανάμεσα σε αυτόν που σκέπτεται και αυτόν που ακούει; Και τελικά το τελικό ερώτημα αξίζει να εκτιμά κανείς που μπορεί και σκέπτεται ακόμη ανάμεσα σε τόσους παραπλανημένους του πολιτικαντισμού και όχι μόνο;

Εναπόκειται στον καθένα και την καθεμιά να ανακαλύψει την δέουσα ισορροπία, να διανύσει τους κύκλους εκείνους που θα τον/την επαναφέρουν στην σκέψη που εκφράζεται με παλληκαριά από όσους αρνούνται να είναι απαίδευτοι και στην καλύτερη περίπτωση ημιμαθείς.

Οι αλλεπάλληλοι κύκλοι προσπαθειών για την επανάκτηση της σκέψης, αφήνουν πίσω τους ίχνη που αναμένεται να ακολουθήσουν οι νεότερες γενιές. Αυτές θα πρέπει με την σειρά τους βέβαια να είναι πιο απαιτητικές, αλλά πάνω απ' όλα να καταρρίπτουν τις στερεοτυπικές συμπεριφορές.

Με τον τρόπο αυτό και με ενδυνάμωση των προσπαθειών, θα εκλείψει και αυτό το επαγγελματικό είδος που μοιράζει αφειδώς υποσχέσεις που δεν πραγματοποιεί. Γιατί αυτή είναι η δουλειά του πολιτικάντη, γνωστή στον περισσότερο κόσμο.