Ακριβό σπορ και... ψώνιο, είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος ο Γιάννης Γιαννέλλης Θεοδοσιάδης το πάθος του να συλλέγει έργα τέχνης. Ένα πάθος ηλικίας 50 ετών, που ξεκίνησε από τα φοιτητικά του χρόνια, όταν είχε την ευκαιρία ν' ανταμώνει τα καλοκαίρια στο σπίτι του Τεριάντ, του Οδ. Ελύτη, τον Τσαρούχη και καλλιτέχνες της εποχής. Δε αρκέστηκε μόνο σε αγορές, αλλά προχώρησε και σε παραγγελίες. Το πάθος του για την τέχνη συνεχίστηκε και παραμένει άσβεστο. Όπως άσβεστη είναι και η λατρεία του για τον τόπο που γεννήθηκε, ανδρώθηκε, αναδείχθηκε πολιτικά και δεν αποχωρίζεται. Το πράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο. Η Λέσβος. Ως ένδειξη αγάπης για τον τόπο, προχώρησε στην πρώτη του δωρεά εξαιρετικών πινάκων, ελαιογραφιών ξυλόγλυπτων, που κοσμούν το νεοκλασικό κτήριο του Παλαιού Δημαρχείου, μετατρέποντάς το σε μια νέα πινακοθήκη, προσδίδοντάς του ιδιαίτερη αίγλη.

Στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο της Τετάρτης, θα γίνει η αποδοχή  μιας δεύτερης δωρεάς του Γ. Γιαννέλλη. Πρόκειται για άλλους 75 πίνακες, ποιοτικούς, των Αποστόλου και Λουκά Γέραλη, Ιθακήσιου, Μ. Καλλιγάννη, Γ. Βακιρτζή, Μ. Παρασκευαΐδη.

Έχουν ήδη τοποθετηθεί στις δύο αίθουσες του ισογείου της Δημοτικής Πινακοθήκης στην Επ. Σκάλα, αριστερά και δεξιά της εισόδου, που μέχρι την αποδοχή της δωρεάς δεν είναι προσβάσιμοι και ανοιχτοί στο κοινό.

Απαραίτητη προϋπόθεση, αλλά και βασικός όρος της δωρεάς, είναι η σωστή συντήρηση και διαμόρφωση του χώρου. Οι πίνακες καλύπτουν τους 10 τοίχους των δύο αιθουσών. Η μεγάλη ανησυχία του Γ. Γιαννέλλη είναι οι πίνακές του να μην βρουν την τύχη του Σίμου - Πετρή, να μην καταχωνιαστούν, να μην καταστραφούν από την υγρασία των υπογείων και των κακοσυντηρημένων εγκαταστάσεων. Επιθυμία του, η ανάδειξή τους και η μεταλαμπάδευση του πολιτιστικού πλούτου του τόπου μας στις νέες γενιές.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΦΙΣΕΣ

Ο μεγάλος δωρητής της τέχνης όμως, έχει και άλλα σχέδια. Θα δωρίσει 300 αφίσες του ελληνικού κινηματογράφου από το 1950 έως και σήμερα. Πρόκειται για έργα τέχνης ζωγραφικής, που πολλά απ' αυτά φιλοτεχνούσε ο Γ. Βακιρτζής.

Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες συλλογές αυτού του είδους, ίσως η δεύτερη μετά την αντίστοιχη στη Θεσσαλονίκη.

Αυτή τη στιγμή γίνεται αναζήτηση χώρου στέγασης και έκθεσης. Αν  και ο πλέον κατάλληλος χώρος υπάρχει και δεν είναι άλλος από το Δημοτικό Θέατρο της πόλης μας. Ένας χώρος καλλιτεχνικός, με ιστορία, που φιλοξενούσε μεγάλους θιάσους του παρελθόντος, υπήρξε η μεγάλη κινηματογραφική αίθουσα της πόλης και σήμερα αποτελεί το κεντρικό κύτταρο πολιτισμού.

Σ' αυτόν τον χώρο υπάρχει πρόσβαση απ' όλους, μικρούς και μεγάλους. Από εκείνους που έζησαν την εποχή που μεσουρανούσε ο ελληνικός και όχι μόνο κινηματογράφος, αλλά και από τους νεώτερους, που θα μπορούν να γευτούν την πορεία της τέχνης της μεγάλης οθόνης.