Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής δεν είναι ένας απλός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος. Επομένως ο δημόσιος λόγος του έχει βαρύνουσα σημασία. Και, κατά τεκμήριο, θα έπρεπε να είναι λόγος υπεύθυνος. Δεδομένου πως ό,τι λέει δημοσίως, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ενός κόμματος που θεωρεί απολύτως βέβαιο ότι πρόκειται σε λίγους μήνες να είναι η κυβέρνηση της χώρας, δεν απευθύνεται μόνο στο εσωτερικό του κόμματός του. Ούτε καν μόνον στο εσωτερικό της χώρας.

Είμαστε στο μικροσκόπιο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Από τις κυβερνήσεις ως τα μέσα ενημέρωσης. Και από τις «αγορές» ως τους αμαρτωλούς οίκους αξιολόγησης. Και κάθε λέξη μας πρέπει να την ζυγίζουμε. Ιδίως δε, οι πολιτικοί μας, όσοι κατέχουν σημαίνουσες πιέσεις, όταν μιλούν, πρέπει πρωτίστως να είναι καλώς ενημερωμένοι. Να έχουν επαφή με την πραγματικότητα.

Μιλώντας σε ραδιοφωνική εκπομπή ο κ. Κουρουμπλής προδιέγραψε εκείνο που, κατά την γνώμη του, είναι υποχρεωμένος να κάνει ο πρόεδρος του, Αλέξης Τσίπρας, εάν γίνει πρωθυπουργός. Το μεταφέρω κατά λέξη:

"Αυτό που δεν έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου το 2010 και αν το είχε κάνει, σήμερα θα ήταν εθνικός ηγέτης. Να συγκαλέσει τη Βουλή μια Παρασκευή απόγευμα και να πει «κουρεύουμε το χρέος 70%». Μονομερώς, στον ιδιωτικό τομέα".

Κανείς δεν είπε στον κ. Κουρουμπλή ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι πια τόσο το ιδιωτικό χρέος του απώτερου παρελθόντος, αλλά το τεράστιο χρέος που φορτωθήκαμε με τα προγράμματα διάσωσης, ένα από τα οποία στήριξε και εκείνος, στον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης του ΓΑΠ; Ότι πια έχουμε να κάνουμε με πιστώτριες χώρες περισσότερο από ότι έχουμε να κάνουμε πια με ιδιώτες δανειστές; Ούτε του εξήγησαν ότι νέο κούρεμα στο «ιδιωτικό» χρέος θα τσακίσει ακόμη περισσότερο τα δικά μας ασφαλιστικά ταμεία, τις τράπεζες Ελλάδας και Κύπρου και τους Έλληνες αποταμιευτές;

Βεβαίως το ίδιο βράδυ, μιλώντας στο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είπε άλλα. Μίλησε και ορθώς- για την ανάγκη μείωσης αυτού ακριβώς του χρέους, του δημόσιου, επικαλούμενος αυτό που η μικρή τούτη στήλη υποστήριζε από την αρχή ότι πρέπει να είναι οδηγός μας: Το παράδειγμα του πόσον γενναίως «κουρεύτηκε» το '53 μέγα μέρος από τα χρέη της Γερμανίας.

Ξαναθυμάμαι αναγκαστικώς το ανέκδοτο: «Ανάψτε κανένα φως να οργανωθούμε». Τόση έλλειψη συνεννόησης;

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr