Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Οι αποφάσεις για τη ζωή μπορούν να παρθούν είτε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είτε μετά από μια ολόκληρη ζωή στην κυριολεξία, όπου κανείς αναμένει την κατάλληλη στιγμή για να δράσει καταλυτικά. Δεν πρόκειται για αποφάσεις που απλά αλλάζουν τα δεδομένα, πρόκειται για την ανανέωση της ίδιας της στάσης ζωής, για νέους κανόνες επιβίωσης και ανοχής που στην ουσία καταργούν την μέχρι τώρα πορεία.

Συμβαίνει συχνά σε πολλούς ανθρώπους να μην ικανοποιούνται από τον τρόπο ζωής που κάνουν και να θέλουν να τα αλλάξουν όλα, τρόπον τινά να μεταμορφωθούν και να επαναπροσδιοριστούν. Η κλίμακα αυτή των ριζικών αποφάσεων είναι άγνωστη, το ίδιο άγνωστη όμως, είναι και η στιγμή που θα επιλεγεί για την μεταμόρφωση.

Οι σημερινές συνθήκες ζωής αξιώνουν αυτήν ακριβώς την μεταμόρφωση και την ανανέωση του χαρακτήρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να επιλεγεί η τυπική διαδικασία του να χαμηλώνει κανείς το βλέμμα και να αδειάζει τον παλιό του εαυτό. Αυτό αποκαλείται μάλλον ήττα γιατί ζωή ήταν και αυτή που πέρασε κανείς, μέχρι να πάρει μια ακόμη κρίσιμη απόφαση για την συνέχεια. Η ζωή αυτή είχε και συνοδοιπόρους και στοχαστές ή ποιητές για παρηγοριά, ο ανήφορος ήταν μεγάλος αλλά όχι τόσο αισθητός. Πιο πολύ ήταν η λαχτάρα του μέλλοντος και οι όψεις της επαναστατικότητας που κέρδιζαν τις εντυπώσεις. Κατά τα άλλα, δεν γινόταν εντέλει και κάτι το τρομερό, αν το δει κανείς από την σημερινή οπτική γωνία.

Οι κρίσιμες αποφάσεις, όμως, είναι κρίσιμες και δεν χρονοτριβούν. Αν κάποιος πρέπει να δράσει είναι ο ίδιος σου ο εαυτός με όλα αυτά που τον χαρακτηρίζουν, με τα καλά και τα κακά του. Τι αποκομίζει κανείς μετά από μια ριζική αλλαγή που την πραγματοποιεί μετά από παρατεταμένη σκέψη; Κερδίζει σε βάθος έναν νέο κόσμο που είχε πλάσει στην φαντασία του, έναν κόσμο πιο φιλικό και ευυπόληπτο, σαφέστερα πιο προσβάσιμο αν σκεφθεί κανείς ότι ο καθένας έχει τους λόγους του για να παραμένει απρόσιτος και βλοσυρός.

Η νέα ειδολογική σκοπιά με τη νέα οπτική δεν σημαίνει αυτόματα και νέους παραδείσους, με δεδομένο ότι και αυτοί χάθηκαν κάπου στην πορεία του χθες προς το σήμερα. Τι περιμένει λοιπόν, κανείς από την νέα εκδοχή του εαυτού του; Να δει τα παλαιότερα διαπραττόμενα σφάλματα, να ανοίξει νέους διαύλους επικοινωνίας, αλλά πάνω απ' όλα να εγκαινιάσει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή που δεν τελειώνει επειδή χάνεται η νεότητα και επέρχεται το γήρας.  

Αυτό που δεν πρέπει να συμβαίνει, είναι να δίνει κανείς αναβολές για την νέα απόφαση και να μην σκέφτεται πως αυτό ακριβώς αποκαλείται πνευματική γήρανση, να εγκαταλείπεται κάθε προσπάθεια αναγέννησης από τις στάχτες του Χθες. Ό,τι γέγονε γέγονε δηλαδή, όποιες παραστάσεις και αν δόθηκαν η κατάληξή τους εξαρτήθηκε από τα αποτελέσματα του σήμερα που βάζει τα θεμέλια για το αύριο.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ξεχνούν το σήμερα, το γεγονός δηλαδή ότι πρέπει εδώ και τώρα να παρθεί κάποια οριστική απόφαση, καθώς ο κόσμος γερνά και σβήνει τα ίχνη. Και μιλώ για πολύ στενά συνδεδεμένους ανθρώπους που ο ένας χάνει τα ίχνη του άλλου, μιλώ για οικογένειες που αλλάζουν συνθέσεις, για ένα οικείο περιβάλλον που παύει να είναι πια οικείο. Δεν υπονοώ με αυτό κάτι, απλά πιστεύω πως υπάρχουν στη ζωή κάποια ορόσημα και κάποιες εικόνες που παραμένουν ανεξίτηλες στη μνήμη και που λειτουργούν ως εφαλτήριο για την συνέχεια.

Ο δρόμος παραμένει μακρύς και γεμάτος εμπόδια. Ποιος δρόμος, όμως, της ζωής δεν ήταν δύσβατος; Πώς θα κρίνει κάποιος τις συνθήκες μετά την περιπετειώδη ζωή που έκανε αν δεν σταθμίσει τα υπέρ και τα κατά του χθες με την κατάσταση του σήμερα; Για να το πω με απλά λόγια: Αν δεν ζήσει κανείς συγκλονιστικές αλλαγές στη ζωή του που μπορούν να πραγματωθούν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αν και μετά από πολύ σκέψη, πώς θα κρίνει την μετάβαση στο εκάστοτε πραγματικά διαφορετικό;

Και σε τελική ανάλυση, δεν θέλει και λίγο πειραματισμό η ζωή; Είναι αλήθεια. Το παιχνίδι της ζωής έγκειται ακριβώς σε αυτό, στην επόμενη μέρα. Αν δεν βιωθεί στις πραγματικές της διαστάσεις, αν και πάλι προτιμήσει κανείς την βολική του ησυχία που εμπεριέχει βάσανα και κακουχίες, αν δεν βάλει όλη του την δύναμη για να μπορέσει αύριο να πει όσα σκέφθηκε τα προηγούμενα χρόνια, συνέχεια στη ζωή δεν θα υπάρξει.

Και μιας και ζωή σημαίνει ποτάμι που τρέχει για να εκβάλλει στην συμπαντική θάλασσα, η κάθε απόφαση κρύβει μέσα της ποιητικότητα και μεταφυσική στον τρόπο της κοσμοαντίληψης. Βασικές συνιστώσες αλλά πάνω απ' όλα προνόμια για το αύριο.