Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

Πολλά τα προβλήματα των δημοσιογράφων και blogger στις χώρες όπου η λογοκρισία έχει τον πρώτο λόγο και η καταστολή των ατομικών ελευθεριών αποτελεί την κλασική μέθοδο αποσιώπησης της αλήθειας.

Εκτός από τη Ρωσία που δεν έχει ξεφύγει ακόμη από τις γνωστές πρακτικές του παρελθόντος (εξαφανίσεις-εκτελέσεις), εκτός από την Κίνα όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελούν κάτι σαν πολυτέλεια, αφού το καθεστώς εκεί δεν φιμώνει μόνο αλλά φυλακίζει και κακομεταχειρίζεται όσους προσπαθούν να αποκαλύψουν κρατικά μυστικά, εκτός από τις χώρες της Βορείου Αφρικής που με τις εξεγέρσεις τους επέφεραν την «αραβική άνοιξη», πολλά ευρωπαϊκά κράτη ενώ κόπτονται για τη φιλειρηνική τους συμπεριφορά και διάθεση, από την πίσω πόρτα ενισχύουν τα καθεστώτα αυτά, είτε με στρατιωτικό υλικό, είτε με συσκευές παρακολούθησης όλων αυτών -είτε δημοσιογράφοι είναι, είτε blogger, είτε απλοί ενεργοί πολίτες- που προσπαθούν να ξεσκεπάσουν την υποκρισία, αλλά προπαντός να αποκαλύψουν όλη την αλήθεια γύρω από τη διαφθορά και την εγκληματική συμπεριφορά των κυβερνήσεών τους.

Πριν από λίγο καιρό, το γερμανικό περιοδικό «Spiegel» σε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, έδωσε στη δημοσιότητα τις πρακτικές του γερμανικού καθεστώτος αναφορικά με τις πωλήσεις όπλων στις αραβικές χώρες, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ, την Αίγυπτο, αλλά και το Ισραήλ. Οι δραστηριότητες αυτές είναι ιδιαίτερα έντονες και αφορούν από προμήθεια ανταλλακτικών, μέχρι τανκ και υποβρυχίων. Αλλά δεν είναι μόνο οι Γερμανοί που εμπλέκονται σε υποθέσεις πώλησης στρατιωτικής τεχνολογίας, αλλά οι Άγγλοι και οι Γάλλοι που την εξάγουν εξίσου αφειδώς.

Τελευταία, πάντως, το ενδιαφέρον εστιάζεται και στο εμπόριο αντίστοιχων συσκευών παρακολούθησης και κατασκοπείας, με απώτερο στόχο τα εν λόγω απολυταρχικά καθεστώτα να επιτηρούν την κίνηση στο διαδίκτυο, τη δραστηριότητα των δημοσιογράφων, των blogger, αλλά και των κάθε λογής αντιφρονούντων. Οι «Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα» κατήγγειλαν το εν λόγω γεγονός και αξίωσαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον τερματισμό της εξαγωγής και πώλησης software από τα ευρωπαϊκά κράτη προς τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, υλικό και δη ψηφιακό που το χρησιμοποιούν για την παρακολούθηση της δραστηριότητας των δημοσιογράφων και blogger.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και σχετίζεται άμεσα με τις δραστηριότητες πολλών ευρωπαϊκών κρατών, που από τη μια θεωρούν πως πρέπει να υπάρξει δημοκρατία στα εν λόγω απολυταρχικά κράτη, από την άλλη όμως, πωλούν δια των εταιρειών τους υλικό παρακολούθησης κινήσεων ατόμων που προασπίζονται τις ατομικές ελευθερίες. Συγκεκριμένα, η οργάνωση κατονομάζει μερικές από αυτές τις εταιρείες, (βρετανικές γερμανικές γαλλικές - ιταλικές) που στέλνουν software σε Λιβύη, Αίγυπτο, Μπαχρέιν, Μαρόκο, με στόχο τη διαδικτυακή παρακολούθηση και κατασκοπεία. Σε δημοσιογράφο, μάλιστα, από το Μπαχρέιν που ζει στο Λονδίνο και διατηρεί κριτικό blog με τίτλο «bahreinwatch.org» εστάλησαν  υποτιθέμενες ειδήσεις για εγκλήματα που αφορούν ανθρώπινα δικαιώματα μολυσμένες με ιούς (Trojan) συγκεκριμένης αγγλικής εταιρείας. Οι πηγές αλλά και οι πληροφορίες των δημοσιογράφων, λοιπόν, τίθενται ανά πάσα στιγμή σε κίνδυνο. Αλλά και στη Συρία, σύμφωνα με την οργάνωση, είχε παραδοθεί υλικό παρακολούθησης και τεχνολογίας γερμανικής προέλευσης. Να σημειωθεί εδώ ότι η Συρία συμπεριλαμβάνεται από το 2006 στη λίστα των Δημοσιογράφων χωρίς σύνορα που αφορά τους εχθρούς του διαδικτύου.

Μέχρι τώρα, δυστυχώς, επισημαίνει η οργάνωση, δεν υπάρχει αποτελεσματικός έλεγχος αυτών των εξαγωγών. Με το υλικό αυτό και το αντίστοιχο software μπορούν οι μυστικές υπηρεσίες των αυταρχικών αυτών καθεστώτων να ελέγχουν τις πληροφορίες των δημοσιογράφων και να εγκαθιστούν προγράμματα στους υπολογιστές τους, με απώτερο στόχο την παρακολούθηση και φακέλωμα της δραστηριότητάς τους. Το θέμα λοιπόν, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και ειδικά από τη στιγμή που από τη μια η λογοκρισία καταδικάζεται επίσημα από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, από την άλλη, όμως, αφήνεται «ανοικτό παράθυρο» και δεν ασκείται κανένας έλεγχος για τις εξαγωγές του κατασκοπευτικού υλικού.

Οι εμπλεκόμενες εταιρείες είναι πολλές και αποτελεί επιεικώς  απαράδεκτη υποκριτική πρακτική το γεγονός ότι για τις εν λόγω εξαγωγές, ενώ από τη στιγμή που αυτό το υλικό παραδίδεται σε Αστυνομίες, μυστικές υπηρεσίες, ισχύουν οι ίδιοι περιορισμοί όπως και για τα πολεμικά όπλα, εντούτοις δεν λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα αποτροπής τους. Το φαινόμενο, πάντως, ευρωπαϊκές εταιρείες να πωλούν με άνεση software και κατασκοπευτικό υλικό σε δεσποτικά κράτη και κυβερνήσεις, τη στιγμή που οι προσπάθειες για μεσολάβηση και ειρήνευση από την Ευρώπη στις εν λόγω χώρες πολλαπλασιάζονται, είναι εξοργιστικά σκανδαλώδες. Όταν, μάλιστα, οι ευρωπαίοι διαμεσολαβητές χρησιμοποιούν πομπώδεις εκφράσεις για τα καθεστώτα αυτά, γίνεται ακόμη πιο εξοργιστικό. Και ξέρουμε όλοι τι απογίνονται αυτοί οι δημοσιογράφοι, blogger και αντιφρονούντες στα προαναφερόμενα καθεστώτα.

Πολύ δε περισσότερο όταν στις εξαφανίσεις, δολοφονίες και φυλακίσεις, έχει άμεση συμμετοχή και η Ευρώπη. Κοινώς, όταν από τη μια αφορίζουν τον αυταρχισμό και από την άλλη οπλίζουν τα χέρια των εκάστοτε δικτατόρων.