Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

H τεράστια ανθρωπιστική και οικολογική καταστροφή με την έκρηξη του φράγματος στην Χερσώνα της Ουκρανίας, μαζί με τις άλλες τεχνητές δολιοφθορές, όπως του υποθαλάσσιου αγωγού πριν λίγο καιρό που προφανώς πρόκειται για έργο των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, αυτό που κάνουν, είναι να προκαλούν τρόμο αλλά και αγανάκτηση στους πολίτες των ευρωπαϊκών και όχι μόνο χωρών. Βέβαια τέτοιων μεγεθών ενέργειες δεν θα μπορούσαν να μην συνοδευτούν από την ανάλογη ρωσική προπαγάνδα ότι όλα αυτά είναι τάχα έργο ουκρανών σαμποτέρ, η κλασική πια τακτική που εφαρμόζουν εδώ και δεκαετίες τα ρωσικά καθεστώτα, σταλινικά ή μη.

Δεν αξίζει κανείς να εμπλακεί σε στρατιωτικές αναλύσεις παντός είδους, καθώς τα ρωσικά καθεστώτα διαχρονικά ποτέ δεν νοιάστηκαν για τις ανθρώπινες απώλειες και πολύ περισσότερο για την εκάστοτε περιβαλλοντική καταστροφή.

Το γεγονός ότι επί Στάλιν εξοντώθηκαν 70 εκατ. άνθρωποι, η υπερανάπτυξη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης σε πυρηνικά όπλα, τα πυρηνικά ατυχήματα κρυφά ή φανερά όπως του Τσερνόμπιλ που ακόμη και σήμερα -37 χρόνια μετά- εξακολουθεί να προκαλεί θανατηφόρες ασθένειες και παραμορφώσεις σε χιλιάδες ανθρώπους, τα βιολογικά όπλα συνυπολογιζομένης της συστηματικής καταστροφής του περιβάλλοντος στην Ρωσία και τις φιλικές προς αυτήν χώρες, την αποχώρηση της Ρωσίας από την συνθήκη για τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων αλλά και τις μαζικές διώξεις, φυλακίσεις και εκτελέσεις χιλιάδων αντιφρονούντων, όλα αυτά παραπέμπουν σε μια χώρα που όχι καταπατά κάθε έννοια δικαίου, αλλά διαπράττει διαχρονικά εγκλήματα πολέμου.

Στην περίπτωση της ανατίναξης του φράγματος που οι Ρώσοι επιχειρούν να θολώσουν τα νερά, όπως και για την ανατίναξη μέρους του υποθαλάσσιου αγωγού, παρουσιάζοντάς τα ως έργο Ουκρανών, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν ήδη από καιρό δορυφορικές εικόνες παρουσίας ρωσικών πολεμικών πλοίων στην θαλάσσια αυτή περιοχή πριν την δολιοφθορά, όλα οδηγούν στην διαβόητη πια ρωσική προβοκάτσια που κρατά από την σταλινική εποχή, μια προβοκάτσια συνοδευόμενη από μια θλιβερή και άθλια προπαγάνδα, που συνεχίστηκε ακολουθώντας πιστά το παράδειγμα του Γκαίμπελς και των Ναζί.

Πολλοί θα πουν πως εδώ μιλάμε για ρατσισμό και στόχευση των Ρώσων, πως ο αντιρωσισμός έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Θα προτιμούσα, όμως, πρώτα να σκεφθούν όλοι όσοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη, ποιος και πώς διέδωσε τον ρωσικό εθνικισμό, τον πανρωσισμό και κάθε είδους στερεότυπα για τους γειτονικούς με την Ρωσία λαούς, ως όργανα της Δύσης και τάχα αμερικανόφιλους. Θα ήθελα επίσης, να ρωτήσουν αυτούς τους γειτονικούς λαούς πώς βίωσαν την ρωσική μπότα και πώς επιβίωσαν, για παράδειγμα, οι Τσεχοσλοβάκοι και οι Ούγγροι μετά τις εξεγέρσεις κατά της ΕΣΣΔ το 1968 και 1956 αντίστοιχα.

Θα προτιμούσα να αναρωτηθεί κανείς πόσοι χάθηκαν ή εξολοθρεύθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα Γκουλάγκ και την Σιβηρία, πόσοι εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους και πόσοι εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Και όλα αυτά για να απολαμβάνουν σήμερα ασυλία τα ορθόδοξα κομμουνιστικά κόμματα στην Ευρώπη και να υποστηρίζουν ευθέως τα παλαιά και σύγχρονα εγκλήματα, τα φακελώματα, τις φυλακίσεις και τους δηλητηριασμούς, και όλα αυτά με το βασικό επιχείρημα ότι αποτελούν «δυτική προπαγάνδα». Η τακτική αυτή είναι γνωστή, όπως γνωστή και αναμενόμενη είναι η απουσία διαμαρτυριών στην Ελλάδα και αλλού για την ανατίναξη του φράγματος στην Ουκρανία που συνιστά έγκλημα πολέμου.

Η απόκρυψη της ρωσικής ευθύνης που ακολουθεί πιστά την επαίσχυντη επιστράτευση χιλιάδων νεαρών Ρώσων που στέλνονται στο μέτωπο ως πρόβατα επί σφαγή, η διαφύλαξη του δικτατορικού καθεστώτος με κάθε τίμημα, οι απίστευτες γενοκτονίες στην Μαριούπολη, στο Μπαχμούτ και αλλού, το παιδομάζωμα και η απαγωγή παιδιών από την Ουκρανία, αυτά κάποτε θα αποκαλυφθούν σε όλη τους την έκταση.

Για τα ορθόδοξα κομμουνιστικά κόμματα, όμως, για όλα ευθύνεται ο δάκτυλος της CIA και λοιπών γνωστών - αγνώστων δυτικών μυστικών υπηρεσιών, το φθηνό και εύκολο επιχείρημα. Θα θαυμάζετε ήδη εδώ και πολλές δεκαετίες την θρασύτητα με την οποία τα κόμματα αυτά αποκαλούν «προβοκάτορες» ή «πράκτορες της Δύσης» όσους τους ασκούν κριτική. Είναι διότι δεν γνωρίζουν από διάλογο, δεν θέλουν τον διάλογο. Αυτό που θέλουν και επιθυμούν διακαώς είναι η προστασία από την μαμά - Ρωσία, ο σταλινισμός, η δικτατορία του κόμματος, η νοσταλγία των κομματικών Σοβιέτ, η φίμωση του κόσμου, η απόλυτη σιωπή και η δοξολογία του κόμματος.

Όσοι κινήθηκαν και κινούνται πέρα από το βεληνεκές της συστημικής  σταλινικής αριστεράς, ήταν και είναι προβοκάτορες. Τα ζήσαμε αυτά και στον ελληνικό εμφύλιο από την γνωστή και μη εξαιρετέα ΟΠΛΑ την ασφάλεια του ΕΛΑΣ - που και οι ίδιοι οι αντάρτες του στιγμάτιζαν, την τύχη που είχαν τότε οι αρχειομαρξιστές, οι τροτσκιστές και οι αναρχικοί της εποχής και γενικότερα η αφρόκρεμα της επανάστασης.

Αλλά ας μην μακρηγορούμε, δεν έχει νόημα. Η ιστορία καταγράφει συνεχώς και θα καταλογίσει κάποτε τις βαριές ευθύνες σε αυτούς που τους αναλογούν. Μέχρι τότε ο Πούτιν και οι ομογάλακτοί του θα αλωνίζουν όπου και όσο μπορούν. Μέχρι κάποιου σημείου, όμως. Γιατί κάπου υπάρχουν και οι λαοί, που δεν θα ανεχτούν για πολύ ακόμη να διαπράττονται επαναλαμβανόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Και θα τιμωρήσουν τη Ρωσία όπως τιμώρησαν κάποτε δικαιωματικά τις ΗΠΑ, ανεξαρτήτου σε τι Θεό πιστεύει ο καθένας. Οι λαοί που δεν θα επιτρέψουν να πάρει σάρκα και οστά το ρωσικό όραμα τύπου Βορείου Κορέας. Και σε αυτό, οι λαοί της Δύσης θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν μετά την σιωπηρή αποδοχή των ρωσικών τερατουργημάτων στην Ουκρανία.