Απόδραση από την φυλακή της Βορείου Κορέας 

Τo δράμα των Βορειοκορεατών πολιτών συνεχίζεται ακόμη και στην περίπτωση που κάποιοι από αυτούς επέλεξαν να πολεμήσουν στο πλευρό των Ρώσων, είτε για να αιχμαλωτιστούν και να ζητήσουν άσυλο στην Νότια Κορέα, είτε για να βρουν άλλους τρόπους να ξεφύγουν από την δικτατορία. 
Πέρα από τις ελάχιστες πληροφορίες που υπάρχουν για την ζωή στην Βόρειο Κορέα, που όσες έχουν δει το φως της δημοσιότητας είναι ανατριχιαστικές για ένα απόλυτα δικτατορικό καθεστώς το 2025, όπου πολλά πράγματα έχουν αλλάξει και οι κοινωνίες κάνουν κάποια βήματα προς τα μπρος παρά τις όποιες παθογένειες, το γεγονός και μόνο ότι υπάρχουν ακόμη καθεστώτα που βασανίζουν και εκμεταλλεύονται με τον πιο στυγνό τρόπο τους πολίτες τους, δείχνει πως τα αποστήματα και τα καρκινώματα παραμένουν ως έχουν.
Ρωσία, Κίνα, Βόρειος Κορέα, Κούβα, Βενεζουέλα και λοιποί αποτελούν τις μεγαλύτερες φυλακές για τους αντιφρονούντες σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με τις πιο σημαντικές εκθέσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. 
Τα καθεστώτα αυτά δεν είναι απλά απολυταρχικά αλλά δικτατορικά, διανθισμένα με μια δήθεν «λαϊκή δημοκρατία», στο όνομα της οποίας χιλιάδες υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σαπίζουν στις φυλακές.
Η Βόρεια Κορέα, όμως, αποτελεί την μεγαλύτερη φυλακή και την πιο στυγνή δικτατορία. Από εκεί λοιπόν, προσπαθούν να ξεφύγουν με κάθε τρόπο οι πολίτες εκείνοι που δεν μπορούν να αντέξουν την τυραννία. 
Οι πρόσφατες αυτομολήσεις βορειοκορεατών στρατιωτών από τον ρωσικό στρατό αποτελούν ένα τρανταχτό παράδειγμα. 
Ακόμη δύο βορειοκορεάτες αιχμάλωτοι πολέμου στην Ουκρανία θέλουν να πάνε στη Νότια Κορέα.
Σύμφωνα με τους ίδιους, η επιστροφή στην πατρίδα τους θα σήμαινε απλά την θανατική τους καταδίκη.
Δύο αιχμάλωτοι πολέμου από τη Βόρεια Κορέα που κρατούνται στην Ουκρανία ζήτησαν, σύμφωνα με ακτιβιστές, να τους επιτραπεί να ζήσουν στη Νότια Κορέα. 
Οι αιχμάλωτοι εξέφρασαν την επιθυμία αυτή κατά τη διάρκεια συνέντευξης για ένα ντοκιμαντέρ, στο συντονισμό του οποίου συμμετείχε η ΜΚΟ Gyeore-eol Nation United, η οποία υποστηρίζει τους αποστάτες από τη Βόρεια Κορέα. 
«Στο τέλος της συνέντευξης, οι δύο ζήτησαν από τον παραγωγό να τους μεταφέρει στο Νότο», δήλωσε ο επικεφαλής της ΜΚΟ, Jang Se-yul.
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στα τέλη Οκτωβρίου στο Κίεβο, όπου κρατούνται οι δύο αιχμάλωτοι πολέμου. «Τους δείξαμε βιντεομηνύματα και γράμματα από Βορειοκορεάτες που έχουν αυτομολήσει, για να τους δώσουμε ελπίδα», είπε ο Jang. 
Σύμφωνα με το νοτιοκορεατικό σύνταγμα, όλοι οι Βορειοκορεάτες θεωρούνται ταυτόχρονα νοτιοκορεάτες πολίτες. Η κυβέρνηση της Σεούλ δήλωσε ότι αυτό ισχύει και για τους στρατιώτες που κρατούνται στην Ουκρανία.
Τον Φεβρουάριο, ο νοτιοκορεάτης βουλευτής Yu Yong-weon επισκέφθηκε τους δύο αιχμαλώτους πολέμου στην Ουκρανία. Η επιστροφή τους στη Βόρεια Κορέα θα ισοδυναμούσε με θανατική ποινή, είπε. 
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του, οι αιχμάλωτοι ανέφεραν ότι τραυματισμένοι βορειοκορεάτες στρατιώτες αυτοκτόνησαν με χειροβομβίδες. 
Σύμφωνα με τις πληροφορίες των νοτιοκορεατικών μυστικών υπηρεσιών, οι βορειοκορεάτες στρατιώτες έχουν εντολή να αυτοκτονούν για να αποφύγουν την αιχμαλωσία.
Η Βόρεια Κορέα είναι ένας από τους σημαντικότερους υποστηρικτές της Μόσχας στον ρωσικό πόλεμο κατά της Ουκρανίας. Σύμφωνα με πληροφορίες των νοτιοκορεατικών και δυτικών μυστικών υπηρεσιών, η Πιονγιάνγκ έστειλε πέρυσι περισσότερους από 10.000 στρατιώτες στη Ρωσία, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν κυρίως στην παραμεθόρια περιοχή του Κουρσκ, που δέχεται πιέσεις από την Ουκρανία. Μερικοί από αυτούς έπεσαν αιχμάλωτοι των Ουκρανών. 
Η Βόρεια Κορέα επιβεβαίωσε για πρώτη φορά τον Απρίλιο ότι είχε στείλει στρατιώτες στη Ρωσία. Σύμφωνα με πληροφορίες των νοτιοκορεατικών μυστικών υπηρεσιών, περίπου 2.000 από αυτούς σκοτώθηκαν στον πόλεμο. 
Θα δούμε πάντως και άλλες τέτοιες αυτομολήσεις, προκειμένου οι άνθρωποι να βρουν τον δρόμο της ελευθερίας.
Κάποιοι βέβαια από την δήθεν αριστερά, θα μιλήσουν και πάλι για «δυτική προπαγάνδα», το γεγονός, όμως, ότι βαδίζοντας προς το 2026 υπάρχουν ακόμη υποστηρικτές -έμμεσα ή άμεσα- τέτοιων δικτατοριών που ουδεμία σχέση με την πραγματική λαϊκή δημοκρατία έχουν, το γεγονός και μόνο ότι υπάρχουν ακόμη αρκετοί υποστηρικτές της βαναυσότητας και της βαρβαρότητας που σιωπούν στα μεγάλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττουν τα προαναφερόμενα καθεστώτα, αποδεικνύει ότι ο δρόμος για τον εκδημοκρατισμό των κοινωνιών έχει ακόμη πολύ μέλλον. 
Θα πρέπει λοιπόν, να γίνουν και άλλα πολλά, ώστε κάποιοι λαοί να μπορούν να μιλούν ελεύθερα. Ίσως οι ίδιοι αυτοί οι πολίτες των δικτατορικών καθεστώτων θα πρέπει να αυτοοργανωθούν και να ξεσηκωθούν. Γιατί αν περιμένουν από μηχανής σωτήρες που δεν υπάρχουν, ο καιρός θα περνά και η μία δικτατορία θα διαδέχεται την άλλη.