Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Όσο περισσότερο χάνει κάποιος την επαφή του με το νέο κόσμο, όσο συνεχίζει την τακτική των παλαιότερων γενεών ότι για όλα φταίνε οι νέοι και πως η δική του γενιά ήταν δήθεν καλύτερη και πιο ποιοτική από την τωρινή, κινδυνεύει να πέσει στις παραδοσιακές αντιφάσεις γύρω από το ποια είναι αυτή η γενιά που κατέχει τα σκήπτρα της διαχρονικής ωριμότητας και ποια δεν σχετίζεται στο παραμικρό με την δίκαιη κατανομή των αντιστασιακών βαρών.

Κάθε νέα γενιά κρύβει μέσα της την γοητευτική αυτή ένταση και δύναμη που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο, που εκ των πραγμάτων δεν έχει ακόμη απορροφηθεί από το αδηφάγο σύστημα αφομοίωσης των κάθε λογής σκεπτικών ενστάσεων, τον άνθρωπο που δεν έχει ακόμη διαβρωθεί από το χρήμα που σαφέστατα εξαγοράζει συνειδήσεις.

Οι νέοι άνθρωποι, κομίζοντες φρέσκιες ιδέες, βρίσκονται πάντα στο στόχαστρο της κριτικής, ότι τάχα δεν ενδιαφέρονται για τίποτε και ότι δεν διαθέτουν δήθεν την επαναστατικότητα της γενιάς αυτού/ης που προβαίνει σε τέτοιου είδους κριτικές.

Αυτού του τύπου οι άνθρωποι το μόνο που κάνουν είναι να υπενθυμίζουν το πνευματικό τους γήρας ή καλύτερα την πνευματική τους χρεωκοπία. Ο λόγος είναι ότι μόνο οι νέοι άνθρωποι μπορούν ν' αλλάξουν τα δεδομένα και αυτό πάντα ενοχλεί τους γηραιότερους, λες και μόνο μία γενιά αγωνίστηκε με ιδανικά και αξίες και πως όλες οι υπόλοιπες πρέπει να αφοριστούν. 

Αυτόν ακριβώς τον αφορισμό υφίσταται και η σημερινή νέα γενιά από τους υπέρμαχους του τωρινού συστήματος εξουσίας και ειδικά από τους άνω των 50, οι οποίοι και συντηρούν την οπισθοδρόμηση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικο-οικονομικής ζωής, οδηγώντας την κοινωνία σε τέλμα και φυσικά ξεχνώντας ότι κάποτε υπήρξαν νέοι.

Θέλω να πω ότι η κάθε είδους κριτική για τις ενασχολήσεις των νέων που μπαίνουν στο στόχαστρο της κριτικής, το γεγονός ότι στο πρόσωπό τους οι νεοσύστατοι γονείς δεν βλέπουν τίποτε άλλο παρά ανωριμότητα και παραξενιά, δεν αποτελεί τωρινό φαινόμενο, ούτε φυσικά είναι άγνωστο ότι οι ίδιοι αυτοί γονείς ξημεροβραδιάζονται στο facebook για να αλιεύσουν όλες τις χαζο-ειδήσεις του διαδικτύου που δεν γνωρίζουν πώς δημιουργούνται και με ένα απλό like ή κοινοποίηση (τα σχόλια τα αφήνω στην άκρη) θεωρούν πως από την μια στιγμή στην άλλη έγιναν δημοσιογράφοι, καμαρώνοντας το πόσες καρδούλες πήρε η ανάρτησή τους.

Το ίδιο κάνουν βέβαια, όταν ξεμπροστιάζουν τις προσωπικές τους στιγμές on camera, για να δείξουν στους φίλους τους που πηγαίνουν και να τους αποδείξουν πως υπερέχουν, για τέτοια φιλία μιλάμε.

Κατά τα άλλα, μας φταίνε οι 16άρηδες και 20άρηδες που είναι πάνω από το κινητό και φυσικά όχι εμείς που δεν δίνουμε καν σημασία στα παιδιά μας, που μας εκλιπαρούν για να μιλήσουν, αλλά εμείς αμέσως μετά την δουλειά ανοίγουμε το facebook και αγνοούμε την παρουσία τους.

Όταν λοιπόν, σκέπτεστε να εξαπολύσετε τα δριμύ σας κατηγορώ σε βάρος της νέας γενιάς, θυμηθείτε και αναλογιστείτε ποια κοινωνία τους προσφέρετε και πόσες ευκαιρίες τους αναλογούν.

Θα έλεγα πως ο νέος κόσμος δικάζεται χωρίς να ξέρει το γιατί. Οι δικαστές είναι κάποιοι συνταξιούχοι επαναστάτες και τωρινές συστημικές κολώνες. Βλέπετε τα θεμέλια του συστήματος αυτού πρέπει να μην είναι σε καμία περίπτωση σαθρά στο μυαλό των εντολοδόχων της νέας εποχής, στην πραγματικότητα, όμως, τα θεμέλια αυτά τρίζουν.

Αφήστε τους νέους στην ησυχία τους και πάνω απ' όλα αφήστε τους να ζήσουν και όχι να φυτοζωούν όπως εσείς. Απευθύνομαι στους νέους γονείς, που συνήθως μιμούνται και επαίρονται για την αναπαραγωγή των παλαιότερων παθογενειών.

Το δυστύχημα είναι άλλο και συνίσταται στο γεγονός ότι οι νέοι που θα περάσουν στην ηλικία της ωρίμανσης ενδεχομένως να καταφύγουν και αυτοί στην πεπατημένη με την καταβολή του πρώτου μισθού.

Δεν είναι μόνο δυστύχημα, αλλά συντήρηση μιας ακόμη υποταγής σε κανόνες που εδράζονται σε σαθρά θεμέλια. Και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά στείρα αναπαραγωγή ενός διαβλητού μεν, αλλά εξακολουθητικά υφιστάμενου συστήματος εξουσίας.