-Εδώ και χρόνια η πλατεία Σαπφούς, το πλέον κεντρικό σημείο της πόλης μας, τραβά τα πάνδεινα, 
-από τις εμπνεύσεις και τις επεμβάσεις κάθε δημοτικής αρχής.
-Από την τσιμεντοποίησή της, και την πλακόστρωσή της, μέχρι την τοποθέτηση του αντλιοστασίου, έως και την δημιουργία «πάρκου» ημιβυθιζόμενων κάδων.
-Ένα έργο που είχε ξεκινήσει πριν μήνες αλλά σταμάτησε, 
-καθώς κατά τις εκσκαφές πιάσαμε θάλασσα, 
-αποτρεπτικό για την ολοκλήρωσή του και την ασφάλειά του.
-Πέρασε καιρός, έγινε προφανώς τροποποίηση σχεδίου (με διαβούλευση;) και ακολούθησε η τοποθέτηση των κάδων.
-Για εβδομάδες ο χώρος ήταν περιφραγμένος από τις λαμαρίνες.
-Τώρα που σιγά – σιγά απομακρύνονται, και γίνονται τα αποκαλυπτήρια, βρισκόμαστε μπροστά σε μια απίστευτα τραγική έκπληξη.
-Μια ασχήμια μα τι...
-Τέτοιο καρακιτσαριό, ανεπανάληπτο, για ένα ιστορικό κέντρο με τόσα νεοκλασικά κτήρια, που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.
-Κοντά στο άγαλμα της Σαπφούς, τον τύμβο των Ριμηνιτών,  αποκτήσαμε και τον «μνημειακό» χώρο των μεταλλικών κάδων, που ορθώνονται, σαν μινιατούρες από τσιμινιέρες εργοστασίων.
-Καλαισθησία μοναδική. Ευαισθησίες περιβαλλοντικές και προστασίας του αρχιτεκτονικού πλούτου ξεχωριστές.
-Χωρίς κανέναν σεβασμό στην ιστορία της πόλης και στον πολιτισμό της.
-Αναρωτιόμαστε αν όλο αυτό το κατασκεύασμα και αυτή η χωροθέτηση εγκρίθηκε από αρχιτεκτονική επιτροπή. 
-Εκείνο τώρα που μένει είναι να κάνουμε και έναν χώρο για στάθμευση απορριμματοφόρου που θα αδειάζει τους κάδους, ανάλογα με τον προγραμματισμό.
-Έτσι για ευκολία...
-Πάντως, η φύτευση χαμηλής βλάστησης που ακολουθεί, δεν αλλάζει τον σπάνιο σχεδιασμό, και την μοναδική έμπνευση.
-Μπράβο μωρέ. Κάτι τέτοιο όντως μας έλειπε.
-Πάμε μπροστά.