Τα πρώτα παιχνίδια για το κύπελλο απέδειξαν πως οι ομάδες ακόμη δεν είναι εκατό τοις εκατό έτοιμες να μπουν στον χορό του πρωταθλήματος, αλλά πάντα ο χρόνος είναι σύμμαχος σ' αυτές τις περιπτώσεις. Έτσι συμβαίνει πάντα, όχι μόνο σε εμάς εδώ, αλλά  γενικά μέχρι οι προπονητές να προσαρμόσουν τα παλιά με τα νέα μέλη στην ομάδα τους, απαιτείται πίστωση χρόνου. Το ζήτημα είναι ότι κανένας προπονητής δεν θέλει οι παίκτες του να τραυματίζονται, καθώς αποτελεί τη μεγαλύτερη μάστιγα στην ομάδα. Είναι κρίμα να χάνεις παίκτες πριν καλά – καλά αρχίσουν οι υποχρεώσεις και να σου δένουν τα χέρια. Είναι το πιο δύσκολο κομμάτι που πρέπει να διαχειριστούν οι προπονητές, όμως και οι τραυματισμοί είναι στο πρόγραμμα. Είναι απρόβλεπτοι. Όπως συνέβη στην περίπτωση του Γιάννη Βελούτσου, όταν το πόδι του κόλλησε στο χόρτο και επήλθε βαρύς τραυματισμός. Κρίμα για έναν παίκτη που ο Παπαλόπουλος τον προόριζε βασικό, να χάνει σε μια προπόνηση την χρονιά. Επίσης, ο τραυματισμός παλαιότερα του Νίκου Κρητικού, ο οποίος υποβλήθηκε σε επέμβαση για να αποκατασταθεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζει και να επανέλθει στην δράση, όμως θα αργήσει η επιστροφή του. Προέκυψαν στην Αγιάσο κι άλλοι τραυματισμοί, πιο μικρής κλίμακας και μακάρι να είναι οι τελευταίοι, αν και η μπάλα είναι απρόβλεπτη για την εξέλιξη των παικτών.