Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Υπάρχουν περιθώρια να διορθώσει κανείς τον εαυτό του και να μην ενστερνίζεται όλα αυτά τα μυθεύματα που του λανσάρονται καθημερινά και που έχουν ως απώτερο στόχο την στρατολόγησή του στις ορδές των ατόμων με ποικίλες ψευδαισθήσεις. Υπάρχει πάντα μία κόκκινη γραμμή, πέραν της οποίας κανείς δεν μπορεί να πει πως δεν έχει συναίσθηση αυτού που κάνει και τις απόψεις που πρεσβεύει.

Μιλώ για το «ραντεβού θανάτου» στη Νέα Φιλαδέλφεια και τον ρόλο της αστυνομίας, τις δηλώσεις των υπευθύνων, αλλά πάνω απ' όλα τον ρόλο των συμμετεχόντων ατόμων στο μακελειό. Οι κυβερνήσεις και των δύο χωρών - Κροατίας και Ελλάδας - γνώριζαν και γνωρίζουν πολύ καλά μέσω των υπουργείων Αθλητισμού και Δημοσίας Τάξης, ότι το ποδόσφαιρο χρησιμοποιείται για να εκτονώσουν τα ακροδεξιά και νεοφασιστικά στοιχεία την δολοφονική τους τάση που κινείται στα πρότυπα του μίσους για τον άλλο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα στοιχεία αυτά κάνουν την εμφάνισή τους ανενόχλητα και οργανωμένα κάτω από τη μύτη της αστυνομίας, που είτε δεν έχει «καλή όσφρηση» είτε δεν θέλει να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος στην ίδια την κοινωνία.

Οι κυβερνήσεις έχουν πλήρη γνώση της κατάστασης και θα μπορούσαν με απλές κινήσεις να έχουν επιλύσει το πρόβλημα. Όμως κατά έναν περίεργο τρόπο διαιωνίζουν την ύπαρξη αυτών των ατόμων, όχι τόσο γιατί θέλουν να περάσουν κάποια μηνύματα, όσο το ότι θέλουν να δείξουν ότι μάλλον δεν είναι πρόβλημα ο μεμονωμένος θάνατος ενός νέου.

Βαρύ αυτό που λέω, αλλά τι να υποθέσει κανείς μετά από τέτοια αποτρόπαια συμβάντα; Πώς να κατευθύνει την σκέψη του, μακριά από τις αλχημείες του κράτους και αρμόδιων υπουργείων;

Βέβαια δεν είναι μόνο η Πολιτεία υπεύθυνη για όλα αυτά, για τις παραλείψεις και αστοχίες, αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες που δεν σπεύδουν να αυτοπροστατευθούν από τέτοιου είδους καταστάσεις, με κοινωνικές παρεμβάσεις και ανάλογες πικετοφορίες για την εξάλειψη μιας μορφής βίας που σαρώνει την Ευρώπη.

Η πρώτη κίνηση είναι να πάψει ο πολίτης να καταναλώνει ασύστολα ψεύδη και παραπληροφόρηση, αλλά πάνω απ' όλα να καλλιεργήσει το πνεύμα του, στρέφοντάς το σε άλλες ενασχολήσεις που σχετίζονται με την Παιδεία, την μάθηση και την τέχνη.

Αν ζούμε αυτές τις εποχές μίσους και εχθρότητας, εποχές που αναφύεται  η ακροδεξιά και ο νεοναζισμός, αυτό έχει να κάνει με την μείωση των ενδιαφερόντων για τον πολιτισμό, την φιλοσοφία, την ποίηση, την λογοτεχνία αλλά και κάθε τι άλλο που συμβάλλει στην ανύψωση της κουλτούρας του κάθε λαού.

Αυτό καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα δεν μπορούν να το επιλύσουν, αφού στη φαρέτρα τους συμπεριλαμβάνεται ρητώς η θεαματική μείωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και της αγωγής του πολίτη από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση και την υποτιθέμενη φάση ωρίμανσης.

Πρέπει λοιπόν, ο καθένας ξεχωριστά να πάψει να ζει με ψευδαισθήσεις και παραπληροφόρηση, και αυτό σε μια εποχή μάλιστα που υπάρχει και σημαντικό μορφωτικό πεδίο.

Αυτά τα «τάγματα εφόδου» θα απομονωθούν από την ίδια την κοινωνία, αν αποφασίσει ο καθένας ξεχωριστά να απαγκιστρωθεί από τον ανηλεή ανταγωνισμό, την δουλική συμπεριφορά αλλά πάνω απ' όλα αποφασίσει για την τύχη του.

Η αυτοοργάνωση των πολιτών σε συνδυασμό με την αυταπάρνηση και προάσπιση των ιδεών της ισότητας, της ελευθερίας με αυτοπεριορισμό και της καλλιέργειας της Παιδείας, θα οδηγήσουν σε νέα δεδομένα για την επόμενη μέρα.

Δεν θα περιμένουν δηλαδή οι πολίτες από το κράτος να επιλύσει τα προβλήματά τους, πολύ περισσότερο να τους προστατεύει από τις κακοτοπιές.

Και αυτό απαιτεί μεταμόρφωση και αναθεώρηση λανθασμένων πρακτικών που οδηγούν πάντα στα ίδια αδιέξοδα. Με δεδομένο ότι το ίδιο το κράτος είναι αυτό που δεν σέβεται, αλλά πάνω απ' όλα δεν προστατεύει τους πολίτες με το να ανέχεται επανειλημμένως παραβατικές και δολοφονικές συμπεριφορές.