Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Παρερμηνεύουν τις θεωρίες και τις ιδεολογίες, παραλλάσσουν επιτηδευμένα τα νοήματα και απορρίπτουν στον κάλαθο των αχρήστων απόψεις που στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα και τεκμηριώνουν τις απανταχόθεν γενοκτονίες, στην προσπάθειά τους να παρερμηνεύσουν τα συμπεράσματα, αλλά πάνω απ' όλα να παραμορφώσουν την ιστορία.

Μιλώ για όλους εκείνους που αμφισβητούν σήμερα τα κάθε λογής Ολοκαυτώματα, όπως αυτό σε βάρος των Εβραίων από τους Ναζί, τις θηριωδίες του Στάλιν και τα εγκλήματα των σταλινικών καθεστώτων, μηδέ των αμερικανικών εγκλημάτων εξαιρουμένα σε Βιετνάμ και Καμπότζη, αλλά και τις εκατοντάδες δολοφονίες κατά των αντιφρονούντων από τα διαχρονικά κινέζικα κομμουνιστικά καθεστώτα.

Παραχαράσσοντας την ιστορία, οι υποτιθέμενοι συγγραφείς και ιστορικοί για τους οποίους ομιλώ, θεωρούν ότι με το να αποκρύψουν τα Άουσβιτς, Γκουλάγκ, Γκουαντανάμο, όπως και τα τωρινά τρομερά ρωσικά εγκλήματα στην Ουκρανία, θα πείσουν τους λαούς πως η ιστορία έχει σκοτεινά σημεία και πάνω απ' όλα πως δεν γράφεται στηριζόμενη σε πραγματικά τάχα γεγονότα.

Το δυστύχημα είναι ότι οι άνθρωποι ξεχνούν γρήγορα γιατί και οι παλαιότερες γενιές φεύγουν και οι μάρτυρες από ένα σημείο και μετά δεν καταγράφονται.

Οι ηγεσίες των ολοκληρωτικών καθεστώτων στηρίζονται και ποντάρουν σε αυτό ακριβώς, εφαρμόζοντας τις αντίστοιχες πολιτικές σε βάρος των λαών τους. Ενδεικτικά παραδείγματα είναι η Ρωσία, η Κίνα, η Βόρειος Κορέα, το Ιράν, η Μυανμάρ, το Σουδάν, η Λευκορωσία, το Καζακστάν αλλά και όλα εκείνα τα κράτη δορυφόροι που διαπράττουν όχι απλά παραβιάσεις δικαιωμάτων, αλλά εξοντώνουν με κάθε μέσο και τρόπο τους διαφωνούντες.

Είναι χαρακτηριστικό της εποχής να απομυθοποιεί τα εγκλήματα, να αμφισβητεί γενοκτονίες, αλλά πάνω απ' όλα να μην επισημαίνει ούτε τις δυναμικές αντιστάσεις των λαών από τον 18ο μέχρι και τον 20ο αιώνα, πολύ περισσότερο να αποκρύβει τα καταγεγραμμένα ιστορικά εγκλήματα.

Αυτό γίνεται με στοχευμένες ενέργειες, με απειλές και δολοφονίες των αντιφρονούντων, μηδέ των αμέτρητων φυλακίσεων στα αυταρχικά καθεστώτα εξαιρουμένων, όλων εκείνων που πληροφορούν για τα εγκλήματα και τις διώξεις.

Ο στόχος είναι προφανής, να μην καταγράφονται οι θηριωδίες και τα εγκλήματα σε βάρος των λαών, να υπάρχει παραπληροφόρηση και πάνω απ' όλα να μην μαθαίνει ο κόσμος όσα λαμβάνουν χώρα σε μία εποχή που ακριβώς λόγω των μαζικών εγκλημάτων στους δύο Παγκόσμιους πολέμους, θα έπρεπε να ζει διαφορετικά.

Αντ' αυτού, η Ρωσία έφερε ξανά τον πόλεμο στην Ευρώπη και αν αυτό δεν γίνει αντιληπτό, κάποια στιγμή θα χαθούν και οι τελευταίες ελευθερίες.

Παραχάραξη της ιστορίας, λοιπόν, πολεμικά δόγματα στο προσκήνιο και αυταρχικά καθεστώτα που μετέρχονται το κάθε τι για να αποκρύψουν την ιστορική αλήθεια. Εν μέρει το κατορθώνουν και δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη σε αυτό, στο ότι κανείς πλέον σήμερα δεν θυμάται ούτε τα μυστικά προγράμματα παραγωγής βιολογικών όπλων στα Ουράλια της Ρωσίας, ούτε την μαζική εξορία στην Σιβηρία, ούτε την Τσετσενία, ούτε τα πυρηνικά «ατυχήματα» σε Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ και Κίνα τις προηγούμενες δεκαετίες, ακόμη και την γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί που πολλοί πλέον την αμφισβητούν ανοιχτά, εκμεταλλευόμενοι τον πολλαπλασιασμό των δικτατοριών σε όλο τον κόσμο. 

Καταβάλλεται, με λίγα λόγια, μια μεγάλη προσπάθεια από πολλούς κύκλους, οι γενοκτονίες και τα εγκλήματα να αποκρύβονται και οι πόλεμοι να παρουσιάζονται ως έχοντες τάχα «σκληρό παρασκήνιο» με εμετικά επιχειρήματα του τύπου «δεν φταίει η Ρωσία αλλά εκείνοι που την πιέζουν να κάνει πόλεμο!». Δηλαδή δεν ισοπεδώνει ουκρανικές πόλεις ο ρωσικός στρατός, δεν σκοτώνει αμάχους παρά οι δυτικοί μισθοφόροι που πολεμούν στο πλευρό του ουκρανικού στρατού είναι η αιχμή του δόρατος. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχουν εγκλήματα στην Μαριούπολη, στο Μπαχμούτ και την Μπούτσα, παρά όλα είναι διαδόσεις και δυτική προπαγάνδα, λένε.

Η προσπάθεια απόκρυψης των μαζικών εγκλημάτων συνοδεύεται από κατασκευασμένες συνωμοσιολογικές θεωρίες, που όμοιές τους μόνο οι Ναζί ήταν ικανοί να προπαγανδίσουν.  

Φαντάζεστε ποτέ μία εποχή όπου κανείς πλέον να μη γνωρίζει για τη γενοκτονία σε βάρος των Εβραίων, να μην έχει ακούσει για τις σταλινικές θηριωδίες, να διδάσκεται μια παραποιημένη ιστορία και να δηλώνει άγνοια ακόμη και για τα πιο πρόσφατα εγκλήματα; Κι, όμως, αυτό το ενδεχόμενο είναι πιθανό.

Η ευθύνη του καθενός είναι λοιπόν σημαντική. Οι γονείς διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο σε μία εποχή, όπου τα πάντα αμφισβητούνται και ωραιοποιούνται. Γιατί όσο περνούν τα χρόνια, τόσο θα απομυθοποιούνται ιδεολογίες, ιδέες και απόψεις που στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Μιλάμε για την πιο κενή εποχή από πολλές απόψεις.

Αλλά και από τις πιο επικίνδυνες, όταν οι φωνές για δικαιοσύνη και δημοκρατία έχουν εκλείψει και οι δημιουργικές πένες απουσιάζουν. Τις εποχές όπου η ιστορική παραχάραξη αποτελεί υπόθεση ολοένα και περισσότερων αυταρχικών και δικτατορικών καθεστώτων.