«Η κατάρα των Μάγιερ»

Της Ελένης Γαληνού

Εκδόσεις «Διόπτρα»

Τιμή: 16,60 ευρώ

Η Ιρίνα ξέρει ότι είναι υιοθετημένη και ότι οι μοναδικές συγγενείς της, γιαγιά και θεία, ζουν αποτραβηγμένες κάπου στη βόρεια Ελλάδα. Παρά την αντίθετη άποψη της θετής της μητέρας, αποφασίζει να επισκεφθεί το σπίτι όπου γεννήθηκε και εγκατέλειψε μωρό, για να τις γνωρίσει και να τις καλέσει στον γάμο της.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή που πατά το πόδι της σε εκείνο το σπίτι γεννιέται μέσα της μια περίεργη αίσθηση. Ο χρόνος φαίνεται σαν να έχει σταματήσει, τόσο για το σπίτι, όσο και για τους ενοίκους του, κι ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τα πάντα. Σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπη με ανορθόδοξα γεγονότα και ακραίες καταστάσεις, καθώς μια καλά κρυμμένη αλήθεια ζητά να βγει στο φως.
Κι αυτή θα είναι μόνο η αρχή...

Σφοδροί έρωτες, προδοσίες, θάνατοι, ίντριγκες και αποκαλύψεις θα αρχίσουν να αναδύονται από το παρελθόν, ανατρέποντας όλα τα δεδομένα. Η Ιρίνα θα βρεθεί εκτεθειμένη και θα κινδυνέψει τόσο εκείνη, όσο και το παιδί που μεγαλώνει μέσα της.

Θα καταφέρει, άραγε, να βγει αλώβητη απ' όλα αυτά;

Και ποια σχέση μπορεί να έχει η προγιαγιά της Αναστασία με τους τελευταίους τσάρους του Οίκου των Ρομανόφ;

 

«Η μητέρα»

Της Γκράτσια Ντελέντα

Μετάφραση: Αναστασία Μιχαλέλη

Εκδόσεις «Καστανιώτης»

Τιμή: 10,00 ευρώ

Σε έναν τόπο πλούσιο σε παραδόσεις, όπου οι άνθρωποι δεν παύουν να διαπνέονται από αυστηρότατες ηθικές αρχές, υπάρχουν σχέσεις που θεωρούνται ανάρμοστες, ακόλαστες, σχεδόν διαβολικές. Η Μαρία Μανταλένα παρακολουθεί έντρομη, με αδιάκοπη αγωνία, την εξέλιξη των συναισθημάτων που παρασέρνουν την ψυχή του γιου της Πάουλο, του νεαρού καθολικού ιερέα σε μια μικρή κοινότητα της Σαρδηνίας, στο φανταστικό χωριό Άαρ. Η μητέρα, λοιπόν, προσπαθεί απεγνωσμένα να τον απομακρύνει από το κακό που η ίδια βλέπει να τον απειλεί, δηλαδή τον δυνάμει ολέθριο έρωτά του για την Ανιέζε, ενόσω ακριβώς ο Πάουλο διχάζεται και παλεύει μεταξύ ενοχής και επιθυμίας, πίστης και αμαρτίας. Ένα μυθιστόρημα σφιχτοδεμένης πλοκής και ρυθμικής έντασης, με το οποίο η Γκράτσια Ντελέντα διερευνά τις πιο ενδόμυχες και αντικρουόμενες σκέψεις των δύο βασικών της πρωταγωνιστών, μια παθιασμένη ιστορία που μας εξοικειώνει απροσδόκητα με τις αμφιβολίες και τα ανείπωτα βάσανά τους. Γραμμένο με σκοτεινές και ζωηρές αποχρώσεις, όπως μια αρχαία τραγωδία, το βιβλίο αυτό κατέχει εξέχουσα θέση στο έργο της νομπελίστριας συγγραφέως, τόσο για την ψυχολογική σκιαγράφηση των χαρακτήρων, όσο και για τη δραματική του ατμόσφαιρα.

 

«Φανή»

Της Ευγενίας Μπογιάνου

Εκδόσεις «Μεταίχμιο»

Τιμή: 15,50 ευρώ

Η Φανή είναι είκοσι χρονών. Αγαπά τα θερινά σινεά, τις πίρες, τα ταξίδια στην εθνική οδό από τη θέση του συνοδηγού, τα ξεροψηένα κρουασάν, τα βερίκοκα, την άο στα δάχτυλα των ποδιών. Κινείται στους δρόους ιας Αθήνας καθηαγένης από την κρίση. Περπατά ασταάτητα έσα στην κίνηση των γεγονότων, ε το υαλό της να δουλεύει επίσης ασταάτητα. Ξέρει ε ποιους πηγαίνει και ε ποιους όχι. Ή ήπως δεν είναι έτσι ακριβώς;

Τι γίνεται όταν τα όρια ανάεσα στο καλό και το κακό συγχέονται; Όταν καινούργιοι παράγοντες θολώνουν τα σύνορα εταξύ του σωστού ή του λάθους; Η ερωτική επιθυία αβλύνει ή οξύνει την κριτική σκέψη; Να ερικά από τα ερωτήατα, ε τα οποία παλεύει. Αν επιβιώσει της νεότητάς της ίσως και να βρει απαντήσεις. Προς το παρόν, έχει την ανάγκη να απευθυνθεί. Σε ένα πρόσωπο γενεσιουργό, κι όως, άγνωστο και ακρινό. Ανακαλεί απουσίες και επανακαθορίζει παρουσίες. Συπληρώνει τις νότες σε ένα πολυσύνθετο ουσικό έργο, προσπαθώντας έτσι να άθει και τον εαυτό της.

Εντάξει, ρε Φανή, οκέι, σ' έχω δει κι άλλες φορές να πιάνεις πάτο, αλλά τόσο πάτο ποτέ. Να σε τραβάει από τη μύτη αυτό το καθίκι; Να μην τολμάς ν' αράξεις ένα βράδυ με τους κολλητούς σου επειδή δεν γουστάρει ο άξεστος; Επειδή δεν ακούει τέτοια μουσική. Και για πες μου, ρε Φανή, τι μουσική ακούει αυτός; Τι του αρέσει να κάνει; Ή, για να το πω αλλιώς, του αρέσει να κάνει κάτι; Αυτός ανοίγει το στόμα του να πει καμιά καλημέρα και πετιούνται βατράχια. Και να ήταν για έναν πήδουλο να το καταλάβω, σ' έχω δει να τη βρίσκεις και με άλλους ψυχάκηδες. Αλλά να θες και έρωτες μ' αυτό το τίποτα είναι κάτι που με ξεπερνάει. Εντάξει, είπαμε να σε καθορίζουν οι ελλείψεις σου, αλλά όχι κι έτσι. Και να σου πω και κάτι... Είναι και εγωισμός όλο αυτό, είναι και λίγο «προσέξτε με». Δεν είναι ότι δεν πήρες αγάπη πάντως. Αυτό ξέρω εγώ. Μακάρι ο δικός μου πατέρας να είχε την τρυφερότητα του δικού σου. Έστω ίχνος από την τρυφερότητα του δικού σου. Τι τώρα; Τι σου έλειψε, ρε; Αφού ξέρω ότι δεν έχεις σχήματα μέσα στο μυαλό σου, ξέρω πόσο cool τυπάκι είσαι, τι σ' έπιασε τώρα μ' αυτόν; Δεν βλέπεις με τι μίσος μάς κοιτάζει όλους;

 

«1794: Οι σκοτεινές μέρες της Στοκχόλμης»

Του Niklas Natt och Dag

Μετάφραση: Γρηγόρης Κονδύλης

Τιμή: 18,80 ευρώ

Μετά τα γεγονότα της προηγούμενης χρονιάς, ο Ζαν Μίκαελ Καρντέλ αισθάνεται χαμένος. Η έρευνα σχετικά με το ακρωτηριασμένο πτώμα είχε δώσει νόημα στην ύπαρξή του. Τώρα βρίσκεται και πάλι στο πουθενά. Ως τη στιγμή που δέχεται την επίσκεψη μιας γυναίκας: η κόρη της βρέθηκε κατακρεουργημένη την πρώτη νύχτα του γάμου της. Για το έγκλημα κατηγορήθηκε ο σύζυγός της και κλείστηκε στο τρελάδικο. Η μητέρα της νεκρής νύφης ωστόσο, δεν πιστεύει ότι αληθεύει αυτή η εκδοχή των γεγονότων και ζητά τη βοήθεια του Καρντέλ. Η εξιχνίαση αυτής της υπόθεσης τον οδηγεί πίσω στην άβυσσο της Στοκχόλμης, που θα γνωρίσει τις σκοτεινότερες μέρες της, καθώς τα προσωπεία πέφτουν και η λάμψη του παλιού καθεστώτος υποχωρεί μπροστά στον ζόφο που κρύβεται στις γωνιές της.

 

«Πέντε στάσεις»

Του Μάκη Τσίτα

Εκδόσεις «Μεταίχμιο»

Τιμή: 8,80 ευρώ

Μόλις του το είπα εκείνος αγρίεψε:

«Καλά, εγώ σε σπουδάζω για να πάρεις έναν αμόρφωτο;».

«Είναι καλό παιδί».

«Σπίτι δικό του έχει;»

«Νοικιάζει. Στην Αθήνα».

«Λεωφορείο δικό του;»

«Όχι».

«Παιδί μου, έχεις καθόλου μυαλό στο κεφάλι σου; Οδηγό θα πάρεις; Αυτοί όπου ζουν εκεί παντρεύονται, όπου πάνε φυτεύουν και παιδιά. Μακριά από σοφεραίους!».

Εγώ, όμως, το είχα ήδη αποφασίσει: «Μπαμπά, θα τον πάρω».

Η Τασούλα είχε όλους τους δρόμους ανοιχτούς μπροστά της, αλλά τους έκοψε ο Θεόφιλος με τον έρωτά του. Κι όμως, εκείνη βρήκε παράδρομους: σπούδασε, δούλεψε, μεγάλωσε δύο υπέροχα παιδιά. Στην ουσία, μόνη της. Ο Θεόφιλος πάντα απών στα σημαντικά και πάντα απάνθρωπος απέναντι σε όλους. Άραγε, να έφταιγε γι' αυτό το τρομερό μυστικό του;

Η Τασούλα πέρασε των παθών της τον τάραχο, μα κρατήθηκε όρθια. Προχώρησε με κουράγιο, πείσμα, αλλά και με τη διαρκή έγνοια για το «τι θα πει ο κόσμος». Κι ενώ θα μπορούσε να έχει μια καλύτερη ζωή, τη στερήθηκε.

Ο Μάκης Τσίτας μάς χαρίζει τον μονόλογο μιας γυναίκας απ' την επαρχία, που έζησε τριάντα χρόνια στη Θεσσαλονίκη κινούμενη με ασφάλεια στη διαδρομή των πέντε στάσεων του λεωφορείου, από το σπίτι στη δουλειά και πάλι πίσω.

Μια ιστορία δοσμένη με συμπόνια και αγάπη, για τις αμέτρητες γυναίκες που έζησαν και ζουν με γνώμονα την ιερή αίσθηση του καθήκοντος, πληρώνοντας συνειδητά το όποιο τίμημα.

 

«Η γη της σκιάς»

Της Ελίζαμπεθ Κόστοβα

Εκδόσεις «Ωκεανός»

Ένα μεστό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο παρόν και στο παρελθόν. Παράλληλα, αποκαλύπτει τα σκοτεινά μυστικά της Βουλγαρίας, μιας όμορφης και ταραγμένης χώρας. Μια νεαρή Αμερικανίδα, η Αλεξάνδρα Μπόιντ, ταξιδεύει στη Σόφια της Βουλγαρίας, ελπίζοντας ότι η ζωή στο εξωτερικό θα γιατρέψει τις πληγές που προκάλεσε η απώλεια του αγαπημένου της αδελφού. Λίγο μετά την άφιξή της σε αυτήν την μυστηριώδη πόλη της Ανατολικής Ευρώπης, βοηθά ένα ηλικιωμένο ζευγάρι να μπει σε ένα ταξί και αντιλαμβάνεται, πολύ αργά όμως, ότι κατά λάθος έχει πάρει μία από τις αποσκευές τους.

Μέσα στην τσάντα βρίσκει ένα περίτεχνα σκαλισμένο ξύλινο κουτί, που έχει χαραγμένο ένα όνομα: Στόγιαν Λάζαροφ. Ανοίγοντας το καπάκι του, ανακαλύπτει ότι κρύβει μια τεφροδόχο γεμάτη με ανθρώπινες στάχτες. Η Αλεξάνδρα, στην προσπάθειά της να εντοπίσει την οικογένεια και να της επιστρέψει το πολύτιμο αντικείμενο, θα βρεθεί στα χνάρια ενός ταλαντούχου μουσικού, η ζωή του οποίου σφραγίστηκε από την πολιτική καταπίεση. Πολύ σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι η αποκάλυψη αυτή κρύβει πολλούς κινδύνους για την ίδια της τη ζωή.

 

«Οι κόρες του Νέρου»

Της Φιλομήλας Λαπατά

Εκδόσεις «Ψυχογιός»

Η Φιλομήλα Λαπατά με την ιδιαίτερη και εκλεπτυσμένη γραφή της μας παρουσιάζει ένα μωσαϊκό από πρόσωπα, γεγονότα, πάθη, έρωτες, και περιπέτειες των μελών της οικογένειάς της ανά τους αιώνες. «Οι κόρες του Νέρου» είναι μια ιστορική σειρά, μυθιστορηματική και ατμοσφαιρική, για τα τελευταία διακόσια χρόνια της ελληνικής ιστορίας μας. Το πρώτο της μυθιστόρημα «Η Επιστροφή» καλύπτει την περίοδο 1790 1838. Η Αικατερίνη, η Ναταλία, η Αντωνιέτα και η Φιλομήλα, τόσο όμοιες μα παράλληλα τόσο διαφορετικές, μας ταξιδεύουν από τα σαλόνια της Ευρώπης του 19ου αιώνα έως και την Ανατολή με σαγηνευτικό και νοσταλγικό τρόπο.

Με φόντο την πλούσια τοιχογραφία μιας εποχής χωρίς επιστροφή και με άξονα τις συνέπειες που επέφεραν στη φύση και τη ζωή των ανθρώπων δυο μεγάλες οικολογικές καταστροφές στον ποταμό Δούναβη, τέσσερις Ελληνίδες, τέσσερις γενιές της ίδιας φαμίλιας, τέσσερις σπουδαίες γυναίκες μοιράζονται μέσα σε έναν ολόκληρο αιώνα το ίδιο κύτταρο και την ίδια απόγνωση, προσπαθώντας να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα και να δώσουν απαντήσεις σε όλα τα μεγάλα «γιατί» της ζωής.

Στην Ευρώπη των πολιτισμικών αλλαγών του 19ου αιώνα και με ένα ελληνικό κράτος στα σπάργανα, κάθε ηρωίδα ζει τη δική της ιδιαίτερη ιστορία μέσα σε περιπέτειες, πάθη, μονομαχίες, έρωτες, δράματα και επίγνωση, με κοινό παρονομαστή πάντα την αναζήτηση του νοήματος της ζωής.

 

«Αγαλήνευτα βάθη»

Του Μιχάλη Δαγκλή

Εκδόσεις «Ωκεανίδα»

Το βιβλίο του Μιχάλη Δαγκλή το είχα δει στα χέρια της Αλεξάνδρας και μου είχε μείνει, γιατί πρόκειται για ένα βιβλίο τρόμου Έλληνα συγγραφέα, κατηγορία από την οποία δεν έχω διαβάσει πολλά βιβλία. Όταν λοιπόν, βρέθηκε η ευκαιρία, δεν είπα όχι. Είχα μεγάλη περιέργεια να δω τι περιέχει.

Παρά την παραπλάνηση του οπισθόφυλλου, δεν πρόκειται για μια ανθολογία, αλλά για μια συλλογή πέντε διηγημάτων τρόμου του συγγραφέα. Το πρώτο εξ αυτών, του οποίου τον τίτλο φέρει και το βιβλίο, είναι μια ιστορία που εκτυλίσσεται στην Κρήτη του 1948. Μπορεί να μην τρέφω συμπάθεια για τους ανθρώπους του τζόγου, όμως ο Φώτης μπήκε στην καρδιά μου. Ο χαρακτήρας του, η αγάπη για τη μάνα του και η γενικότερη συμπεριφορά του τον καθιστούν ένα αγαπητό ήρωα. Πρόκειται για μια αρκετά ρεαλιστική ιστορία με δυνατές δόσεις τρόμου και αγωνίας για την έκβαση της διήγησης. Είναι αρκετά μεγάλη, ώστε να καταφέρει να περικλείσει μέσα σε 100 σελίδες όλη την ατμόσφαιρα του νησιού και τις προσωπικότητες των ηρώων. Αυτή είναι και η αγαπημένη μου ιστορία από τις πέντε, που φαίνεται η πιο αυθεντική και πιο ευκολοδιάβαστη από όλους. Έπειτα, ο τρόμος προχωράει διαφορετικά.

Η επόμενη ιστορία, «Η νύχτα των νεογνών» αρχίζει να θυμίζει κάτι από τις κλασσικές ιστορίες τρόμου που διαβάζουμε από τους ξένους συγγραφείς, συνδυάζοντας και τις παλιές δοξασίες και τις φολκλορικές ιστορίες της Ελληνικής υπαίθρου. Σαφώς μικρότερη σε μήκος ιστορία από την προηγούμενη, εντούτοις δε χάνει κάτι από την αίγλη της πρώτης. Αν και πρόκειται για μεταγενέστερη εποχή από την πρώτη ιστορία, το πλαίσιο υπολογίζεται γύρω στην πρώτη δεκαετία του 2000, δε δυσκολεύεται ο αναγνώστης να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Άλλωστε, αυτό που ενώνει τις ιστορίες, δεν είναι ο χρόνος ή ο τόπος, αλλά το θέμα. Ο τρόμος που κρύβουν μέσα τους. Καλογραμμένη και με τα σωστά στοιχεία του μεταφυσικού προκαλεί τα συναισθήματα στα οποία αποσκοπεί, οπότε και κερδίζει το στοίχημα.

Η τρίτη κατά σειρά ιστορία «Ζητείται Φαροφύλακας» που είναι σε έκταση λιγάκι μεγαλύτερη από την πρώτη, δεν δείχνει στοιχεία τρόμου από την αρχή. Πέρα δηλαδή, από το φάρο που είναι αποκομμένος σε ένα μικρό μοναχικό νησάκι που η μόνη του επαφή με τη στεριά είναι ο βαρκάρης που το επισκέπτεται πότε πότε για προμήθειες. Ίσως λίγο και η φιγούρα του δύστροπου, αλλά καλόψυχου γέρου φαροφύλακα. Ωστόσο, κανένα από τα δύο αυτά στοιχεία δεν προϊδεάζει για το εμπνευσμένο από τον Λάβκραφτ κομμάτι που έρχεται στη συνέχεια και οδηγεί την ιστορία σε τελείως διαφορετικό επίπεδο τρόμου από τις δύο προηγούμενες. Μου αρέσει ο Λάβκραφτ, πάντα με γνώμονα την εποχή που έγραψε τα έργα του και την πρωτοτυπία τους. Εδώ, από ένα σημείο και μετά είχε περάσει σε άλλη διάσταση, που, όμως, ταίριαζε στο ύφος της ιστορίας και πιστεύω πως το τέλος ήταν το πιο ταιριαστό που θα μπορούσε να έχει.

Η τέταρτη ιστορία με πήγε κοντά στην πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, αν και όχι ακριβώς εκεί. Ο Θεσσαλικός κάμπος και τα ζώα του μου είναι γνωστά, καθώς επίσης και το τι σημαίνουν αυτά τα ζώα για τους μικρούς κτηνοτρόφους. Το σενάριο που δομεί το διήγημα είναι κατά ένα μέρος ρεαλιστικό, καθώς οι ασθένειες αυτές υπήρχαν την εποχή που περιγράφονται, αλλά και τώρα, και ήταν όντως ο φόβος και ο τρόμος όλων των ανθρώπων της υπαίθρου αλλά και πολλών άλλων που έτρωγαν μοσχαρίσιο κρέας μη γνωρίζοντας από πού μπορεί να προέρχεται. Αν κάποιος είχε μόνο 2-3 «ζωντανά», μπορούσε από αυτά να ζει μια μικρή οικογένεια, συνδυάζοντας και άλλες δουλειές, όπως κάποιο χωράφι ή κήπο με ζαρζαβατικά. Το να χάσει ένα και μόνο ζώο και να πρέπει να το αναπληρώσει ήταν οικονομικός θάνατος για πολλούς, καθώς το κόστος ήταν δυσβάσταχτο και δύσκολα προχωρούσε κάποιος σε μια τέτοια ενέργεια. Όλα αυτά τα συναισθήματα δίνονται συμπυκνωμένα στις λίγες σελίδες του διηγήματος, ωθώντας την εξέλιξη στα κατάλληλα σημεία.

Τέλος, «Μια κρυμμένη αλήθεια» στο Πασαλιμάνι του Πειραιά που θυμίζει και πάλι τα λαβκραφτικά κείμενα και την επίδρασή τους στο συγγραφέα. Το μεταφυσικό κάνει την εμφάνισή του κι εδώ, μέσα από ένα θέμα που θυμίζει μάγισσες των αδερφών Γκριμ, εκείνες που έτρωγαν παιδάκια σαν τον Χάνσελ και τη Γκρέτελ. Ένας συνδυασμός από τα πολύ πρώιμα παιδικά διαβάσματα και από τα κλασσικά γραπτά τρόμου που έρχεται και δένει στον Πειραιά του σήμερα και στη σκιά της νύχτας. Η νύχτα είναι πάντα σύμμαχος του τρόμου και φαίνεται και σχεδόν σε όλες τις προηγούμενες ιστορίες. Εκτός ίσως από την πρώτη, αλλά κι εκεί τα σκοτάδια της θάλασσας παίζουν το ρόλο τους.

Ο Μιχάλης Δαγκλής δίνει ένα εξαιρετικό πρώτο δείγμα δουλειάς και μια υπόσχεση για ακόμα περισσότερα. Χαίρομαι που έχουμε ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα και ανθρώπους που τους στηρίζουν σε αυτή την προσπάθεια. Χαίρομαι επίσης, που έχουμε Έλληνες συγγραφείς τρόμου, που γράφουν ιστορίες εμπνευσμένες από τον τόπο μας, ώστε να γίνονται και πιο κατανοητές και πιο εύκολα αποδεκτές από το Ελληνικό κοινό και να μην απορρίπτονται σαν αντιγραφές των ξένων! (Γεωργία Κωστοπούλου)

 

«Λουλούδια της Ευτυχίας»

Της Μαρίας Στεφάνου

Εκδόσεις «Ωκεανίδα»

Δε μου έχει συμβεί ξανά, να διαβάσω μυθιστόρημα σε τόσες λίγες ώρες, δε μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Ο λόγος για το βιβλίο της Μαρίας Στεφάνου «Λουλούδια της Ευτυχίας» από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.

Η γραφή της Μ. Στεφάνου ρέει μαγικά και με ταξίδεψε σε κόσμους γεμάτους χρώματα, αρώματα και μυρουδιές. Προορισμός του ταξιδιού, η ευτυχία!

Μπορεί ένα «τραυματισμένο» λουλούδι, να γιατρέψει άλλα επίσης λαβωμένα λουλούδια; Τολμούν οι πληγωμένες καρδιές, να απλώσουν το χέρι και να δεχτούν το λουλούδι που τους χαρίζεται; Είναι τα «λουλούδια» φάρμακο για τις ψυχές των τσακισμένων ανθρώπων;

Τα ζευγάρια που πρωταγωνιστούν φαίνονται από την αρχή. Η ιστορία αναπτύσσεται ομαλά χωρίς ανατροπές, υπερβολές και πομπώδεις εκφράσεις. Μαζί με την ιστορία, εξελίσσονται και οι ήρωες. Ενώ αρχικά τους βλέπουμε διστακτικούς και αναποφάσιστους, να κρύβονται πίσω από δικαιολογίες για να αποφύγουν τις δύσκολες και αμφίβολες δεύτερες ευκαιρίες, τελικά προσπαθούν να επανέλθουν και να ανακτήσουν ό,τι έχασαν. Προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές τους, μαθαίνουν ότι τα λάθη κοστίζουν, ότι δεν είναι τέλειοι, εξελίσσονται προσφέροντας εθελοντική βοήθεια, αλλάζουν.

Όπως και στη βόλτα, έτσι κι εδώ έχω ένα ζευγάρι αγαπημένο. Και οι δυο είναι γοητευτικοί και μυστηριώδεις. Η γυναίκα, αν και πληγωμένη από τη ζωή, δείχνει στον άντρα το σωστό δρόμο προς την ευτυχία. Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευημερία. Η προσφορά της βοήθειας, της συμπαράστασης και της αγάπης είναι δώρα που προσφέρονται αφιλοκερδώς.

Η Μ. Στεφάνου ανήκει στις Ελληνίδες συγγραφείς που μου αρέσει ο τρόπος που γράφουν. Έχω διαβάσει και τα πέντε βιβλία της, τα οποία έχουν διαφορετική θεματολογία και ύφος μεταξύ τους. Με εξαίρεση την διλογία της Νοέλια που είναι βιβλία φαντασίας, και τα τρία βιβλία της περιέχουν κοινωνικούς προβληματισμούς, είναι σύγχρονα, τρυφερά, ρομαντικά και διδακτικά. Έχει βρει τη μαγική συνταγή.

Τα Λουλούδια της Ευτυχίας είναι ένα βιβλίο που αγγίζει ευαίσθητες χορδές. Το μήνυμα που μας χαρίζει η συγγραφέας είναι ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τις ανασφάλειες να μας κρατάνε πίσω, πρέπει να τολμάμε, να παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις ακόμη κι αν όλα δείχνουν αρνητικά και μαύρα. Οι ψυχολογικές περιγραφές των ηρώων, τα συναισθήματα και οι προσωπικότητές τους, ήταν τόσο έντονα δοσμένα, που ένιωθα να ζω κι εγώ μέσα στην ιστορία, να είμαι παρούσα. Τα ζητήματα που προσέγγισε η Μ. Στεφάνου, δημιουργούν προβληματισμό και ενδιαφέρον. Η κακοποίηση, ο καρκίνος, η μητρότητα, η πατρότητα, τα ναρκωτικά, τα γηρατειά, η υιοθεσία, ο ψυχολογικός εξαναγκασμός αλλά και η βοήθεια, η προστασία, η εμπιστοσύνη, ο εθελοντισμός, το πάθος, η αγάπη, η ΕΥΤΥΧΙΑ!

...................... ......................... ....................

 

Θέματα

Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης

Των Π. Γιαβρίμη Ε. Παπάνη Μυρσ. Ρουμελιώτου       

Οι συνεργάτες του συγγράμματος τούτου, Λέσβιοι και οι τρεις, είναι επιστήμονες υψηλού κύρους, με σπουδές ανώτατου επιπέδου και με θέσεις μεγάλης ευθύνης.

Ο εκ Μυτιλήνης Παναγιώτης Γιαβρίμης εκπαιδευτικός πανεπιστημιακής και μεταπτυχιακής επιμόρφωσης, με ερευνητικές δραστηριότητες Εφαρμογών Σχολικής Ψυχολογίας, κατέχει διευθυντική θέση επιμορφωτικής σχολής και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Έχει συγγράψει αξιόλογα βιβλία εκπαιδευτικού περιεχομένου.

Ο Ευστράτιος Παπάνης απ' την Αγιάσο καταγόμενος, με ανώτερες σπουδές στην ψυχολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με μεταπτυχιακό τίτλο στη μεθοδολογία έρευνας και διδακτορικό στην παιδαγωγική, είναι επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και έχει εκδώσει σημαντικά βιβλία.

Η Μυρσίνη Ρουμελιώτου από την Καλλονή, με σπουδές στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και κάτοχος πολλών ξενόγλωσσων τίτλων από Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια, με διδακτορικές εξειδικεύσεις στην Κοινωνιολογία, την Εκπαίδευση, την Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία και τον Πολιτισμό, έχει τον συντονισμό και την ευθύνη της Ελληνοεκπαίδευσης στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με έδρα της τις Βρυξέλλες.

Οι τρεις τούτοι πανεπιστήμονες αποτέλεσαν την ομάδα συγγραφής του καλαίσθητου και με πολύ φροντίδα εκδοθέντος αυτού βιβλίου, η μεγάλη σπουδαιότητα του οποίου έγκειται στην εκτεταμένη κάλυψη των θεμάτων της Κοινωνιολογίας Εκπαιδεύσεως με ιστορικές και φιλοσοφικές διαστάσεις.

Θέματα που αναλύονται με εκφραστική ακρίβεια και στοχαστική βαθύτητα, με αναφορές στη δημοκρατική εκπαίδευση, στην εκπαίδευση της ελευθερίας και της όλης διαβάθμισης, στην εκπαίδευση της δημιουργικής ψυχολογικής βασικότητας και του κοινωνικού της μετασχηματισμού και τέλος, στην ανοιχτή ενεργητική, επιστημονική και συνεργατική εκπαίδευση με δομή ανθρωποκεντρική και ανθρωπιστική.

Τα κείμενα, απ' τα οποία πολλά είναι συμπεράσματα επίμοχθης έρευνας και επίμονης βιβλιογραφικής συγκέντρωσης, αποπνέουν νοήματα που εμπλουτίζουν τη θεματολογία της κοινωνίας της εκπαίδευσης, σφύζουν από βαθιά κοινωνικότητα υψηλών νοημάτων, αποστάγματα εμπεριστατωμένης και κοπιώδους πνευματικής μελέτης, που συμβάλουν αναμφίβολα στην αποκρυπτογράφηση του σημαντικότατου στην εποχή μας προβλήματος.

Τα «Θέματα Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης» είναι θεμελιακό βιβλίο για επιμορφώμενους εκπαιδευτικούς. Και μια ιδιαίτερη επισήμανση: Η Μυρσίνη Β. Ρουμελιώτου τιμά τη γενέτειρά της Καλλονή με το επιστημονικό μεγαλείο της.

Στρατής Μισγίρης

Καλλονή